4 สิงหาคม 2546 13:44 น.

“มาลัยอักษรา” บูชาแม่

poohkan


   โอ้ละเห่-ฟูมฟัก...ด้วยรักเจ้า
เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ
เอื้ออาทร-ร้อนร้าย  แม่คลายพลัน
ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป

   หวังเพียงแค่ คนดี ที่แม่รัก			
จะมีหลักอนาคตที่สดใส
ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ		
ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน
   
   แม่จ๋า...ล้านความรักจากใครเขา		
หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร
แต่... รัก หญิงที่ขนานนาม มารดร	
แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา

   แม่จ๋า...แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่			
เหนือเทพไท้  ทั้งสามภพจบทั่วหล้า
พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา		
พรรณนาเทียบได้...ไม่เพียงพอ

   จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง		
กรองเป็นพวงแทนพลอย...ทำสร้อยศอ
หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ		
แทนป่านปอ....เป็นของขวัญ...นั้นด้อยไป

  โอ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก  ลูกรักแม่		
สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล
เพื่อทดแทนคุณความรัก...จากดวงใจ		
กราบด้วย มาลัยอักษรา  บูชาเอย
				
12 มิถุนายน 2546 18:54 น.

-- ฝัน --

poohkan


   แอบเก็บรูปเธอไว้ใต้หมอน
เวลานอนเผื่อจะเจอเธอในฝัน
หากว่าฝันคืนไหนที่เราได้เดินไปพร้อมกัน
ก็อยากจะหลับตาอยู่อย่างนั้นตลอดคืน

   แอบเจอเธอได้แค่ในฝันอย่างนี้
รู้สึกดีมาก  รู้ไหม....จนไม่อยากตื่น
เพราะความจริงไม่มีทางเป็นไป.....อย่างในฝันเมื่อคืน
เพราะความเป็นจริงที่ตรงนี้ที่ฉันยืน...มีฉันคนเดียว
				
12 มิถุนายน 2546 14:21 น.

-- เพื่อนสนิท --

poohkan

  
   ใครเลยจะรู้...ว่าความใกล้ชิด
เป็นตัวการให้เพื่อนสนิทเปลี่ยนแปลงได้
เธอไม่ผิดหรอกนะที่ดีต่อกันกว่าใครใคร
และไม่แปลกอะไร...ถ้าจะจริงใจให้เพื่อนสักคน
     
     เพียงแต่ฉัน...เป็นคนเหงา
เมื่อมองเห็นเธอในความว่างเปล่า...จึงสับสน
เหมือนกำลังไขว่คว้าใคร...ที่เข้าใจถึงตัวตน
ลืมนึกไปว่า...เพราะเป็นเพื่อนเธอจึงทน....
..........คบกันไปอย่างนั้นเอง
				
26 พฤษภาคม 2546 19:34 น.

คิดถึง

poohkan

 
  อยากให้ฟากฟ้าเป็นอ้อมแขน
ลมพัดพริ้วเป็นตัวแทนสื่อภาษา
แสงระยิบระยับของดาวคือดวงตา
เฝ้ามองเธอตลอดเวลา...อย่างห่วงใย

    ถ้าคืนนี้เธอแหงนหน้าขึ้นมองฟ้า
ก็หวังเธอจะรู้ว่า...มีความรักฝากมาให้
ถึงแม้ระยะทางจะกั้นเราจนห่างสักเพียงใด
เธอคงรับรู้ได้...ว่าคนไกลคิดถึงเธอ
				
21 พฤษภาคม 2546 10:22 น.

ฉันจะอยู่อย่างไรได้...คนเดียว

poohkan


   ขอร้องนะ...ได้ไหม
อย่ารีบร้อนจากไปตอนนี้
หากแม้ว่าอย่างไร...คือเธอจะจากไปอยู่ดี
แต่วันนี้...ตอนนี้..ฉันไม่มีแล้วกำลังใจ

    บอบช้ำ...จากผู้คนรอบข้าง
อ้างว้าง...เหว่ว้านะรู้ไหม
อย่างน้อย...สงสาร   ฉันไม่มีใคร
เธออีกคนจากไป...ฉันจะอยู่อย่างไรได้...คนเดียว

*** เดินไปสะดุดขาตาคนนี้มาหนะค่ะ  เลยนึกถึงเรื่องราวตอนนั้นขึ้นมาค่ะ T_T				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟpoohkan
Lovings  poohkan เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟpoohkan
Lovings  poohkan เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟpoohkan
Lovings  poohkan เลิฟ 0 คน
  poohkan
ไม่มีข้อความส่งถึงpoohkan