21 กรกฎาคม 2546 17:00 น.
pook_pik
การที่เราจะรักใครซักคน.....ว่ายากแล้ว
แต่การที่เราจะลืมคนที่เราเคยรัก...มันยากกว่า
มันไม่เหมือนกับการนอนหลับ..พอหลับตาก็ไม่เห็นอะไร
เพราะความรู้สึกนั้นมันฝังรากลึกอยู่ในห้วงคำนึงของจิตใจ
เพราะอย่างนี้จึงไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะลืมเธอ
.........คนสำคัญของฉัน............
18 กรกฎาคม 2546 13:21 น.
pook_pik
เปิดอ่านไดอารี่เล่มเดิม
แต่ละคำแต่งเติมขีดเขียน
บันทึกเรื่องราววัยเรียน
สิ่งที่เขียนก็เรื่องราวของสองเรา
เป็นบันทึกแห่งความทรงจำ
ทุกถ้อยคำและเรื่องราวเก่า เก่า
ทุก-ทุกความสุขทุกครั้งที่ปวดร้าว
มีเรากุมมือเคียงข้างกัน
ไม่เคยปล่อยให้อ้างว้าง
ทุกหนทางมีเธอช่วยสานฝัน
สัญญาของเรา..จะไม่มีวันทิ้งกัน
จะรักผูกพันธ์ตลอดไป
แต่วันนี้ไดอารี่ต้องเปื้อนน้ำตา
เพราะคำสัญญาเป็นไปไม่ได้
ปัญหารุมเร้าเราต้องแยกกันไป
ทั้งที่ใจยังไม่เคยลืมเธอ
4 กรกฎาคม 2546 18:31 น.
pook_pik
เงยหน้ามองฟ้า...
.พยายามห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
เฮฮาร่าเริงไป....
.ทำได้แต่หลอกตัวเอง
ต้องฝืนความรู้สึก
.ปวกปร่าอยู่ลึก ๆ ยังทำเก่ง
ไม่อยากโดนสมน้ำหน้าหาเรื่องเอง
หัวเราะให้ชีวิตเส็งเคร็งไม่รักดี
4 กรกฎาคม 2546 18:24 น.
pook_pik
หากจะรัก จะรักเธอให้หมดใจ
หากจะหวัง จะหวังไว้สุดปลายฟ้า
หากอยากได้ จะทุ่มลงไปไม่กลัวมีน้ำตา
เท่านี้เธอคงจะรู้ค่าที่ชั้นให้เธอไป
30 มิถุนายน 2546 13:12 น.
pook_pik
จากคนเคยรัก....
เป็นคนไม่รู้จักเหมือนไม่เคยพบหน้า
คนๆเดิมที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
กลายเป็นคนไร้ค่าในสายตาเธอ
หน้าส่วนตัว
825
