6 เมษายน 2549 11:48 น.
prajanyimm
สักวันหนึ่ง ไม่เธอก็ฉันต้องจากกันไป แสนไกล..
ถึงวันนั้น หากเป็นฉันผู้จากไป ฉันยังห่วงว่าเธอจะเป็นอย่างไร เหงาเศร้าใจเพียงใด ขอให้อดทนไว้...
แต่หากเป็นเธอ...ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร จะอยู่ได้อย่างไร จะอยู่ไปเพื่ออะไร ฉันกลัวจริงๆ กลัวจนใจมันสั่น จนน้ำตาเริ่มเอ่อไหล...
...........
วันนี้.. เป็นฉันที่เคว้งคว้าง หงอยเหงา เศร้าใจทุกครั้งที่มองไปรอบๆตัว มองหาเธอทุกคืนก่อนหลับตานอน เธออยู่ไหน เธออยู่ไหนนะ....ฉันคิดถึงเธอมาก รู้มั๊ย...คิดถึงเธอมากจริงๆ
14 ธันวาคม 2548 00:09 น.
prajanyimm
ลมหนาวพัดโชยมา..โชยไป
ดอกซากุระเบ่งบาน..ร่วงโรย
ความทรงจำกลับชัดเจน..เนิ่นนาน
21 ธันวาคม 2547 13:56 น.
prajanyimm
ความรักเปรียบเสมือน..กาว
หากต้องการให้กระดาษสองแผ่นติดกัน ก็จำเป็นที่จะต้องใช้...กาว
เมื่อกระดาษสองแผ่นติดแนบสนิทกันดีแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องใช้อีกแล้ว...กาว
ยิ่งนานวัน ยิ่งแนบสนิท ยิ่งลืมเลือน...กาว
ที่รักจ๋า...
ความรักของเราก็เปรียบเสมือน...กาว
วันนี้ไม่มีคำว่า เธอ ฉัน หรือแม้กระทั่งคำว่า...ความรัก
มีเพียงแค่คำว่า...เรา เท่านั้น ตลอดไป
เราจะมีกันและกันตลอดไป...
สวัสดีปีใหม่ครับ ทีมงาน Web master และเพื่อนๆไทยโพมทุกๆคนครับ ขอให้ทุกๆคนมีความสุขกาย สุขใจ สุขที่จะให้ และสุขที่จะรับ คิดแต่สิ่งดีๆ ตลอดปีใหม่นี้และตลอดไปครับ
10 ตุลาคม 2547 16:22 น.
prajanyimm
ฝากหัวใจไว้ที่ปลายฟ้า
ฝากสายลมช่วยพาพัดไป
อยู่แห่งหนไหน ความรักยิ่งใหญ่
ใจนี้อยากใคร่ ใฝ่หามาเชย
ฝากหัวใจไว้ให้จันทรา
ฝากดวงดาราส่องหาคู่ใจ
หนทางใกล้ไกล ความรักสว่างไสว
ส่งใจถึงใจ ใฝ่หามาเชย
ความรักอยู่ที่ใจนั่นหนา
ใช่อยู่บนแผ่นฟ้ากว้างใหญ่
รักใช้เวลาอย่ารีบหาเร็วไป
ค่อยค่อยคอยไป ใฝ่หามาเชย
9 ตุลาคม 2547 09:30 น.
prajanyimm
สว่างแล้ว...
สายหมอกเริ่มจางหายไปแล้ว...
เสียงนกร้องแว่วๆได้ยินไกลออกไปจากเชิงเขา เสียงไก่ขันราวกับขานรับกันเป็นระยะๆ...
สายธารยังคงไหลเอื่อยๆไปตามลำธารคดเคี้ยว บางช่วงก็กระทบโขดหิน เกิดเป็นสายน้ำหมุนวน...
ลมเย็นยามเช้าพัดโชยมาแล้ว...
ใบไม้แห้งสีน้ำตาล สีส้ม สีเหลืองทอง ทยอยปลิดปลิวตัวเองออกจากกิ่ง หมุนพริ้วล่วงหล่นลงมา...
บ้างก็ลงมาสงบนิ่งบนผืนดิน ได้เจอกับเพื่อนเก่าที่รออยู่ก่อนแล้ว...
บ้างก็หล่นลงในสายธารที่กำลังไหลไป ต่างรีบหันมาร่ำลาเพื่อนบนฝั่ง ลาก่อน..เพื่อน...
ในใจคงมีความหวังว่าสายธารสายนี้จะเป็นที่พึ่งสุดท้าย พาไปสู่จุดหมายปลายทางข้างหน้าได้...
บ้าง โน่นหละ ดูเหมือนยังลังเล ยังคงหมุนพริ้วล่องลอยไปมาอยู่ ช่างมีความสุขกับความฝัน กับความอิสระเสรี กับสายลม...
รู้ไหมว่า..ทุกอย่างมันช่างไม่จีรังเสียเหลือเกิน ความฝัน ความอิสระเสรี สายลม...
ใบไม้ที่ล่วงหล่นแล้ว ก็ล่วงหล่นไป ใบไม้ที่เหลืออยู่ ก็รอวันที่จะล่วงหล่นตามไปเช่นกัน...
ก่อเกิดความหวัง ความฝัน ความอิสระเสรี รอวันที่จะปลิดปลิว ล่องลอยตามสายลม ที่พัดผ่านมาแล้วผ่านไป ตามสายธารที่ไหลผ่านมาแล้วผ่านไป...
สายน้ำที่ไหลกระทบโขดหินตรงนั้น ยังคงหมุนวน..ร่ำไป...
หน้าส่วนตัว
1377
