-:- Diary Of Memory สมุดบันทึกแห่งความทรงจำ ตอนที่ 1 -:-

£-£awliet

........ ตื่นขึ้นมาผมก็รู้สึกตัวแล้วว่า ผมนอนอยู่บนเตียงในที่ที่นึง พอลืมตาขึ้นเห็นคนมากมาย ยืนอยู่รอบๆเตียงของผม 
                แอล!!?  ลืมตาแล้วค่ะ (เสียงผู้หญิง ที่พูดถึงชื่อผม นั้นก็คือ พี่สาวของผมเอง พี่อิม ของผม นี่เอง) แอล เป็นยังงัยบ้าง เจ็บตรงไหนบ้างหรือป่าวว ตัวผมก็คงได้แต่มอง คนอื่นๆที่กำลังจ้องมองผม แต่ผมก็ไม่รู้เรยว่าใครมั้ง แต่ที่ ผมจำได้ มีแต่พี่สาวของผมเท่านั้นเอง ที่ผมรู้จักดี...
                แอล จำได้ไหม ว่านี่ใคร พี่อิม ก้อไล่ตามที่ละคน ที่ละคน ผู้ชาย 3 คน ผมจำไม่ได้เลยว่าคือใคร ผมก้อได้แต่พูดไป " พี่อิม ผมไม่รู้จักฮะ" แล้วพี่อิม ก้อถามผมอีกครั้งว่า " แล้วผู้หญิงคนนี้ละ แอลจำได้มั้ย ? " ผมก็ได้แต่มองไป เทอเป็นผู้หญิง น่ารักๆ ตัวก็ไม่ใหญ่มาก อีกอย่าง...เค้ายังมองผมแปลกๆด้วยซ้ำไป น้ำตาเทอเริ่มคอเบ้า แต่ผมก็บอกพี่ผมไปว่า " ใครหรอฮะ ผมจำได้แค่พี่อิมคนเดียว"  สีหน้าทุกคนในห้อง ในโรงพยาบาลแห่งนี้ กลับทำหน้าสลด แล้วพี่อิมก้อพูดขึ้นมาว่า
                แอล!! แอล!! จำใครไม่ได้เลยหรอ นอกจากพี่เนี่ย ( จำไม่ได้ฮะ ) แอลน่ะ สมองถูกกระทบกระเทือนอย่างแรง จนคุนหมอบอกว่า ความทรงจำ อาจจะหายไปในบางส่วน แต่พอมีทางแก้ได้ หั้ยความทรงจำกลับคืน แต่...ต้องใช้เวลา
                ผมก็ตกใจทันที จนพี่สาวของผม ก็ได้บอกหั้ยรู้จักแต่ละคน ที่อยู่ในห้องนี้ 
                ผู้ชายคนแรกชื่อ " บี " เป็นเพื่อนซี้แอล เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
                ผู้ชายคนที่สองชื่อ " เอ็ม " เป็นเพื่อนซี้แอล เรียนอยู่ห้องเดียวกัน เช่นกัน
                ผู้ชายคนที่สามชื่อ " พี่ต้น" เป็นแฟนของพี่อิมเอง คบกันมา 4 ปีแร้วน่ะจ่ะ
                แล้วก็เหลือผู้หญิงหนึ่งคน ก็คือ "เฟิร์น" ผู้หญิงคนนี้ก็คือ......(ก่อนที่พี่สาวผมจะพูดนั้น ผู้หญิงคนนี้ น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา จนต้องวิ่งออกจากห้องไป) จนพี่ผมหยุดพูดแล้วน้ำตาพี่อิมก้อไหลออกมา....

3 ปี ก่อนหน้านี่....
        

