3 ธันวาคม 2545 23:34 น.
poohkan
วันที่ 4 December
อยากถามเธอว่าจำได้บ้างไหม?
ไม่ได้โกรธหรอกนะ แต่รู้สึกว่าน้อยใจ
เหมือนไม่มีแล้วเยื่อใยที่ให้กัน
เพราะเธอตอบกลับมา ว่าจำไม่ได้
วันเกิดฉัน ทำไมลืมง่ายดายอย่างนั้น
หรือหมดแล้วคนคนนี้ ที่เคยมีความสำคัญ
ฉันเกิดแค่ปีละ 1 วัน เธอยังลืมมัน ไม่ใส่ใจ
3 ธันวาคม 2545 22:40 น.
poohkan
สายลมสีขาว......
อยากจะเก็บไออุ่นของเจ้าไว้
เจ้าพัดพาความรักมาทักทาย
แล้วใยหนอจึงจางหาย แผ่วบาง
เหลือไว้เพียงสายลมสีขุ่น
ทดแทนความอบอุ่น ด้วยความอ้างว้าง
หรือทำความรักหล่นหายตามรายทาง
พัดเลยไปเถอะความร้าวร้าง...ไม่ต้องการ
3 ธันวาคม 2545 22:33 น.
poohkan
มีฉันบ้างไหม? ในความคิดถึง
ไม่ได้ต้องการคำตอบซึ้งซึ้งหวานไหว
แค่อยากให้เก็บคำถามนี้ไปถามใจ
แล้วตอบตัวเองให้ได้เท่านั้นพอ
3 ธันวาคม 2545 10:02 น.
poohkan
พ่อจ๋า............
ท้องนภา มหาสมุทร สุดเขตขันธ์
อีกแผ่นดิน ทุกถิ่นหล้า มารวมกัน
เทียบความรักพ่อของฉัน นั้นไม่พอ
คุณครูสอนเมื่อตอนยังเป็นเด็ก
ให้เอาใจดวงเล็กเล็กมาเก็บก่อ
เป็นถ้อยคำรวมความรักร้อยถักทอ
มอบให้พ่อ.... ในวัน 5 ธันวา
ยังไม่รู้ ไม่เข้าใจในอะไรนัก
แต่รู้จัก อยากออดอ้อน ตามประสา
เกาะขาพ่อ...หยอกล้อเล่น ช่างเจรจา
รักพ่อมาก เท่าฟ้า รักกว่าใคร
ตอนเป็นเด็ก รักพ่อก็บอกรัก
แต่แปลกนัก ถึงวันนี้มีบ้างไหม
แค่พ่อจ๋า ลูกรักพ่อ พอชื่นใจ
ใยหนอใย พูกช่างยากลำบากลำบน
ลองคิดดู ฉันเป็นฉันทุกวันนี้
ก็เพราะพ่อแสนดีที่ฝึกฝน
ให้ขยันหมั่นศึกษาพัฒนาตน
ไม่อับจน ด้อยค่าไปกว่าใคร
พ่อจ๋า ลูกร้อยอักษรามาแทนถ้อย
คำรักพ่อ ลูกพูดน้อย อย่าสงสัย
สิ่งที่พ่อจะประจักษ์ รักเพียงใด
ลูกจะใช้ กระทำดี นี้ตอบแทน
ลูกคนนี้จะประพฤติและยึดมั่น
ในคุณธรรม์ ความดีงามตามแบบแผน
รักษ์สัจจาที่ให้ไว้ไม่คลอนแคลน
สมเป็นลูกที่พ่อแสนภาคภูมิใจ
1 ธันวาคม 2545 23:48 น.
poohkan
รู้ไหม...........
ที่เธอเดินจากไปในครั้งนั้น
คิดว่าเวลาจะทำให้ลืมว่าเคยผูกพัน
ปล่อยให้เป็นแค่ความฝัน ระหว่างเรา
ผู้คน กาลเวลา สถานที่
อาจช่วยให้ลืมเรื่องที่มีในวันเก่า
เปลี่ยนตัวเอง ปลดหัวใจ ความทุกข์จะได้บรรเทา
ใช้เสียงหัวเราะกลบความเศร้า เหงา น้ำตา
รู้ไหม รู้ไหม รู้ไหม.............
นานเท่าไหร่....กับอาการที่ต้องรักษา
นานเท่าไหร่....กว่าจะเดินคนเดียวได้อย่างชินชา
นานเท่าไหร่....กว่าจะทำใจได้ว่าไม่รักกัน
แต่รู้ไหม รู้ไหม
ที่พยามไป สุดท้ายก็แค่นั้น
พอเจอเธออีกครั้ง.....จึงรู้ว่ายังรอ...ทุกวัน
รอเธอกลับมารักฉัน....แม้มันจะไม่มีทาง
หน้าส่วนตัว
6127
