30 พฤศจิกายน 2548 22:54 น.
poet_p
หลายวันแล้วไม่เจอหน้า...สบตา
หลายวันแล้วไม่โทรหา...ให้หวั่นไหว
หลายวันแล้วที่เสียงนาฬิกา...เดินไม่ตรงกับจังหวะของหัวใจ
หลายวันแล้ว...ที่หลอกตัวเองว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เธอไม่ใด้สำคัญเท่าไหร่...แค่คนผ่านไป ผ่านมา
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป...
ใจที่เคยด้านชา ไม่อ่อนไหว กลับมีปัญหา
เสียงสะอื้นจากดวงใจแข่งกับเสียง ตึก-ตัก ของเข็มนาฬิกา
ยิ่งเพิ่มรอบของเข็มเวลา...น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาทุกที ทุกที
ไม่เคยคิดว่าจะมีใคร
ทำให้คนไม่มีหัวใจเป็นแบบนี้
เธอคนเก่งหายไปไหน...กลับมาได้ไหมเธอคนดี
ก็เลือกเองนะทางนี้...ไหนบอกว่าจะไม่มี...ไม่มีวันเสียใจ
มีคนบางประเภท
มักชอบหาสาเหตุทำอะไรตรงข้ามกับสิ่งที่ตามหา
และจะผิดไหม...ถ้าฉันเป็นคนหนึ่ง...ที่ไม่ทำตามใจ...ตามเวลา
แม้มันวิ่งเข้ามาหา...ฉันก็ยิ่งหนีจากมาทุกที ทุกที
แม้เลือกเดินก้าวออกไป...
ใจก็ยังไม่ห่างไกลจากเธอคนนี้
รอยช้ำไม่เคยจางจากใจสักนาที
สมน้ำหน้าตัวเองละทีนี้...หาเรื่องสิ้นดี...เจ็บเอง