ในวันที่ท้องฟ้าดูมืดหม่น พายุฝนโถมซัดกระหน่ำใส่ ในเวลาที่รอบข้างไม่มีใคร ร้างไร้เปล่าเปลี่ยว...เดียวดาย ลำพัง อาจจะใช่....ลำพัง หมดหวัง อาจจะเพราะเหนื่อยหน่าย กับภาวะกำลังเผชิญอันตราย คล้ายคล้ายกำลังจมในเถื่อนธาร เรี่ยวแรงที่แฝงไว้ไม่มีแล้ว พลังแผ่วด้วยใจไม่อาจหาญ ไม่สามารถยืนหยัดอย่างทัดทาน ทรมาน ทรมานเต็มหัวใจ ขณะที่กำลังจมใต้ปัญหา ก็รู้ว่ามีมือยื่นมาใกล้ เอ๊ะนั่นมือใครนั่น...นั่นมือใคร ยื่นมือฉุดฉันไว้ให้ขึ้นมา ทำให้ฉันเห็นหวังอีกครั้งใหม่ และทำให้ฉันเห็นทางตรงข้างหน้า ความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า เหมือนว่าจางหายในทันที และพลังที่หมดกลับมีใหม่ กำลังใจที่นิดน้อยค่อยล้นปรี่ เรี่ยวแรงเท่าที่ฉันเคยมี กลับทวีหลั่งล้นจนเต็มใจ คือ...มือนั้น...... ที่ให้ฉันได้พบชีวิตใหม่ ทำให้ฉันรู้ว่ายังมีใคร ที่ยังคอยห่วงใย....ทุกเวลา
แดนไกล ไลบีเรีย 10 มี.ค. 2550 04:02 น. - ID 99595 
832
3
0
10 มีนาคม 2550 10:42 น. - comment id 668412
มือที่ยื่นเข้ามา เป็นมือขาว ๆ ซีด ๆ มันค่อย ๆ ยื่นเข้ามา ดวงตาของเจ้าของมือจ้องเขม็ง ...... 5555555 ล้อเล่นนะ กลอนเพราะดีครับผม
10 มีนาคม 2550 19:37 น. - comment id 668526
ใครจะยื่นมือให้เราพักพิงบ้างน๊า
10 มีนาคม 2550 21:49 น. - comment id 668602
มือที่ยื่นเข้ามาคงอบอุ่นเนาะ
11 มีนาคม 2550 06:19 น. - comment id 668620
เอาพลังใจมาเพิ่มค่ะ..สู้ๆ..ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
