28 เมษายน 2546 19:54 น.
poohkan
กลับมาแล้วจ้ะคนดี
ขอโทษนะที่ก่อนหน้านี้เงียบหาย
เรื่องรอบตัว...การงานช่างวุ่นวาย
ปัญหารุมมากมายไม่ยอมเบาบาง
อยากจะแวะมาเยี่มมาทายทัก
ก็ได้แค่ผ่านมาพักหัวใจบ้าง
ไม่ได้แก้ตัวนะ...ทดท้อจนอยากปล่อยวาง
วันนี้พอจะว่าง...ก็เลยทักมา
แต่ตั้งใจแล้วหละต่อจากนี้
เหนื่อล้าเต็มทีก็จะไม่หายหน้า
จะมา...มองดวงจันทร์...มองดารา
แล้วกระซิบผ่านฟากฟ้า...ว่าคิดถึง
28 เมษายน 2546 19:02 น.
poohkan
รองเท้าผ้าใบคู่เก่ง
ซาวน์เบาท์กับบทเพลงของคนเหงา
เพื่อนร่วมทางบนถนนซึ่งทอดยาว
ที่ไม่เคยสร้างความเจ็บร้าวทรมาน
อยากย้อนคืนสู่วันเก่า
ก่อนที่เธอจะเข้ามาลบความรู้สึกนั้น
แม้ต้องรอนแรมเดียวดายในทุกคืนวัน
ก็สนุกกับการวิ่งตามฝันอย่างเสรี
การเปลี่ยนแปลงตัวเองเมื่อเธอใกล้
อาจทำให้เธอพอใจได้แค่นี้
คงต้องยอมรับกับการที่เธอไม่ใยดี
เพราะจะไม่เปลี่ยนตัวเองเกินกว่านี้...อีกแล้ว
1 เมษายน 2546 01:57 น.
poohkan
.......แสงแดดสุดท้าย.......
กำลังจะจางหาย...ตรงปลายฟ้า
ยังอบอุ่น....ก่อนความมืดคืบคลานมา
คล้ายเธอกระซิบเบาเบาว่า...ต้องห่างไกล
.......แม้เป็นคำร่ำลา........
กลับไม่รู้สึกว่าใจหวั่นไหว
วันนี้จากลา....แต่ใช่ว่าจากตลอดไป
เช่นเช้าวันใหม่...แดดยังกลับมาทอประกายดังเดิม
หน้าส่วนตัว
701
