3 ตุลาคม 2551 22:03 น.
Pp_pam_sunny
ดัดแปลงจากห้องแชทมรณะค่ะ
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่หน้าคอม ตอนนี้เวลา23.30 น. และกำลังเข้าMsn ปกติแล้ว
คนที่แชทด้วยส่วนใหญ่ก็จะเป็นเดิมๆที่แชทกันเป็นประจำ
พล ชายหนุ่มอายุ25ปี เท่ากันกับฉันพอดี เขาบอกว่าเขาทำงานเป็นวิศวกร เรารู้จัก
กันเพราะเขาแอดมาหาฉันก่อน เขาได้อีเมลล์แอดเดสฉันมาจากไฮ5 การคุยกัน
ของเราส่วนมากจะออกแนวจีบๆกันซะมากกว่า
ป๋อง เด็กหนุ่มอายุ19ปี เรียนมหาวิทยาลัยปี1 ที่เขาคุยกับฉันส่วนมากจะเป็นการ
ขอคำปรึกษา เรื่องความรักการเรียน
จีน เป็นผู้หญิง วัย 35ปี อาชีพแม่บ้าน เธอเหงาและต้องการเพื่อนพูดคุย เราคุยกัน
มาได้สามเดือนแล้ว
และคนสุดท้าย เอก ชายหนุ่มวัย 29 ปี มีกิจการส่วนตัว เขาดูเป็นผู้ใหญ่ และ
คล้ายกับเป็นสุภาพบุรุษ เขาไม่เคยพูดจาแทะโลมฉันเลย
เมื่อเข้าเอ็มได้ บุคคลที่ฉันพูดถึงเหลานั้น ต่างก็เข้ามาทักทาย ฉันจึงทักทายตอบ
ทุกคน
เมื่อฉันเปิดหน้าต่างของพล
พล..พูดว่า
หวัดดีเป็นไงบ้างเนี๊ยไม่คุยกันนาน
สร...พูดว่า
นานที่ไหนกัน เมื่อวานยังคุยกันอยู่เลย
พล...พูดว่า
ก็แหม..คนมันคิดถึงเนี๊ย
สร...พูดว่า
อยากจะอ้วก
เมื่อฉันพิมพ์ตอบพลเสร็จฉันก็เปิดหน้าต่างของ จีนขึ้นมา วันนี้ป๋องและเอกยังไม่
ออนไลน์
สร..พูดว่า
จีน วันนี้เป็นไงมั่ง
จีน..พูดว่า
ก็ดีนะ แต่เหงามากเลย
สร..พูดว่า
อยากรู้จักเพื่อนใหม่มั้ย
จีน...พูดว่า
เอาสิ
ฉันจึงประชุมจีนกับพลเข้าด้วยกัน และแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน ขณะนั้นเอง
มีคนส่งคำขอแอดมาที่ฉัน ฉันไม่ได้สนใจอะไรจึงรับแอดเขาไปทันที และกลับไป
คุยกับจีนและพลต่อ สองคนนั้นดูคุยกันถูกคอ เราคุยกันเรื่อยเปื่อย บางทีก็ยิงมุข
กันบ้าง จนเมื่อเวลา เที่ยงคืน คนคนนั้นก็ทักเข้ามา
....... พูดว่า
สวัสดีครับ
สร...พูดว่า
สวัสดีค่ะ
......พูดว่า
ผมรู้จักคุณ
สร...พูดว่า
รู้จัก?
.......พูดว่า
ผมต้องลบไวรัส
สร...พูดว่า
คุณพูดเรื่องอะไร
.......พูดว่า
คอมพิวเตอร์คุณมีไวรัส
สร...พูดว่า
คุณเป็นใคร
....ผมเป็นตัวสแกนไวรัส
สร...พูดว่า
เป็นบ้าอะไรของคุณ ถ้าไม่คิดจะพูดดีๆก็ออกไปเลย
......พูดว่า
พรุ่งนี้จะทำการกำจัดไวรัส
สร..พูดว่า
ฉันทำเองได้ ไม่ต้องมาสแกนให้หรอก
......พูดว่า
ผมจะทำให้ ให้เหมือนที่คุณเคยทำตอนอยู่มหาลัยไง
เมื่อพูดอย่างนั้นจบ เขาก็ออฟไลน์ออกไป ที่ให้ฉันงงกับคำพูดของเขาอย่างมาก
ความทรงจำในอดีตก็พุดขึ้นมา ฉันคิดว่านี่ต้งเป็นตลกร้ายของใครสักคนแน่ๆ ฉันจึง
ลบอีเมลล์เขาออก
หน้าส่วนตัว
610
