25 มีนาคม 2554 01:27 น.
Pommaichaisian
การผ่านไปของกาลเวลา ทุกๆนาทีใน
แต่ละวันย่อมมีความหมายทั้งสิ้นและ
มันก็อาจจะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ หรือ
.....แม้กระทั่งจิตใจของคนเรา ก็ยัง
เปลี่ยนแปลงได้เช่นกัน แต่จิตใจของ
บางคนที่ยังคงยึดมั่นกับ สิ่งที่ตัวเองยึด
มั่นก็ยังคงมีอีกเช่นกัน เราคนหนึ่งละที่
ไม่อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงของจิตใจ
ของคนที่เรารัก ถึงแม้ว่า บางสิ่ง บาง
อย่างจะดูแปลกๆไป เราเฝ้าสังเกตุและ
คิดทบทวนตัวเอง ถึงสิ่งที่ผ่านมา.....
ถึงแม้ว่าคนที่เรารักจะคบกันมาได้แค่
ระยะเวลาไม่ถึง 1 ปีก็ตาม ทุกวันนี้เรา
อาจจะมองข้ามสิ่งที่สำคัญบางอย่างไป
โดยมองว่าเป็นแค่เพียงสิ่งเล็กน้อยทั้งๆ
ที่มันจำเป็นอย่างยิ่ง สำหรับความรัก
ความอบอุ่นและความเข้าใจซึ่งกันและ
กัน ความเย็นชาความแข็งกระด้างที่เรา
ได้รับตอบแทนมันช่างเจ็บปวดใจอย่าง
ที่เราไม่สามารถบรรยายได้ถูก เรา
พยายามบอกให้เธอรู้ว่าเรายังรักและ
คิดถึงเธอมาก ซึ่งบางครั้งอาจจะ
มากกว่า ที่เราเริ่มรักกันเสียอีกแต่เธอ
ไม่เชื่อเรา จะพูดเท่าไรเธอก็ไม่เคยเชื่อ
คำพูดเรา ทั้งๆที่ใจของเราไม่เคยมีใคร
เลย...มีแต่เธอเพียงผู้เดียวเท่านั้น...เรา
รักเธอมาก อยากอยู่ใกล้ เวลาไหนที่เรา
อยู่ใกล้เธอ เรามีความสุขมาก เรา
อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า เรารักเธอมาก
เราขาดเธอไม่ได้....ท่านผู้อ่านช่วยบอก
วิธีหน่อยได้ไหมครับ...ว่าทำอย่างไร
เธอจึงจะเชื่อเรา.....ว่าเรายังรักเธอ...
เหมือนเดิม...
3 มีนาคม 2554 02:28 น.
Pommaichaisian
เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยมีใจให้กับใครมานาน
แล้ว อาจจะเป็นใจที่ด้านชาก็เป็นได้ เพราะไม่
เคยนึกรักใครเลยเป็นเวลาเกินสิบปีมาแล้ว
แล้วมาวันหนึ่ง เราก็พบกับหญิงคนหนึ่ง
แบบไม่คาดฝัน จากใจที่ไม่เคยมีรักให้ใคร
ก็กลับมาจุดประกายความรักอีกครั้ง ไม่น่า
เชื่อว่ามันจะเกิดกับเราขึ้นมาอีกจนได้ และ
ก็เกิดเป็นความรักแบบหัวปักหัวปำเลยที
เดียวรักจนยอมทุกอย่าง ซึ่งในอดีตที่ผ่าน
มาเราไม่เคยยอมใครขนาดนี้มาก่อนเลย
แคร์มาก รักมาก บางครั้งพูดจาอะไรผิดไป
ก็จะยอมขอโทษ หรือถ้าไม่ผิดก็จะยอมขอ
โทษเพื่ออยากเห็นคนที่เรารักสบายใจ และมี
ความสุข
เราคบกันมาเรื่อยๆ พอเหตุการณ์ผ่านมา
ในระยะหลังเราก็ พบกับการเกรี้ยวกราดของ
เธอในอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างมากมาย ทำ
อะไรก็
ไม่ถูกใจไปเสียหมด...คำพูดเล็กน้อยก็ทำให้
เป็นประเด็น ของการถกเถียงกันไปเสียหมด
แต่ส่วนใหญ่เพราะเรารัก เราจึงยอมทุกอย่าง
เราหวลนึกถึงแต่ตอนดีๆที่เราคบกันใหม่ๆ
แต่ล่าสุดเราก็เจอเรื่องที่ไม่น่าเป็นเรื่องขึ้นมา
อีกจนได้...ทำให้เราตัดใจเดินจากเธอออกมา
ทั้งที่ใจเรายังรักเธอมากอยู่เลย...เราท้อแท้
มากหมดกำลังใจในทุกสิ่งทุกอย่าง เราเก็บตัว
เงียบและไม่อยากเข้าสังคมที่ไหนอีก ไม่รับ
โทรศัพท์จากกลุ่มเพื่อนฝูง ไม่ไปร่วมกลุ่มที่
ไหนกับใคร เราหวังมากที่จะได้ในรักที่ เธอ
มอบให้จากใจแต่เธอเอาแต่ใจตนเองเสมอ..
