19 กุมภาพันธ์ 2549 21:38 น.
poohkan
เคยสงสัย...ทำไมนะคำ ความรัก
ช่างหลากนัก....ล้านนิยามสื่อความหมาย
ฉันล่ะ....รักของฉัน...นิยามนั้นคืออะไร
ฝากลมหอบคำถามไป...ถามใครต่อใครให้ฉันที
แล้วสายลมแห่งโชคชะตาก็พารัก
ให้เรารู้จัก และรู้ใจ....จนได้มีวันนี้
และแม้ว่า รัก จะคืออะไร...รักก็คือความหมายที่ดีดี
และจากนี้...ทุกทุกวินาที.... รักของเราจะมีเรานิรันดร์
16 มกราคม 2549 18:31 น.
poohkan
ครู ประดุจ เรือจ้าง ใครช่างเปรียบ
ครู ควรเทียบฟ้ากระจ่างกว้างไพศาล
ครู ตักเตือนเมตตา-อภิบาล
ครู สอนสั่งวิชาการ...วิชาคน
เป็นผู้แนะนำให้ได้ประจักษ์
ว่าด้วยหลักวิทยา หาเหตุผล
และเตือนย้ำคุณธรรมประจำตน
นั้นจะดลให้ชิวิต ศิษย์ ได้ดี
หากแนวทางที่ ลูกศิษย์ คิดผิดพลาด
ครู ไม่อาจภาคภูมิได้ ในศักดิ์ศรี
ประหนึ่งว่าคนพาย เรือจ้าง ลำนี้
ทำหน้าที่ขาดตกบกพร่องไป
เรือเทียบฝั่งเข้าส่งตรงริมท่า
คนโดยสาร รู้เถิดว่า เหนื่อยแค่ไหน
คนพายเรือ ถ่อนำค้ำด้วยใจ
ขอเพียงให้ ศิษย์ สมหวังดังกมล
ครู ประดุจ เรือจ้าง ใครช่างเปรียบ
ครู ควรเทียบแสงสว่างกลางไพรสณฑ์
เป็นแสงทองส่องชี้ชีวิตคน
พระคุณล้นเกินรำพรรณจำนรรจา
แม้ไม่มีข้าวตอก- ดอกไม้หอม
ประดับพร้อมเป็นพุ่มพานอันหรูหรา
แต่ขอนำจิตร้อยถักอักษรา
ประณตน้อม สักกาฯ พระคุณ ครู
8 สิงหาคม 2548 23:46 น.
poohkan
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักคำหวานผ่านอักษร
แทน"มาลามะลิ"สวย...ด้วยบทกลอน
กราบ "มารดร" ด้วยรักมั่น "กตัญญุตา"
หากค้นหาความรักจากทุกภพ
หลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า
"รักของแม่" แม้ล้านคำพร่ำพรรณนา
มิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทน
ลูกกี่คน..."แม่" เลี้ยง-รัก...ไม่พัก-ผ่อน
ถึงเดือดร้อน...เหนื่อยยากลำบากแสน
ให้ลูกอิ่ม...แม้อัตคัดจนขาดแคลน
จะแร้นแค้น...ซูบเพียงกาย...รักไม่จาง
ชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้อง
เพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่าง
ยามลูกเดินหลงทิศ...ผิดเส้นทาง
แม่คือเทียนส่องสว่าง...กลางดวงใจ
แม่จ๋า...แม่พร่ำสอน...คือพรประเสริฐ
เป็น "พร" เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใส
ด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัย
ลูกจดจำ...รำลึกไว้...ใช้เตือนตน
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักเป็น"สร้อยคำ"...ที่งามล้น
สื่ออักษรกลอน "รัก" จากกมล
บูชา "แม่"..."หญิงยอดคน"...หนึ่งในใจ
19 พฤษภาคม 2548 23:13 น.
poohkan
เราเดินผ่านเวลามาช่วงหนึ่ง...
ผ่านเมื่อวาน...ซึ่งอาจทำให้เหนื่อยล้า
เมื่อวาน...ที่ต้องต่อสู้ต้องฟันฝ่า...
จนบางครั้งอาจคิดว่า...แพ้...และท้อใจ
ถึงวันนี้จะยังไม่ดีกว่า...
และไม่อาจรู้ว่า...พรุ่งนี้...จะดีไหม
คงได้แต่ภาวนา...ขอจงอย่ามีใคร
ที่ต้องเดินจากกันไป...แม้หนึ่งคน
กำลังใจที่ส่งไป...หากได้รับรู้
หวังว่า...คงช่วยเป็นแรงให้สู้อีกสักหน
เมื่อวาน...วันนี้...ที่ท้องฟ้าสีหม่น
มันจะผ่านพ้น...ที่จุดหมายของพวกเรา
10 เมษายน 2548 00:43 น.
poohkan
สงกรานต์สานสืบนำธรรมเนียมชาติ
ก้องประกาศประเพณีนี้คู่ถิ่น
ชาวต่างแดนแคว้นใดได้ยลยิน
ต่างถวิลหวังสัมผัส-ทัศนา
วัฒนธรรมตำนานโบราณเล่า
คือวันเข้า ศักราชใหม่ ไทยหรรษา
เฉลิมฉลองด้วย น้ำ ฉ่ำอุรา
ประหนึ่งว่า น้ำใจไทย ไม่แล้งเลือน
ทำบุญ-สรงน้ำพระ ประพรมโชค
สรรพโศกทั้งหลายจงคลายเคลื่อน
ความสุขศรีปรีดาจงมาเยือน
สุขเสมือนผลบุญหนุนทั่วไทย
สงกรานต์ กราบรดน้ำพ่อ และ แม่
ทั้งผู้แก่ ผู้เฒ่า เราน้อมไหว้
ขอพรพระคุ้มครองพ้นผองภัย
ให้ท่านเป็นร่มไทรไปนิรันดร์
สาดซัดน้ำ สงกรานต์ สนานสนุก
ทิ้งความทุกข์ให้ลาเลือนเหมือนความฝัน
ใครเคยร้ายสาดโคลน โยนใส่กัน
โปรดกลับหันพรม น้ำใจ แลกไมตรี
สงกรานต์สานสืบนำธรรมเนียมถิ่น
เตือนเราว่าจงอย่าสิ้นในศักดิ์ศรี
เตือนเราว่าจงรู้รักสามัคคี
เตือนเราว่าเรานี้....พี่น้องไทย
หน้าส่วนตัว
1024
