แค่เพียงพบสบตาก็นึกรัก จึงตระหนักประจักษ์แน่ไม่แก้ไข จะยินยอมพร้อมอุทิศทั้งหัวใจ มอบให้ไว้ไม่ห่างไกลไปจากเธอ แล้วยังเผลอหลงละเมอทุกค่ำเช้า ไม่เห็นเจ้าพี่นี้เหงาเศร้าเสมอ โอ้ แม่ยอด ขมองอิ่ม ยิ้มของเธอ พี่พร่ำเพ้อเมื่อได้เจอทุกโมงยาม เก็บเอาความหวานซึ้งในดวงจิต ยามเมื่อพิศสองแก้มใจหวิวหวาม เจ้าเปรียบเหมือนแสงสว่างฟ้าสีคราม ความงดงามใดจะเปรียบเทียบไม่มี *****************************************