สักวาดอกตะแบกแยกเราห่าง ต้องแรมร้างลาไกลใจขมขื่น สีม่วงขาวพราวเกลื่อนทุ่งทุกวันคืน เศร้าสะอื้นหม่นหมองนองน้ำตา โอ้ตะแบกแบกรักหนักเกินถือ เคยแย่งยื้อทิ้งไปไม่ห่วงหา ความแหนหวงห่วงใยไม่นำพา ตะแบกจ๋าลาร้างรักจางเอย.
8 มีนาคม 2550 19:28 น. - comment id 667795
กฤษณาเปลือกแตก ตะแบกเปลืองลอก
8 มีนาคม 2550 22:31 น. - comment id 667893
ตะแบกบานแล้วร่วงสีม่วงช้ำ ดั่งเธอทำดวงใจให้เป็นแผล เธอร้างรักร้างลามาเปลี่ยนแปร ทิ้งดวงแดให้โศกวิโยคตรม..
8 มีนาคม 2550 23:35 น. - comment id 667921
สักวา ดอกตะแบก แยกรักร้าง จึงต้องห่าง คนรัก ดังผลักไส ก่อนเคยเห็น หน้ากัน ทุกวันไป หมดเยื่อใย ในรัก ที่ภักดี เห็นตะแบก แตกใบ ใจเศร้าหนัก เหมือนดั่งรัก แตกไป ให้หมองศรี รักต้องร่วง หล่นไป ไม่ใยดี เหลือน้องนี้ แบกรักไว้ เศร้าใจเอย รักที่แบกเอาไว้ใยหนักเอย...
9 มีนาคม 2550 07:57 น. - comment id 667949
แบกทำไม หนักออก...ว่าแล้วขอแจมสักหนึ่งดอก.. สักวาดอกท้อ :) สักวาดอกท้อเฝ้ารอพี่ ป่านฉะนี้ไม่มาพาใจเหงา ลืมสัญญาเคยมีตอนพี่เมา น้องเลยเศร้ามองขวดชวดรักเอย :) ขอยืมขวดเปล่านายเมามาร่วมวงหน่อยน่ะ (หายไปนานเลยอีตานี่)
9 มีนาคม 2550 09:52 น. - comment id 667988
สักวาเพื่อนนักกลอนอ้อนคำหวาน ลบร้าวรานเลือนหายเหมือนหน่ายหนี มากคำปลอบปลุกใจเปี่ยมไมตรี พร้อมยิ้มที่สดใสให้แก่กัน เป็นพี่น้องร้องเรียงถ้อยร้อยอักษร สื่อกานท์กลอนอักษราภาษาฝัน ทุกคำคมข้อคิดมิตรแบ่งปัน เพื่อสร้างสรรค์สืบสานกานท์กลอนเอย.
9 มีนาคม 2550 16:02 น. - comment id 668124
สักวาต้นตะแบกแบกดอกเบี้ย แสนอ่อนเปลี้ยเพราะไฟแดดที่แผดเผา ดินก็แล้งใบก็ร้างช่างซบเซา ยังต้องเอาดอกอื่นมาชื่นชู ดอกตัวเองก็อับไม่มีออก ดอกน้ำเงินไม่งอกไม่ออกสู้ เพราะดอกเบี้ยเบ่งบานราญดอกกู ต้องอดสูสู้รอฝนมาปรนเอย ........ เกือบไม่จบ แวะมาทักทายครับ
11 มีนาคม 2550 16:34 น. - comment id 668696
สวัสดีครับคุณSalukphinผมอ่านกลอนของคุณแล้วรู้สึกคิดถึงโรงเรียนเก่าอย่างไรก็ไม่รู้ ผมชักมีข้อสงสัยอะไรบางอย่างแล้วล่ะครับ เพราะว่าผมนั้นก็จบมาจากโรงเรียนที่มีดอกตะแบกนั้นเป็นสัญลักษณ์ สีประจำโรงเรียนก็เป็นสีม่วงขาวด้วย เอ๊ะยังไง ช่างเถอะครับ แต่อย่างไรก็ตาม กลอนที่คุณแต่งนั้นมีความไพเราะมากทีเดียวนะครับ ขอชมเชยครับ