14 เมษายน 2547 10:58 น.
poet_p
ฉันชอบอ่านกวีนิพนธ์ของชนรุ่นเก่า
ทั้ง ไทย จีน แขก ฝรั่ง เราก็เอามาใส่ในสมอง
ได้คิดโน่นคิดนี่ไปตามครรลอง
แล้วก็กองเก็บประทับประดับในใจ
บ่อยครั้งที่คล้อยรักอักขรวิธี
ที่กวีบรรจงร้อยเรียงตามปราชญ์วิสัย
แม้ได้อ่านสักครั้งจะต้องติดฤทัย
เพราะท่านได้เสกสรรค์ให้วรรณกรรมมีชีวี
จากกรวดน้อยกลายเป็นลานกว้างใหญ่
จากต้นหญ้ากลายเป็นสวนสวยใสในพนาสี
จากเศษดินปั้นเป็นดาวประดับเหนือพื้นพสุธี
จากแม่น้ำสายนทีเกิดเป็นมหาชลธาร
จากวันนั้นถึงวันนี้
ไม่รู้กี่บทกวีได้เป็นแบบอย่างแก่อนุชนจนเล่าขาน
ท่านปูทางให้คนรุ่นใหม่ที่มีใจใฝ่ทยาน
จากใบลานผสานผสมสาส์นแต่ยังคงเข้ากับการณ์ปัจจุบัน
หลายบทนิพนธ์จากชนรุ่นเก่า
ไม่ว่าจะหยิบมาเล่ากี่ครั้งก็เหมือนส่องยุคฉัน
แตกต่างสมัยแต่แฝงคมความคิดอย่างน่าอัศจรรย์
ก็อยู่ที่คนรุ่นหลังว่าใครจะรังสรรค์ได้เป็น
10 เมษายน 2547 21:05 น.
poet_p
แค่ เพียงช่วงเวลาของความรู้สึก
ได้ ค้นพบจากส่วนลึกความหมายของวันนี้
คิด ไว้ว่าตัวฉันต้องสรรค์สร้างอะไรบางอย่างที่ดูแล้วน่าจะดี
ถึง ข้ามฟ้าข้ามนทีก็ยินดีที่จะทำ
ความงาม ของดาวน้อยลอยล่องยั่วทั่วราตรี
ที่ ซึ่งดาวริบหรี่แข่งแสงสีแลน่าขำ
ซ่อน ในไวหากว้างช่างเวิ้งว้างประจันประจำ
อยู่ ไปใช่จะสำราญระรื่นชื่นอย่างเคย
ฉัน เคยมองออกไปนอกหน้าต่าง
ใน ท่ามกลางความเวิ้งว้างกลับมีคำเฉลย
ร้าน เก่าเก่าข้างกายไฉนมองผ่านเลย
กาแฟ เอ๋ยที่แท้หวานแค่เพียงลองหลับตา
ตาม ค้นใจมุ่งไปปลูกไฟฝัน
หา ตะวันเที่ยวท่องก้องทิศา
หน้ากาก เก่าเก็บพับจับใส่ในกาลเวลา
ตัวเอง คว้าล่าตัวตนจนสุดทาง
10 เมษายน 2547 20:58 น.
poet_p
กว่าจะรู้ว่าเพื่อนมีค่า
ก็ต่อเมื่อหันกลับมาแล้วเจอเพียงห้องว่าง
กว่าจะรู้ว่ามีแค่เราที่ต้องเดินบนเส้นทาง
ก็จะรู้ว่าความอ้างว้างมันน่ากลัวเพียงใด
แค่อยากให้เธอรู้
มิตรภาพระหว่างเรายังคงอยู่.......ไม่ว่าเธอเดินบนเส้นทางสายไหน
เพราะความเป็นเพื่อนไม่ได้หยุดแค่เมื่อเราเดินจากไกล
แต่มันได้ถูกmemไว้ในความทรงจำเหนือกาลเวลา
ขอให้เพื่อนโชคดี
ได้เดินบนถนนที่ใฝ่ฝัน
แล้วคว้าดาวดวงน้อยสอยมาเป็นรางวัล
แต่ถ้าลืมเพื่อนน่ารักน่าร๊ากอย่างเรานั้น...น่าดู
จะเป็นกำลังใจให้เธอเสมอจ๊ะ
สู้เขาเข้าน่ะสาวน้อยผู้เก่งกล้า
แรงใจน้อยน้อยจะคอยส่งให้เธอทุกเวลา
แค่เพียงเธอหลับตาฉันก็จะอยู่ข้างข้างเธอ
10 เมษายน 2547 20:48 น.
poet_p
สุนทรีย์ ณ แดนหนึ่ง
อนึ่งใกล้ไยลืมข้าม
คือสวนวิหกงาม
ข้างสนามหลังบ้านมี
นกกวักกวักร้องเรียก
ก่อสำเหนียกรื่นฤดี
กรีดกรายโยกย้ายที่
บนไม้คลี่น่าเอ็นดู
ไม่นานเจ้าถิ่นเก่า
นกเอี้ยงเฒ่าบินกลับภู
ประสานเสียงระรื่นหู
กวักเอี้ยงคู่กู่ก้องไพร
ดุลยภาพที่พานพบ
บ่ ต้องคบ ณ อื่นไกล
ธรรมชาติหลังบ้านไซร้
อยู่ใกล้ใกล้ไฉนลืม
10 เมษายน 2547 20:43 น.
poet_p
เอ๊ก อี เอ๊ก เอ๊ด แล้วเซดกุ๊ดมอร์นิ่ง
เป็นเสียงกริ่งของสัญญาณขานวันใหม่
เพื่อตระเตรียมแต่งตัวท่องทั่วไทย
ซัมเมอร์ใหม่โดยเริ่มไปเมืองเกาะกาญจน์
เมื่อสัมผัสพลันนิ่งขึงตะลึงคิด
งามวิจิตรพิสดารตามคำขาน
ด้วยน้ำตกสวยใสสดยะเยือกนาน
อีกโอฬารนทีธารบ้านมอร์กีร์ (มอร์แกน)
เกาะปันหยีที่กล่าวขานบ้านกลางน้ำ
ล้อมด้วยถ้ำที่นำเด่นเป็นสักขี
คู่ผืนน้ำและแผ่นฟ้ามาล้านปี
และผามีภาพเขียนสีสะดุดตา
เลี้ยวลดละถึงถ้ำลอดทอดบรรพต
แล้วไปจดเขาตะปูดูหรูหรา
และเลยไปเขาพิงกันยิ่งงามตา
สมฉายาว่าพังงาน่าภิรมย์......เอย
หน้าส่วนตัว
694
