..ดอกดวงพิกุลที่กรุ่นร่วง ดั่งดวงดอกดาวที่พราวสม ร่วงราญจากฟ้าถลาลม มาพรายห่อพรม ห้อมห่มดิน... ...จากขาวพราวหวลก็นวลเหลือง กลีบเรืองกลายปองหมองหม่นสิ้น แต่กลิ่นหอมนานซ่านดวงจินต์ เชยกลิ่นพิกุลครุ่นคนึง.... ...หอมไกลราตรีที่แสนเศร้า โลกเหงาฟ้าพร่างนางคิดถึง ดวงหน้าหนึ่งน้อยที่คอยซึ้ง รำพึงด้วยเหงาเพียงเฝ้าคอย.... ...เขาห่างร้างลาไปแล้ว ดวงแก้วลอยไกลไปสุดสอย พบกันเพียงเพื่อนแล้วเลือนคล้อย เหลือเพียงรอยรักหยอก...ดอกพิกุล... ....ชบาแดงสีเหลือง...8/3/2550 ....20.51 น.
9 มีนาคม 2550 09:58 น. - comment id 667992
พิกุลหอมโชยกรุ่น ละมุนละไมหวน คืนค่ำคิดถึงนวล รัญจวนจากดวงใจ.. หวัดดีจ้า
9 มีนาคม 2550 11:26 น. - comment id 668012
สวยสดงดงามทั้งดวงดอกพิกุลและบทกลอนค่ะ สวัสดีค่ะคุณชบาฯ
9 มีนาคม 2550 18:41 น. - comment id 668232
ขอบคุณนะคะ คอนพูทน ที่แวะมาเยี่ยม... ขอบคุณค่ะ คุณตะวัน ที่ชอบดอก และกลอนพิกุล...
10 มีนาคม 2550 19:43 น. - comment id 668529
ค่ะคุณชบา คงเหมือนคุณกระมังคะ ที่ชอบดอก และกลอนพิกุลเหมือนกัน
10 มีนาคม 2550 20:14 น. - comment id 668559
11 มีนาคม 2550 12:40 น. - comment id 668644
ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันค่ะ...