กรุณายืนยันการออกจากระบบ
poet_p
ชะแง้แหงนแง้มฟ้า มิรู้ว่ากว้างเพียงไหน ต้องปีนป่ายเท่าใด ใจจักไปจักแรมรอน ให้ถึงซึ่งฝั่งฟ้า ดูสิว่าใช่ดั่งวอน จึงเอื้อมถักเมฆอ่อน ด้วยด้ายทองเป็นรุ้งระวี
วันสิ้นโลก - อัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
800
