11 กันยายน 2545 07:31 น.
ponpon
When I saw you for the first time
เมื่อแรกพบสบตาในครานั้น
I knew you were the one
เธอคือคนในฝัน..ที่ฉันหา
You didnt say a word to me
ถึงเธอจะไม่เคยเอ่ยวาจา
but love was in the air
ก็รู้ว่าเธอคนดี..ก็มีใจ
When you held my hand, Pulled me into your world
เมื่อเธอจับมือกัน...ฉันฝันซึ้ง
from then all of my life... has changed for you
เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่ง..เธอรู้ไหม
now I never feel lonely again
จากวันนั้น..ฉันไม่เหงาอีกต่อไป
coz youre in my life
เพราะมีเธออยู่ในใจตลอดมา
Love, how can I explain to you
จะบอกรักเธออย่างไรให้รู้สึก
the way I feel inside
ความในใจ..ลึกล้ำ..พร่ำเรียกหา
when I think of you
เมื่อใดที่คิดถึง..แทบทุกครา
I thank you for everything that you showed me
ขอบคุณที่เมตตา..ในสิ่งดีดีที่ให้กัน
Dont you ever forget that I love you
จำไว้นะ..อย่าลืมกัน..ฉันรักเธอ
Love, I know that someday will soon
รักเธอ..และรู้ตัวเสมอว่าจะต้องมีวันนั้น
youll be right next to me
วันที่มีเรา..ของกันและกัน
Holding me so tight
สองมือจับกันมั่น..ร่วมสัญญา
so Ill always be yours
ฉันจะเป็นคนของเธอเสมอไปอย่างที่เห็น
although we cant be together now
แม้ตอนนี้จะไม่เป็น..ได้ดั่งเช่นที่ปรารถนา
remember I am here for you
จำไว้นะ..ฉันจะรออยู่ที่นี่ทุกทุกครา
when I know youre there for me
ตราบใดที่รู้ว่าตรงนี้ยังมีเธอ
Whenever I long to be with you
ทุกเวลาที่วาดฝัน..วันชิดใกล้
I just close my eyes and pretend youre here
จะหลับตาสมมุติไว้..ในใจเสมอ
I see you I touch you I feel you
ว่าได้เห็น..ได้สัมผัส..ความรู้สึกดีดีที่มีเธอ
I will
เป็นเช่นนี้เสมอไม่เปลี่ยนไป
nothing can ever change what I feel inside
ไม่มีอะไร..สิ่งใด..เปลี่ยนใจฉัน
How long must I be far away from you
ไม่ว่าเราจะห่างกันสักแค่ไหน
I dont know dear but
ที่รัก..ฉันไม่รู้นะ..ว่าความห่างเป็นอย่างไร
I know we are one
แต่มั่นใจ..เรารักกันลึกซึ้ง..เป็นหนึ่งเดียว.
10 กันยายน 2545 20:16 น.
ponpon
สิ่งที่คนอื่นอาจไม่เห็น
สิ่งที่เป็น..ฉันรู้และเข้าใจ
สิ่งล้ำลึก..ที่เก็บซ่อนเอาไว้
คือความรู้สึกของหัวใจ..ที่ให้เธอ
วันเวลาเปลี่ยนไป..ใจฉันไม่เปลี่ยน
ยังวนเวียน..วนเวียน..อยู่เสมอ
รักรักรักฉันรักเธอ
ไม่เคยเผลอแบ่งใจ..ไปให้ใคร
ไม่ว่านานเพียงใด..ฉันคนนี้
ก็รักเธอเต็มปรี่..เท่าที่หัวใจจะให้ได้
มีสิ่งหนึ่งที่เธอทำ..โปรดจำเอาไว้
เธอใจร้าย..ที่ทำให้..ฉันรักเธอ.
6 กันยายน 2545 04:35 น.
ponpon
เป็นอย่างไรบ้างคนไกล
เหงาบ้างไหมค่ำคืนนี้
ส่วนฉันหลับตาไม่ลงสักที
ความเหงามากมีบั่นทอนใจ
คิดถึงเธออย่างมาก
ทำได้แค่ฝากดาวคอยดูแลอยู่ใกล้ใกล้
อยากได้ความห่วงหาของคนอีกฝั่งฟ้าที่อยู่ไกล
ช่วยตอบกลับมาด้วยได้ไหม..หัวใจจะได้ยอมนอน.
6 กันยายน 2545 04:27 น.
ponpon
เชื่อมั่นในตัวเธอเสมอมา
อบอุ่นใจกับความห่วงหาที่มอบให้
ถึงแม้สองเราอยู่ห่างสุดแสนไกล
ความคิดถึงยังเดินทางไกลไปถึงกัน
เวลาเคลื่อนไปข้างหน้า
เส้นขอบฟ้าก็ยังไกลอยู่อย่างนั้น
จากวันเป็นเดือนเป็นปีที่ห่างกัน
แต่เธอยังอยู่ในใจฉันทุกคืนวันมันชัดเจน.
6 กันยายน 2545 04:22 น.
ponpon
ไม่เคยขอร้องให้เธอพูดออกมา
เพราะเชื่อมั่นว่าอย่างอื่นมีค่ามากกว่านั้น
เพียงเธอเอาใจใส่ห่วงใยดูแลกัน
แค่นี้ก็ตื้นตันเกินกว่าคำพูดใด
ไม่เคยเรียกร้องอย่างอื่น
ถ้าหากเธอต้องฝืนมันจะภูมิใจตรงไหน
เอาเป็นว่าอยู่อย่างนี้เรื่อยๆไป
ฉันก็สุขใจสบายดี
แม้ว่าอยากจะได้ยินเธอบอกรัก
แต่ไม่ชอบใจนักถ้าบีบคั้นขนาดนี้
เมื่อถึงเวลาเธอคงจะพูดออกมาจากใจที่มี
ส่วนฉันจะสะสมความรู้สึกดีดีและอยู่ตรงนี้เพื่อรอฟัง.