ความรัก

PollyGod

หลายๆ คน ก็ไม่เคยได้คิดว่าในชีวิต จะได้พบรักแท้หรือไม่ แต่ในหลายๆ คนนั้นก็ยังคงเฝ้ารอ..


ความรู้สึก  คิดถึง  เป็นความรู้สึกที่ทรมาน แต่เกือบทุกคนก็ไม่เคยหยุดความรู้สึกนี้ได้
และเมื่อเวลาผ่านไป ความรู้สึก รัก หรือ คิดถึง ใครสักคน จะค่อยๆ จางหายไป กลายเป็นพียงแค่ความทรงจำที่ฝังลึกอยู่ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจ.....


ความรู้สึกทั้งหมดนี้ ฉันให้กับเธอ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน เพียงขอให้เธอรู้ไว้ ว่าในมุมหนึ่งของโลกใบนี้
มีคนที่คิดถึง และห่วงใยเธออยู่เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกนี้คงเป็น ความรัก ฉันมั่นใจว่าใช่
รักคืออะไร ฉันเองก็ไม่รู้ แต่ฉันรู้เพียงแค่ว่า รัก ไม่เคยให้คำตอบหรือหาเหตุผลได้ ว่าเพราะอะไรถึงได้รัก ห่วงใย และ ใส่ใจ ใครสักคน มากขนาดนั้น แล้วทำไมต้องคิดถึงคนๆ นั้นตลอดเวลา และเฝ้ารอไปเรื่อยๆ อย่างไม่คาดหวังได้....และสุดท้ายแล้ว รัก ก็มีในทุกแง่มุม มุมที่มากกว่า การได้มาซึ่งการครอบครอง ซึ่งก็คือ การเสียสละ ให้สิ่งดีๆ กับคนที่เรารู้สึก รัก จะมีสักกี่คนที่รู้จักนิยามของคำว่า รัก ในมุมนี้ แต่ฉันรู้สึกได้ว่าฉันโชคดีที่ได้รู้จักมัน

เมื่อวันและเวลาผ่านไป ความรู้สึกเหล่านี้คงร่วงโรย หล่นลงราวกับใบไม้ แต่ความรู้สึกรัก เป็นเสมือนรากแก้วของต้นไม้ที่ฝังลึกลงก้นบึ้งของหัวใจ ยามใดที่ รัก หันไปหานิยามของคำว่า ครอบครอง เมื่อนั้น ก็เหมือนรากแก้ว นั้นถูกน้ำท่วมจนจมธรณี แต่เมื่อยามใดที่นิยามความรัก หันเหไปหานิยามของคำว่า เสียลละ เมื่อนั้น รากแก้วก็มีน้ำหล่อเลี้ยงแต่เพียงพอดี ทำให้มีลมหายใจในวันต่อๆ ไป