น้ำตาเมีย(หลวง)

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

รักแค่ไหน คุณน่า จะรู้บ้าง
เคยร่วมสร้าง บุกบั่น มาแค่ไหน
เคยร่วมทุกข์ ร่วมสุข ร่วมดวงใจ
แต่ทำไม คุณนั้น ไม่ใยดี
หรือว่านี่ คือรางวัล ของใจมั่น
เป็นความฝัน ที่ฉัน อยากหลีกหนี
ผิดอะไร ก็บอก กันดีดี
กระไรนี่ พาเมียน้อย มาเหยียบทรวง
คุณเอามา ออดอ้อน ทำฉอเลาะ
ทำใจเสาะ กลัวนั่นนี่ แกล้งหึงหวง
ฤารักแท้ คู่ทุกข์ยาก เป็นสิ่งลวง
เปลี่ยนคู่ควง เปลี่ยนใจ หรือไรกัน
คุณรู้ไหม ใจฉัน มันบอบช้ำ
การกระทำ ของคุณ ช่างผกผัน
บอกว่ารัก แล้วพาใคร ที่ไหนกัน
เคยบอกฉัน ก็เพื่อนกัน อย่าหวั่นไป
นี่เหรอเพื่อน ช่างน่า ระอานัก
เพื่อนที่ลัก เล่นชู้ อยู่ใช่ไหม
อย่าแก้ตัว เพราะฉันเห็น จากสองนัยต์
อย่าทำให้ ทุกข์ระทม เพราะคำลวง
นี่กระไร หัวใจ เธอเยี่ยงสัตว์
กายมันกลัด กามอารมณ์ อันใหญ่หลวง
จึงไม่สน บาปบุญกรรม ใดทั้งปวง
ใช้คลวง หลอกรัก พาระทม
ผู้หญิงนั้น ก็ช่าง แสนร้ายเหลือ
เปรียบมีดเถือ หัวใจฉัน พาขื่นขม
ลูกผู้หญิง เหมือนเหมือนกัน หน่ายกมล
เจ็บคารม ของเธอ บอกผัวกู
คุณกับเธอ ทำไม ทำอย่างนี้
กระสันถี่ อยากมัวเมา ใช้คำหรู
บอกว่าเพื่อน แต่อีกคน บอกผัวกู
ไม่เคยรู้ ว่าเราโง่ หลงงมงาย
ว่าความรัก ดีล้วน ทุกสิ่งสรรพ์
ใจไม่กลับ เป็นอื่น ยากหักหาย
ใจต่อใจ ซื่อตรง มิรู้คลาย
เชื่อคนง่าย หน่ายคนลวง ช้ำอกเมีย