ลมหนาวพลิ้วผ่านกายถ่ายไอหนาว แด่บ่าวสาวคนดีที่ฝั่งฝัน คงยืนมองจ้องสายแสงแห่งตะวัน ขอบฟ้านั้นเมื่อไรหนอทอแสงงาม มิหม่นมัวสีเทาเศร้าโศกขรึม ดูเซาซึมวังเวงน่าเกรงขาม วอนตะวันปันสีทองท้องฟ้าคราม หยิบยื่นความสดใสคืนให้ที ให้หนุ่มสุขทุกข์สลายพ้นปลายหนาว และดลสาวแย้มยิ้มอิ่มสุขี มีความรักถักจริงใจอุ่นไมตรี ณ ที่นี่ ที่นั่นโอบขวัญรัก.