28 กันยายน 2547 20:12 น.
prajanyimm
ฉันรักเธอ.
ตัวฉันบอกใจฉัน ให้รอวัน ฉันพบเธอ
ตัวฉันเลยเฝ้าเพ้อ คิดถึงเธอ ทุกคืนวัน
ตัวฉันพาใจฉัน เดินทางพลัน มั่นเจอเธอ
ตัวฉันต้องมองเก้อ ไม่เห็นเธอ อยู่หนใด
ใจฉันในตัวฉัน ไม่มีวัน ผันปันใจ
ใจฉันยอมสลายให้ ขอเพียงใจ ได้เคียงเธอ
ใจฉันตอบตัวฉัน เพราะวันนั้น ฉันรักเธอ
ใจฉันเริ่มลอยเหม่อ หาใจเธอ เพ้อร่ำไป
ตัวฉันปลอบใจฉัน อยากบอกกัน หวั่นหวังไกล
ตัวฉันน้ำตาไหล คิดถึงใจ ไร้วิญญา
ตัวฉันไม่หวังแล้ว จักดวงแก้ว ดวงจันทรา
ตัวฉันขอใจฉัน หันใจมา หาใจเดิม...
28 กันยายน 2547 19:07 น.
prajanyimm
รำร่ายไหว้พระจันทร์
สองขาหยั่งรากลึก ปฐพี
หลับลืมละชั่วดี โลภหลง
สองมือคลายคล้ายโง้ง โค้งวง
หลังตรงตั้งจิตมั่น อภิวันท์จันทรา
ปล่อยกายใจใฝ่อิสระ ละคลาย
เคลื่อนกายาย่างกราย แช่มช้า
ปล่อยพริ้วไหวอ่อนนอก ในหนัก
พยัคฆ์ปักษาอาชาจัก สถิตย์ไท้ร่ายรำ
นอกไหวในหยุดนิ่ง ยิ่งสติ
รู้ตัวพร้อมหลอมทวิ ผลิผสาน
นอกในร่วมรวมพลัง สั่งปราณ
ดั่งสวรรค์บรรณาการ สยบมารนอกใน
รำร่ายไหว้พระจันทร์ ฉันท์มิตร
ไท้จี๋ฉวนชวนจิต สร้างสรร
ท่วงท่าครรลองคล้อง แสงจันทร์
รวมหนึ่งถึงเท่าทัน ปล่อยวาง ว่างเต็ม