8 พฤศจิกายน 2549 00:57 น.
poohkan
กระไรเลยใจหนอใจ....ยิ่งใกล้เขา
ก็ยิ่งเศร้าขื่นขมตรมหม่นหมอง
หากรับรู้...สายตาฉันนั้นเฝ้ามอง
ฉันอาจต้องลาร้าง...ออกห่างไกล
ความอบอุ่นคุ้นกันฉันท์มวลมิตร
ความสนิท...ที่ฉันนั้นหวั่นไหว
ความอ่อนโยน...ซาบซึ้งตรึงหัวใจ
ความชิดใกล้...ฉันจึงเพ้อเผลอรักลม
ทั้งทั้งที่อยากเอ่ยเปรยคำรัก
กลับยากนัก...กลัวเผยไปไม่เหมาะสม
แอบเก็บซ่อนแววตาและอารมณ์
ฝืนใจข่ม...รับรู้อยู่ลำพัง
ขอถนอมความผูกพันในวันนี้
และขอมีแค่สิทธิ์แอบคิดหวัง
ความในใจเงียบงำจำปิดบัง
นี่กระมัง...ที่ยิ่งใกล้ยิ่งไกลเกิน
หน้าส่วนตัว
2090
