ความอ้างว้างดั่งหมอกควันแห่งความเจ็บปวด เฝ้าคอยกลืนกินหมู่มวลผีเสื้อให้มอดไหม้ ปีกแห่งสรวงสวรรค์ พร่ำเพรียกหาหยาดน้ำตาแห่งฝูงกาทมิฬ ฤา ความรัก คือกลลวงอันเป็นนิรันดร์ สร้างสรรค์ภาพมายาดั่งขับลำนำกวี หลอกล่อให้นกน้อยสยายปีกบินมาติดกับ สิ่งซึ่งเปรียบดั่งแร้วหนามกุหลาบอันงดงามและหอมหวาน พันธนาการรัดแน่นไม่อาจเสื่อมคลายจากดวงใจที่แตกสลาย บุปผาชาติอันเหี่ยวเฉาเร่ร้องเรียกแผ่วเบา หากสดับฟังกังวานของมันก่อนแสงตะวันจะลับลา จักได้ยินเพียงถ้อยคำหนึ่งซึ่งมิอาจเทียบค่าใด คือ หัวใจที่รักมั่น แด่ดวงตาอันแสนงดงามของธุลีดิน ภายใต้โอบกอดแห่งผืนนภาสีดำ แล ธารน้ำซึ่งเยือกเย็น ไร้วิญญาณ
อลัญชา 15 มี.ค. 2550 12:13 น. - ID 99818 
1234
5
0
15 มีนาคม 2550 12:18 น. - comment id 671042
เปิดตัวได้สวยงามมากเลยคับ
15 มีนาคม 2550 12:32 น. - comment id 671046
ขอบคุณมากค่ะ
15 มีนาคม 2550 18:14 น. - comment id 671314
สวัสดีครับ คุณอลัญชา สมชื่อนะครับ สำหรับบทกวีหมายเลขหนึ่ง การสื่อภาษาในบทกวี สามารถรับรสแห่ง วรรณศิลป์ได้อย่างเต็มเปี่ยมครับ ข้าพเจ้ากุหลาบน้ำตา ขอชื่นชมจากใจครับ
15 มีนาคม 2550 22:27 น. - comment id 671455
เป็นเช่นนั้นจริง ๆ แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
16 มีนาคม 2550 08:52 น. - comment id 671588
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับกำลังใจผ่านตัวหนังสือ ไม่รู้จะหาคำพูดใดๆมากไปกว่านี้จริงๆ ดีใจและประทับใจที่อย่างน้อยๆก็ได้รู้จักเพื่อนกวีเพิ่มขึ้นค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
