...ริ้วเมฆสวยเรียงรายบนปลายฟ้า ทุ่งดอกหญ้ายังเงียบเหงาเหมือนเก่าก่อน แมงปอน้อยบินเศร้าลาจากจร เกิดละครบทใหม่คงไกลกัน ...เหมือนชีวิตวิญญาณผ่านชีวิต บางครั้งผิดคิดกลัวหัวใจสั่น แต่ถ้าไกลใจคงเหงาเฝ้ารำพัน ทุ่งหญ้านั้นก็คงเหงาเศร้าเหมือนเคย ...ริ้วเมฆสวยเลือนหายบนปลายฟ้า เมืองอำลาทุ่งดอกหญ้ายังนิ่งเฉย ลมพัดบอกเฉียดฉิวปลิวผ่านเลย เมฆสวยเอ่ยต่อไปไร้ชีวี ...ริ้วเมฆสวยเปลี่ยนไปกลายเป็นฝน ฟ้าเบื้องบนผันพลิ้วปลิวเปลี่ยนสี บนหนทางใช่เดินย่ำฉ่ำฤดี ขวากหนามมีตำได้ให้ระวัง ...จากไปแล้วให้สดใสดังสายฝน สุขทุกข์ทนต้องสู้ได้ดั่งใจหวัง ฟ้าสีสวยยังมีฝนกลกำบัง ขอเป็นดั่งเพลงดอกหญ้าว่าห่วงใย
11 มีนาคม 2550 17:47 น. - comment id 668727
...จากไปแล้วให้สดใสดังสายฝน สุขทุกข์ทนต้องสู้ได้ดั่งใจหวัง... ชอบมาก...
11 มีนาคม 2550 17:58 น. - comment id 668735
แต่ดรยด้วยหนามโป๊ยเซียน กระบองเพชร และช้างร้องไห้ ใช่ไหม
11 มีนาคม 2550 19:21 น. - comment id 668764
คุณวิภาวดี/บิ๊ก ขอบคุณค่ะที่ชอบและแวะมาให้กำลังใจ
11 มีนาคม 2550 19:22 น. - comment id 668766
คุณ เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย แถมด้วยลวดหนามอีกเป็นระยะๆค่ะ
11 มีนาคม 2550 19:26 น. - comment id 668769
เป็นเส้นทางที่โหดร้ายจังค่ะ..