                ตอนนี่ผมจำได้ผมเรียนอยู่ชั้น ม.4  โรงเรียนก็คงจะหรู่หน่อยแหละมั้ง ผมอยู่กับพี่ผมสองคน เพราะครอบครัวเราเหลืออยู่แค่นี้ สองพี่น้อง เพราะว่า พ่อแม่ เค้าเสียไปเมื่อ 1 ปีที่แร้ว จนเหลือทรัพย์สมบัติไว้ แระผมคิดว่าผมจะเรียนต่อหั้ยจบ โตขึ้นจะได้ม่ะต้องเป็นภาระของพี่ พี่ผมตอนนี้ อยู่ มหาลัยปีสุดท้ายแล้ว
                จนวันนี้ มันคือวันเปิดเทอมวันแรก พอดีน่ะสิ วันนั้นผมตื่นสายไปนิดนึง บ้านกับโรงเรียนก็อยู่ห่างกันมาก พี่ผมต้องขับรถไปส่งกลัวว่า จะไปแล้วสาย อีกอย่าง พี่ผมต้องนั่งรถไปที่มหาลัยอีก ตื่นก็คงจะเช้าเลยทุกวันๆ จากนั้น พี่ผมก็ส่งหน้า รร ผมก็วิ่งซะ กระเป๋าอะไรไม่สนแล้ว กลัวไปโรงเรียนวันแรกมันคงจะไม่ทันแน่ๆ โรงเรียนใหม่ ม.4 ยังงัยก็ต้องทำหั้ยดีใช่มั้ย วันแรก ฮ่าๆๆ แต่พอเข้าไป ก็รู้ว่า คนอื่นเค้าเข้าห้องเรียนหมดแล้ว 
                แล้วผมก็เดินหาห้องที่ประจำของผม ม.4/2 วู๊ววว!! เห็นแต่ประตูอะ ไม่กล้าเข้าไปเท่าไหร่เลย สักพัก อาจารย์ก็ออกมา
"เทอ ที่ยืนอยู่ตรงนั้นน่ะ เข้ามาในห้องเดียวนี่นะ"
"นี่น่ะนักเรียนทุกคน การมาสายควรจะต้องโดนอะไรมั้ง อยากรู้ใช่หรือป่าว"
"เปิดเทอมวันแรกก็เอาแล้ว"
                อาจารย์คนนี้ดุมากมายเลย จนเค้าสั่งผม วิดพื้น 50 ครั้ง ห้ามพัก (โอ้ยย ชั้นตายแน่ๆ T^T) ผ่านไป 15 นาที กว่าผมจะวิดเสร็จ โห้ยย อายชิบเป๋งเลยละ ขอบอกๆ เพื่อนๆในห้องก็หัวเราะกันใหญ่เลย ผมนี้คงไม่ไหวเลยจิงๆน่ะ ฮ่าๆๆ
                "เอ้า!! นาย สุรวนนท์  " (ชื่อผมเอง) เข้าไปหาที่นั่ง เดี๋ยวอาจารย์จะสอนแล้ว 
                ผมก็หาๆ ผมไม่เห็นที่นั่งไหนที่ผู้ชายนั่งเดี่ยวเลย เจอแต่ผู้ชายที่นั่งด้วยกันหมดแล้ว 
                "สุรวนนท์ ยังไม่นั่งอีกหรอ"  " ค้าบบ กำลังจะนั่งแล้วค้าบ"
(แล้วก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมาว่า)
"เทอ... นั่งข้างๆเราก็ได้ เราไม่กัดหรอกน๊า"
                จิงๆแล้ว ผมขี้อาย นั่งกับผู้หญิงไม่ได้เท่าไหร่หรอก T^T อยากหาเพื่อนผู้ชายมากกว่า อยู่ใกล้ผู้หญิงแระมาน เขิลล (ฮ่าๆ)
                แล้วผมก็นั่งลงไป จนอาจารย์ก็สอนไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ผมนั่งผมก็ได้แต่หยิบหนังสือ สมุดขึ้นมา ตั้งหน้าตั้งตาฟังอาจารย์ จนยังไม่ได้ทันมอง เทอข้างๆผมเลย (จนเทอพูดขึ้นมาว่า)
"มั่วแต่หาที่นั่งอยู่ได้ รังเกียจเราหรอ ทั้งๆที่ข้างๆเราก็ว่าง อีกอย่างก็ใกล้กับที่เทอยืนอีกตะหาก"
" อ่อ ป่าววคับ พอดีตื่นเต้นกับเพื่อนๆในห้องอะฮะ เรยเดินไม่ค่อยออกเท่าไหร่ (บรึ่ยย!! ฟอร์มเนียนไปแบบนั้นแหละ) "
" อ่อหรอค่ะ นึกว่าจะรังเกียจเราซะอีก " 
                 แระตอนนั้น ผมก็ได้มองหน้าเทอเต็มๆซะที....






                 พอแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวต่อตอนที่ 2 แห่ะๆ เป็นยังงัยก็ขอความคิดเห็นหน่อยนะงับ