4 พฤศจิกายน 2549 15:27 น.
Princess_in-dream
เนิ่นนาน.. เหมือนห่างหาย
สะท้อนใจ สะเทือนจิต เกินคิดฝัน
ยามระลึก ตรึกรอยหวาน แห่งวานวัน
สะท้านสะทก อกสั่น แสนหวั่นใจ
ไร้ซึ่งเสียง สำเนียง เคยอ้อนออด
ไร้รอยกอด อ้อมอุ่น เคยหนุนไหล่
ไร้รอยยิ้ม ยิ้มหวาน เคยซ่านใจ
โอ้หายสิ้น บินหาย ไร้วี่แวว
ผ่านไปเถอะ..กาลเวลา
พัดพา ความขื่นหวาน ให้ผ่านแผ้ว
ลืมซะเถอะ ลืมเถอะใจ ลืมได้แล้ว
ขวัญแก้ว คงไม่หวน ทวนกลับมา
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
13 ตุลาคม 2549 21:28 น.
Princess_in-dream
ฉันมี เพื่อนที่อยู่ไม่ไกล
ในเมือง ใหญ่ที่ไม่มีวันหลับไหล
และเวลา ก็ยังคงผ่านไป
ฉันไม่ เคยรู้ว่านานแค่ไหน
แต่ฉัน ไม่เคยเจอเพื่อนเก่าคนนั้น
เพราะ ชีวิตที่มีแต่การเปลี่ยนแปลงและแข่งขัน
รู้แต่ ว่าเขาคงสบายดีเช่นกัน
จนวัน หนึ่งอยากลองไปหาดูสักที
เพื่อน ที่เราเคยมีความรู้สึกดี ๆ
แต่ตอน นี้เรายุ่งและเหนื่อยล้า
ต้อง ฟันผ่ากับเกมอันหลากหลาย
เหนื่อยหน่ายกับการสร้างชื่อ
พรุ่งนี้แล้วกันนะฉันจะโทร หา
ปลอบตัว เองว่าเรายังมีเพื่อนให้คิดถึงอยู่
แต่พรุ่งนี้ผ่านมาแล้วก็ผ่าน ไป
ระยะทาง ระหว่างเรายิ่งไกล
เพื่อน ที่อยู่ใกล้กลับเหมือนอยู่ห่างร้อยไมล์
จนได้ ข่าวว่าเพื่อนจากเราไป
นี่คือ สิ่งที่เราสมควรได้หรืออย่างไร
ที่ตรง นั้นไม่ไกล แต่ว่าเพื่อนฉันไม่อยู่อีกต่อไป
จงพูด อย่างที่ใจคิด
ถ้าคุณ รักใครสักคนก็บอกเขาไป
อย่า กลัว ที่จะเผยความรู้สึก
เปิดใจ และบอกคนที่มีความหมายกับคุณ
เพราะหากคุณรอจนถึงเวลาที่เหมาะสม วันนั้นอาจจะช้าไป
---------------------------------------------------------------
จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา
6 ตุลาคม 2549 15:22 น.
Princess_in-dream
......สักวาการขี้ให้ดีหน่อย
ค่อยค่อยปล่อยบรรจงให้ลงฐาน
ขี้แล้วราดน้ำตามสันดาน
เป็นคนพาลขี้ไม่ราดชาติหมาเอย.....
24 กันยายน 2549 15:24 น.
Princess_in-dream
ยามเวลา ที่เรา มีความสุข
เวลาสนุก นั้นเรา มีมากหลาย
แต่เหตุใด เพียงชั่วแวบ ก็กลับกลาย
ความสุขหาย ไปใน พริบตาเดียว
กลับมีแต่ ความเศร้า ระทมทุกข์
ไม่มีแม้ เรี่ยวแรง จะยึดเหนี่ยว
ยิ่งทนทุกข์ ก็เหมือน อยู่คนเดียว
น่าเศร้าเชียว น่าสงสาร ความทุกข์ใจ
อยากจะบอก ทุกคน ให้ได้รู้
ว่าความสุข ที่มีอยู่ อยู่ที่ไหน
ความสุข เรามีได้ ยามหลับใหล
และสุขใจ เฉพาะ แต่ในฝัน
ทุกสิ่งอย่าง ที่มี คือมายา
กาลเวลา ไม่แน่นอน หายฉับพลัน
มีความทุกข์ ไร้สุข ก็เท่านั้น
เหมือนตื่นฝัน คงเหลือเฉพาะ ความอดทน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เราพบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เป็นเพียงภาพลวงตา ภาพมายาเท่านั้น ความสุข พร้อมที่จะสลายตลอดเวลา เหมือนเราอยู่ในฝัน เราจะพบแต่ความสุข แต่พอเราทุกข์ ก็เหมือนว่าเราได้ตื่นจากฝัน เราจะพบแต่ความทุกข์สิ่งที่คงเหลือก็คงมีแต่....ความอดทน
24 กันยายน 2549 15:04 น.
Princess_in-dream
.....มันเป็นกฎ ธรรมชาติ ใช่หรือไม่
ยามเมื่อใด ที่ฉัน มองบนฟ้า
ก็จะพบ ดวงตะวัน ยามทิวา
แต่ดารา นั้นหาย ไปไหนกัน.....
.....ยามราตรี ดารา นั้นปรากฏ
ช่างงามงด ยามนิทรา น่าหลับฝัน
และได้มอง สบตา กับดวงจันทร์
แต่แล้วนั่น ตะวัน นั้นหายไป.....
.....ยามทิวา ดารา ลับขอบฟ้า
ตะวันมา ส่องแสง รุ่งสมัย
ช่างร้อนแรง ร้อนรน ราวกับไฟ
แต่เหตุใด ไม่ยักเห็น ดวงดารา.....
.....ยามราตรี บนฟ้า นั้นเช่นกัน
ไม่ยักเห็น ตะวัน เลยสักครา
มองเห็นแต่ เพียงแสง ของดารา
อาจไม่ใช่ เวลา ทิวากาล.....
.....กฎธรรมชาติ กำหนด แล้วใช่ไหม
เวลาใด สิ่งใด ต้องประสาน
ตะวันมา ดาราไป ไม่แผ้วพาน
มาช้านาน เท่านาน บนนภา.....
.....อาจจะเป็น เพราะว่า โลกเรานั้น
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ทุกเวลา
ให้ตะวัน ปรากฏ ยามทิวา
ส่วนดารา ปรากฏ ยามราตรี.....
.....แต่ฉันนั้น ก็ยัง จะสงสัย
เพราะเหตุใด ตะวันมา ดาวไม่มี
เพื่อนเพื่อนจ๋า ช่วยมา ตอบฉันที
เหตุใดนี้ มีตะวัน ไม่มีดาว.....
หน้าส่วนตัว
681
