2 ตุลาคม 2547 13:40 น.
prajanyimm
ดอกไม้ในคืนหลังฝน ปลิดปลิวล่วงหล่นลงดิน
กลิ่นหอมความงามสูญสิ้น รวยรินรอวันโรยรา
ใครจะมาสนใจใยดี ดอกไม้ไร้ชีวีสีหม่น
เป็นเพราะเจ้าพายุลมฝน หอบอนาคตล่วงหล่นตามไป
เจ้าพายุฝนคนใจร้าย ไร้ใจโหดร้ายแล้วหายหนี
จากนี้ไปไร้จันทร์งามยามราตรี ฟ้ายามนี้สีโศกาพาอาดูร
หยาดย้อยหยดฝนบนตัวข้า ดั่งน้ำตาจากฟากฟ้าหลั่งมาให้
ไม่นานนักจักเหือดแห้งเหือดหายไป เหลือเพียงซากดอกไม้ไร้วิญญา
1 ตุลาคม 2547 18:16 น.
prajanyimm
...ฝากหัวใจ....
พี่ฝากหัวใจเอาไว้ในดิน เพื่อให้โฉมยุพินได้เหยียบได้ย่ำ ย้ำจนพอใจ
พี่ฝากหัวใจเอาไว้ในน้ำ เพื่อให้น้องได้เย็นได้ฉ่ำ เมื่อยามอาบน้ำ จริงนะทรามวัย
พี่ฝากหัวใจไว้กับความร้อน เพื่อโฉมบังอรได้อบได้อุ่น ซึ้งในดวงใจ
พี่ฝากหัวใจเอาไว้กับลม เพื่อให้น้องได้สูดได้ดม แล้วกลายเป็นลมหายใจ
พี่ฝากหัวใจไว้ที่บนหมอน เมื่อไรน้องหนุนนอน ได้ผ่อนอารมณ์สุขสมฤทัย
พี่ฝากหัวใจไว้ในผ้าห่ม เพื่อให้เจ้าชวนชม เป็นสุขอารมณ์ มิต้องผิงไฟ
พี่ฝากหัวใจไว้จมในเสื้อ ที่เจ้าสวมแนบเนื้อ เพื่อปกเพื่อปิดปทุมไฉไล
พี่ฝากหัวใจไว้ที่ตัวน้อง ทั้งนอกทั้งในหัวใจทุกห้อง โอ้แม่นวลน้องโปรดรู้ความใน
...ขอฝากเพลง...ฝากหัวใจ....ให้เพื่อนๆพี่ๆ สตรีงามแลทรามวัย ให้สำราญใจ ให้สุขอุรา
( คัดมาจาก เพลง ฝากหัวใจ เนื้อร้องทำนองโดย ครูสุรพล โทณวนิก ขอกราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ )
หน้าส่วนตัว
1364
