9 ธันวาคม 2546 22:38 น.
Priest`_
เมื่อเธอ..สบตาฉัน
มันก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
แต่ก่อนไม่เคยคิดที่จะรักใคร
แล้วก็เริ่มมีเธอเข้ามาใน..หัวใจ..ทีละนิดนึง
สองมืออยากทำเพื่อเธอ
สองตาอยากมองหน้าเธอ..ตลอดไป
สองเท้าอยากเดินเข้าไปอยู่..ใกล้ๆ
หนึ่งปากอยากบอกว่า ทั้งชีวิตและหัวใจ..
..ฉัน..มอบให้เธอ
8 ธันวาคม 2546 21:26 น.
Priest`_
ก็เป็นอย่างนี้
คิดถึงเธอทุกทีก็ร้องไห้
ได้แต่ร้องเพลงเบาๆกล่อมหัวใจ
ว่าอีกไม่นานเท่าไหร่..เธอคงกลับมา
ยังหวังไว้อยู่เสมอ
ว่าพรุ่งนี้คงได้เจอคนที่หัวใจถามหา
พรุ่งนี้..คงเป็นวันสิ้นสุดของน้ำตา
พรุ่งนี้ก็หวังไว้ว่าจะได้เห็นเธอ
ยังมั่นคงอยู่ที่นี่
ยังหวังถึงวันพรุ่งนี้อยู่เสมอ
ยังฝัน..แม้มันจะเลือนลางจนพร่าเบลอ
แต่จะมีหัวใจเพื่อเธอไม่เปลี่ยนแปลง
8 ธันวาคม 2546 21:11 น.
Priest`_
รักคุณ
คำนี้อบอุ่นแม้เคว้งคว้าง
เพราะอาจพูดได้แค่กับตัวเอง
พร้อมกับการร่ายเพลงแห่งน้ำตา
ก็ยังรักคุณไม่เปลี่ยนแปลง
ความรู้สึกอาจกลั้นแกล้งให้หม่นล้า
คุณก็ยังครองความคิดถึงมากมาย..ตลอดเวลา
และเป็นสิ่งเดียวที่ชีวิตเหว่ว้า..
..กล่าวถึงด้วยน้ำตาได้งดงาม
7 ธันวาคม 2546 22:38 น.
Priest`_
ในมุมมองที่แตกต่าง
ในความไกลห่าง สุดโพ้นฟ้า
หรือใต้ทะเลลึก..ไกลเกินมองด้วยตา
ไม่เคยมีช่องว่างระหว่างเวลา สำหรับเรา
เพราะเรามีความรักที่มั่นคง
ยากจะแหลกลง..กลายเป็นขี้เถ้า
สายใยแห่งรักเชื่อมโยงรักไว้..ในความเป็นเรา
ต่อให้ห่างกว่านี้..กี่ร้อยเท่า..
ก็ไม่อาจบั่นทอนความผูกพันของเราลงได้เลย
7 ธันวาคม 2546 22:20 น.
Priest`_
ฉันรู้ตัวเองดี
เข้าใจว่าตอนนี้..ฉันอยู่ในฐานะไหน
แต่เอาเถอะ..อย่ารำคาญ อย่าผลักไสให้ฉันไป
อย่าแสดงอาการอะไร..ที่บ่งบอกว่าเธอไม่ต้องการ
อยากให้รู้ว่าฉันไม่เคยยินดี
ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้..เพราะเห็นแก่หัวใจที่น่าสงสาร
มันยังวนเวียนอยู่กับความเสียใจ..
ยังไม่อาจปรับใจกับ ความร้าวราน
เมื่อฉันไม่มีสิทธิ์เลือกกับความทรมาน..
จึงขอเลือกความสุขจากการที่ได้รักเธอ