บาดแผลในดวงตา..........คนชาเฉย ซ่อนเร้นวันวัยล่วงเลยที่ร้าวฉาน เมื่อถึงวัน....จุดจบประสบการณ์ ที่พบพานผ่านพ้นจากชิงชัง ความเจ็บปวดสอนตนเป็นคนใหม่ ความอ่อนไหวย้ำฤทธิ์ความผิดหวัง ความอ่อนหวานทั้งหลายไม่จีรัง ภาพความหลังบาดเจ็บจนเหน็บชา เรียนรู้มามากพอจนท้อแท้ เพราะแม้แต่.....ความจริงใจก็ไร้ค่า ความเป็นเพื่อนแตกดับกับเวลา ด้วยความบ้าสามานย์การทำลาย เพียงพอกับความไยดีที่มีให้ ความดีจากหัวใจไร้ความหมาย ศรัทธาเลอลบฟ้าพร่าละลาย ความรู้สึกเฉาตายในสายตา ขออยู่อย่างทระนงไม่หลงเขลา ความมัวเมาสอนตนเป็นคนกล้า รอยอดีตโส-มมจะล้มลา จุดศรัทธาเข้มแข็งแห่งหัวใจ เดินคนเดียว...ในโลกเปลี่ยว........และว่างเปล่า ไม่เหงา...ไม่ร้าวรอน..ไม่อ่อนไหว ความสุขในวันนี้..........ไม่มีใคร มีแต่ใจ......ยิ้มรับ.....กับตัวเอง
14 มีนาคม 2550 16:49 น. - comment id 670342
ยังมีเพื่อนอยู่ตรงนี้อีกคนนะครับ
14 มีนาคม 2550 15:06 น. - comment id 670605
ถ้าเจอเพื่อนแท้ คงพอจะแก้ไขเหตุการณ์อย่างนี้ไปได้ค่ะ
14 มีนาคม 2550 15:11 น. - comment id 670610
เพื่อนที่ดี-ดียังมีอยู่ใกล้-ใกล้นะคับ
14 มีนาคม 2550 15:36 น. - comment id 670639
คุณผู้หญิงไร้เงา....และว่าที่กวี เพื่อนที่ดียังมีอยู่ก็จริง ....อย่างน้อยฝนก็เชื่ออย่างนั้น แต่....หายากจังเลยค่ะ
14 มีนาคม 2550 17:03 น. - comment id 670660
ขอบคุณค่ะคุณแอ้ม
15 มีนาคม 2550 01:05 น. - comment id 670895
มาให้กำลังใจด้วยคนจ้า..สู้ สู้ น๊า...
15 มีนาคม 2550 17:27 น. - comment id 671274
สวัสดีครับ คุณฝนสีน้ำเงิน ประสบการณ์ที่ผ่านมาคำว่าเพื่อน เกือบลบเลือนหมดสูญสิ้นถวิลหา ค่าความรักมอบให้เพื่อนเลือนลบลา เกิดปัญหาสัมพันธ์ขาดอนาถใจ
16 มีนาคม 2550 10:11 น. - comment id 671636
คุณปราณรวี ขอบคุณค่ะ
16 มีนาคม 2550 10:12 น. - comment id 671637
สวัสดีค่ะ กุหลาบน้ำตา ยังไงเพื่อนก็คือเพื่อนล่ะนะคะ
31 มีนาคม 2550 00:18 น. - comment id 678715
ขอรักษา....ให้จะได้ไหม มอบความรักแทนยาหมดหัวใจ ขอเธอจงรับไว้อย่าชิงชัง...