26 กันยายน 2550 09:10 น.
prakrim
ความสุข(รัก)นั้นเปรียบเหมือนเงา
หยอกยั่วเย้าคล้ายตัวอยู่ใกล้
พอไข่วขว้าแปลกจริงแปลกใจ
เงายิ่งไกลยิ่งห่างยิ่งไกลตา
พอหยุดนิ่งพักเดียวประเดี๋ยวใจ
กลับได้ใคร่ได้ยลเสน่หา
ได้ความสุข(รัก)ติดตามเป็นเงามา
แปลกหนักหนาอยู่นิ่งกลับได้เงา
25 กันยายน 2550 22:28 น.
prakrim
โอ้...ความรักดุจดั่งยาพิษ
ลิ้มเพียงนิดออกฤทธิ์มหาศาล
ถูกเพียงครั้งออกฤทธิ์ยาวนาน
ทรมาณติดตรึงชีวาวัย
หรือ...ความรักดุจดั่งอัมฤทธิ์
ชุบชีวิตผู้ที่หลับใหล
ดื่มเพียงหยดแผ่ซ่านทั่วใจ
คลายทุกข์ใดในยามทุกข์ตรม
หาก...ความรักเลือกได้ดั่งใจคิด
ขอผูกมิตรไม่มีวันขื่นขม
ให้ตราตรึงประทับจิตติดอารมณ์
ชื่นภิรมณ์สุขสันต์ในทุกครา
แต่ความรักหาได้สุขสดใส
แผดเผาใจร้อนรนสุดห่วงหา
รักไม่เป็นยังอวดรักเจ็บอุรา
อวดดีมาริรักในวัยเรียน
25 กันยายน 2550 09:19 น.
prakrim
ซีเรียสเป็นพักๆ
ความรักทำให้บ้าอย่างนี้
หน้าดำคร่ำเครียดเป็นปีๆ
เสียใจฟรีๆไม่ได้อะไร
เสียเพื่อนเสียรู้
แค่อยากมีคู่ไว้เคียงใกล้
เสียเวลาอนาคตไปทำไม
แลกกับความถูกใจไม่กี่วัน...อ่านสือดีกว่า
25 กันยายน 2550 08:19 น.
prakrim
จากกันไกลจากวันนั้นวันร้าวราน
จากมานานห่างไกลสุดห่วงหา
ยามเธอลับผ่านพ้นกาลเวลา
ใยจึงพาฉันล่องลอยหลงในเงา
ไกลห่างเธอเนิ่นนานยังคิดถึง
ยังคะนึงวันวานวันก่อนเก่า
ในเมื่อก่อนเรานั้นมีเพียงเรา
เพียรคอยเศร้าไม่มีเธออยู่ข้างกาย
คราผู้คนมากมายเข้ารายล้อม
ฉันต้องพร้อมก้าวไปด้วยใจหาย
ได้เพียงหวังมีสักวันคงผ่อนคลาย
หวังมลายในความเศร้าที่ผ่านมา
แต่จะเพราะเหตุใดใคร่อยากรู้
ยามฉันอยู่เปลี่ยวกายกลับห่วงหา
สุดโปรดเถิดดวงใจจงกลับมา
อย่าร้างราห่างไกลให้ห่วงกัน
ด้วยเหตุผลมากมายใคร่ควรถาม
ไม่อยากห้ามเธอไปในวันนั้น
มาวันนี้ใยจิตคิดยังผูกพัน
จะยังทันหรือไม่หากหวนคืน
ยามผู้คนเรียงรายอยู่เคียงข้าง
คลายอ้างว้างหวั่นไหวไกลขมขื่น
ยามข้างกายไร้คนใจยากฝืน
กลับอยากคืนย้อนเวลาวันสายไป
เวลานี้เหลือเพียงความเงียบเหงา
เหลือเพียงเถ้าความทรงจำที่เคลื่อนไหว
ถามสักคราตัวเธอจะมีใคร
ใจสั่นไหวหากเปลี่ยนไปไม่รักกัน
ยังใคร่รู้เรื่องราวเมื่อไกลห่าง
ช่างอ้างว้างเธอเงียบหายห่างไกลฉัน
เสียงเธอคล้ายล่องไปใยเงียบงัน
ข่าวเธอพลันร้างไปใจอาวรณ์
เธอเคยไหมใจร่ำๆเฝ้าใฝ่หา
ยังตั้งตารอคอยยากเกินถอน
ชาทั้งใจชาทั้งตัวร้าวรอนๆ
คล้ายเธอหลอนให้ฉันเพ้อไปมากมาย
แต่เพียงใจเฝ้าบอกเล่าปลอบความรัก
ให้ประจักษ์ตัวเรามีจุดหมาย
หากห่วงรักรั้งรอคงชีพวาย
คงไม่สายรอวันเราพบกัน
ได้เพียงแต่เว้าวอนขอพรฟ้า
หากชะตาต้องกันเหมือนดั่งฝัน
ขอพบเจอเธออีกคราอย่าร้างกัน
มีวันนั้นวันที่พร้อมทั้งกายใจ
หน้าส่วนตัว
669
