19 พฤษภาคม 2546 20:02 น.
poohkan
เคยคิดว่าเวลาจะบ่มความเข้มแข็ง
ช่วยให้ใจที่อ่อนแรงแกร่งกล้า
หากสักวันเธอเดินเข้ามาบอกลา
ไม่มีหรอก...น้ำตา...จะพร่างพราย
แต่วันนี้...เธอกลับมาทำดีอีกครั้ง
ความเข้มแข็งที่บ่มสร้าง...ก็พังลงง่ายง่าย
หรือเวลา...ไม่อาจช่วยเยียวยาได้มากมาย
เพราะสุดท้าย...ก็ร้องไห้...ไม่ต่างอะไรจากเดิม
28 เมษายน 2546 19:54 น.
poohkan
กลับมาแล้วจ้ะคนดี
ขอโทษนะที่ก่อนหน้านี้เงียบหาย
เรื่องรอบตัว...การงานช่างวุ่นวาย
ปัญหารุมมากมายไม่ยอมเบาบาง
อยากจะแวะมาเยี่มมาทายทัก
ก็ได้แค่ผ่านมาพักหัวใจบ้าง
ไม่ได้แก้ตัวนะ...ทดท้อจนอยากปล่อยวาง
วันนี้พอจะว่าง...ก็เลยทักมา
แต่ตั้งใจแล้วหละต่อจากนี้
เหนื่อล้าเต็มทีก็จะไม่หายหน้า
จะมา...มองดวงจันทร์...มองดารา
แล้วกระซิบผ่านฟากฟ้า...ว่าคิดถึง
28 เมษายน 2546 19:02 น.
poohkan
รองเท้าผ้าใบคู่เก่ง
ซาวน์เบาท์กับบทเพลงของคนเหงา
เพื่อนร่วมทางบนถนนซึ่งทอดยาว
ที่ไม่เคยสร้างความเจ็บร้าวทรมาน
อยากย้อนคืนสู่วันเก่า
ก่อนที่เธอจะเข้ามาลบความรู้สึกนั้น
แม้ต้องรอนแรมเดียวดายในทุกคืนวัน
ก็สนุกกับการวิ่งตามฝันอย่างเสรี
การเปลี่ยนแปลงตัวเองเมื่อเธอใกล้
อาจทำให้เธอพอใจได้แค่นี้
คงต้องยอมรับกับการที่เธอไม่ใยดี
เพราะจะไม่เปลี่ยนตัวเองเกินกว่านี้...อีกแล้ว
1 เมษายน 2546 01:57 น.
poohkan
.......แสงแดดสุดท้าย.......
กำลังจะจางหาย...ตรงปลายฟ้า
ยังอบอุ่น....ก่อนความมืดคืบคลานมา
คล้ายเธอกระซิบเบาเบาว่า...ต้องห่างไกล
.......แม้เป็นคำร่ำลา........
กลับไม่รู้สึกว่าใจหวั่นไหว
วันนี้จากลา....แต่ใช่ว่าจากตลอดไป
เช่นเช้าวันใหม่...แดดยังกลับมาทอประกายดังเดิม
29 มีนาคม 2546 01:08 น.
poohkan
อย่าเลยอย่าเงียบหายไปนานนัก
ส่งหัวใจมาทายทักทางนี้บ้าง
อย่าให้ฉันจมอยู่กับความอ้างว้าง
อยากมั่นใจ...คนอยู่ห่างยังห่วงใย
ช่วยให้ฉันได้มั่นใจเธอสักหน่อย
จะได้เตือนตัวเองบ่อยๆ...อย่าเผลอไผล
หากมีคนอื่นมาเฝ้าคอยเอาใจ
เหงานะ...อาจหวั่นไหวไปเหมือนกัน
อย่าเลยอย่าเงียบหายไปอย่างนี้
ไม่อยากเป็นคนผิดที่คิดแปรผัน
แต่หากต้องคอยอยู่ภายใต้ความเงียบงัน
ก็ไม่มีสิทธิ์จะโทษกัน....ถ้าฉันปันหัวใจ
หน้าส่วนตัว
760