เธอรู้ว่าเรารักมากเอาใจเธอทุกอย่างแต่เธอ
ไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราเลย ....... เธอเอา
แต่ความรู้สึกของตัวเองเป็นเกณฑ์...เราคิด
แล้วปลงแล้ว..เธอน่าจะไม่ได้รักเราจริงแน่ๆ
เลย...เราคงต้องหลบมาทำใจสักระยะเพื่อให้
เราเป็นคนที่ไม่มีหัวใจแบบเดิมน่าจะดีกว่า..
.เราอยากอยู่คนเดียว...ตัดขาดจากเพื่อน...สละ
แนวทางต่างๆที่เราเคยร่วมปฎิบัติกิจกรรมกับ
เพื่อนๆ...เราขออยู่เพียงลำพังจนกว่าเราจะมี
ความเชื่อมั่นกลับคืนมาอีกเพราะขณะนี้ความ
เชื่อมั่นในตัวเราไม่มีเหลือแล้ว มีแต่ความ
ผิดหวัง ความเหงา ความเศร้าความคิดถึง ชื่อ
เราคงจะหายไปจากกลุ่มเพื่อนในทุกๆกลุ่มใน
เร็วๆนี้.......ถ้าเพื่อนที่รู้จักเราได้เข้ามาอ่าน เรา
ต้องขอโทษทุกๆท่านผ่านตัวอักษรนี้ด้วยนะ
ครับ....ขอโทษจริงๆ.....
วันหนึ่งเราคงจะได้ร่วมงานกันใหม่...
รอให้เรามีใจที่ด้านชาและแกร่งกล้า
กลับคืนมาก่อน...ไม่รู้จริงๆว่าจะทรมานมากแค่ไหน?
19 กุมภาพันธ์ 2554 12:59 น.
Pommaichaisian
เมื่อแรกได้พบได้เจอ ในใจคิดอยู่เสมอว่า...ใช่แล้วคนที่เราฝันหามานาน...
ใบหน้าเธอน้อยๆยิ้มหวานๆจมูกโด่ง น่ารักมาก ชะตาต้องกัน จนคิดว่าเรา
มีความคุ้นเคยกันมาแต่ชาติหนไหนกันแน่ความรู้สึก แววตา ประสานกัน
ทำให้เราใกล้ชิดกัน มากขึ้น มากขึ้น ในเวลาอันรวดเร็ว ทำให้ก่อเกิดเป็น
ความรักขึ้นมา เราคบกันเรื่อยมา...และในใจของเราขณะนี้มีแต่เธอเพียง
ผู้เดียวเท่านั้นที่เรารัก คอยโหยหา หวง ห่วง และคอยดูแลชิดใกล้ อบอุ่น มี
ความสุขมาก.......เมื่อยามไกลกันก็จะทำให้ใจหงุดหงิดอยากจะกลับมาหา...
เราเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ...ทำไมเราเป็นแบบนี้...ใช่แล้ว!ก็เพราะเรารัก
เขาไงล่ะ ความรู้สึกของเราในขณะนี้เหมือนกับว่าจะขาดเธอเสียไม่ได้...
และอยากเข้ามาอยู่ใกล้ชิดเธอตลอดเวลา...แต่ด้วยภาระและหน้าที่ของ
เราทั้งสองทำให้บางเวลาเราต้องห่างกันบ้างเป็นบางเวลาบางขณะ...ซึ่งมัน
ไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการเลย...ในช่วงระยะเวลาของการห่างกันนั้นเราไม่เคย
คิดถึงใครเลย นอกจากเธอเท่านั้น ในใจหงุดหงิดว้าวุ่น โทรหากัน คุยกันก็
ไม่เป็นเหมือนช่วงที่เราเคยปฏิบัติต่อกันเมื่อยามที่เราเคยใกล้ชิดกัน.... และ
แล้วยามที่เราได้มีโอกาสเข้ามาพบกันอีก ใกล้ชิดกันอีก มันกลับไม่เป็นอย่าง
ที่เราหวังจะให้เป็น....จากที่เคยหวานต่อกัน ออเซาะ เอาใจกัน กลับกลายเป็น
ความแข็งกร้าว เมินเฉย เย็นชาต่อกัน....มีแต่คำพูดที่ไม่เข้าใจกัน...เราถามใจ
ตัวเองอีกครั้งเพื่อที่จะหาคำตอบ..ทั้งๆที่ใจเรามีเพียงเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น
...ในเวลานี้ใจของเรารู้สึกรักเธอมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า...รู้สึกดีใจมาก
เมื่อเรามาพบกันและมาอยู่ใกล้ชิดกันอีกครั้ง....แต่ความเมินเฉย แข็งกระด้าง
และเย็นชาของเธอทำให้บั่นทอนกำลังใจของเรามาก....มันทรมานใจและเจ็บ
ปวดใจมาก..ยิ่งใกล้ แต่เหมือนยิ่งห่างกันไปเรื่อยๆ..ในใจเราตอนนี้ คิดจะตัด
ปัญหาอย่างใดอย่างหนึ่งให้มันสิ้นไป....ให้ความรักนี้ก็จะยังคงตราตรึงให้กับ
เธอเพียงผู้เดียว...ในเมื่อภพนี้เรายังเจ็บปวดใจ และทรมานใจอยู่แบบนี้.......
ก็ขออธิษฐานจิตให้เราและเธอไปพบกับความรัก ความสุข ความเข้าใจกันใน
ภพหน้าก็แล้วกัน...
ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านบทความนี้..และขอคำแนะนำสำหรับปัญ
หาชีวิตรักบ้างนะครับ.........
หน้าส่วนตัว
1485
