ชัยชนะ

2 มีนาคม 2550 18:44 น. - comment id 663532

ลมหายใจกวีที่แผ่วแผ่ว
พะงาบแล้วรอเวลาคราจะหมด
ไฟที่มีหรืหรี่ค่อยค่อยลด
มือที่จดสั่นเทาหนาวสั่นกาย

กุ้งหนามแดง

1 มีนาคม 2550 07:15 น. - comment id 664190

ก้าวเดินต่อไป ตราบที่ลมหายใจยังไม่สิ้น

:)

พุด

1 มีนาคม 2550 07:49 น. - comment id 664197

อรุณหวานสวัสดิ์ ค่ะ
คิดถึงและดีใจที่กลับมาเยือนร่มรักเรือนไทย
เรือนทองแห่งผองเราค่ะ
ผลงานจากแรงบันดาล ดัน(มาเป็นเจ๊ดันอิอิ)

หนังสือแบบควายควายของนายทิวา

ได้ผลค่ะคนดี วันนี้พุดจะไปหามาไว้เป็นของตัวเองสักเล่มค่ะ

ชื่อเรื่องก็โดนแล้วค่ะ
เพราะ
รักชอบควายๆๆๆ(สาวบ้านนา)อิอิอิ

พุดเคยรจนาถึงกวีซีไรท์ไว้บทหนึ่งนะคะ
คุณกนกพงศ์ ค่ะด้วยความคารวะยกย่องศรัทธาและแสนโศกสะเทือน
เมื่อกาลเวลามิเคยรอท่าผู้ใดค่ะ

ด้วยรักนะคะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem86987.html



และ...
จากผลงาน
ลำน้ำน่าน กวีกระวาด
ที่ไม่มีเวลาพากเพียรจนาบทกวี
เพราะ...
งานในเวลาพาดูดกลืน..
จิตวิญญาณกวี...สิ้นแล้วค่ะ 



เพียงคำขอบคุณ..จากงานงามล้ำ
คำพรวันเกิดจากล้ำน้ำน่านค่ะ
.......................

มงคลปณิธานและลมหายใจกวี    ลำน้ำน่าน  

เอาดิถีมาฆะฤกษ์วรทาน
แย้มมิติวิญญาณสาส์นรังสรรค์
ร้อยวลีอักษรบวรพรรณ
มอบกำนัลสุมาลีกวีมิตร

เอาพระพุทธเจิมใจจนใสนิ่ง
เชิญสัจจริงหิ้งพระมาสถิต
ทิวากรว่อนเวียนเปลี่ยนชีวิต
นฤมิตครบปีที่บรรจง

เด็ดดอกไม้ร้อยป่ามาร้อยรวง
เป็นดอกดวงร้อยใจให้ใหลหลง
ยกวิมานรุกขเทวาจากป่าดง
อีกสายน้ำนามวงก์วสุนธรา

มาร่อนเรียงเคียงใจสู่ไกวัล
มาปกป้องคุ้มกันวัลย์พฤกษา
มาหล่อเลี้ยงอัศจรรย์นัยนา
แทนอวยพรวิจิตรามาลินี

ดูรา-กาลโยกคลายโศกเศร้า
ประจักษ์เงาพระพุทธวิสุทธิ์ศรี
ตราบปาริชาตดอกฟ้ามาลาตี
ยังโปรยปรายสายนทีนิรันดร์กาล

เพียงหนึ่งพิศมองไปใคร่จักแจ้ง
เห็นเริงแรงทิพยรสกฎสถาน
ทั้งไตรโลกอาจสิ้นไปไร้ตำนาน
ปลาสนาการกวีแก้ววิเศษศิลป์

บทนิพนธ์คือค่าอมตะโลก
อุปโลกมโนจิตนิมิตถวิล
ชีพจรอ่อนไหวจากใจดิน
จดมณฑลเทวินทร์พรหมวิมาน

เหล่าไพฑูรย์รัตนาค่าอักโข
ทุกมโนเจียระไนเพชรไพศาล
ทั้งโลกธาตุไกวัลชั้นบาดาล
หอมกำยานธูปกวีสุคนธพจน์

เพราะเสน่ห์สง่างามท่ามกลางชน
ด้วยดอกผลกุศลกรรมนำกำหนด
ทุกผัสสะแห่งจิตนิมิตอรรถรส
ให้ปรากฎเฟื่องฟ้าสุธาสินี

นำมาลัยร้อยรสพวงพจน์ทิพย์
เพียงหนึ่งจิบอมฤตวิจิตรศรี
เพื่อต่อลมชีพจร...อรชรกวี
ยามมงคลสวัสดีมาฆะบูชา

รัตนชาติแห่งไพรสมัยเสมอ
จงบำเรอผองมนุษย์ทุกทิศา
ด้วยมณีบัวบุษย์พุดพัดชา
ประดับโลกโตรกป่าแวววิเชียร

อมตะไพรพรูสุวรรณศิลป์
ปณิธานกวินคุมบังเหียร
รัตตัญญูแท้จมดินสิ้นแสงเทียน
ทุกภพเปลี่ยนอสงไขย...ฤาไร้กวี

----------------------------------
ทุกๆ วันเวลาและเวทีชีวิตของกวี มีความลึกล้ำที่แปลกแยก
ไม่เหมือน ไม่เกลื่อนกลาด ไม่ซ้ำ ไม่สิ้นสุดและไม่มีวันตาย
ข้าพเจ้าหยิบหนังสือเล่มงามนาม  *ปณิธานกวี* 
ของอังคาร กัลยาณพงศ์  บรรยายบทหนึ่งไว้ลึกล้ำจับหัวใจว่า 

ปุยเมฆหอมเกสรรังร่วง
มาทวงมโนคติหล้าอาถรรพณ์
ดาวไถไถทุ่งฟ้าวิลาวัณย์
จะเกี่ยวข้าวขวัญค่าชีวาใดฯ

น้ำค้างดงดึกดื่นสะอื้นโศก
ชลเนตรโลกวิปโยคหรือไฉน
หมู่มนุษย์น้อยอหังการ์ฆ่าใคร
ฆ่าพิภพสบสมัยสุดสามานย์ฯ

ไม่รักทะนุถนอมค่าโลก
จะทุกข์โศกไปตราบฟ้าอวสาน
ยุคมนุษย์จะสุดสิ้นมิช้ามินาน
เป็นพยานเถอะสายธารที่จาบัลย์ฯ

น้ำไหลอายุขัยก็ไหลร่วง
ใบไม้ร่วงชีพก็ร้างอย่างฝัน
ฆ่าชีวิตคือพร่าคืนวัน
จะกำนัลโลกนี้มีงานใด


บทกวีสื่อให้รักและหวงแหนโลกใบนี้ ด้วยเป็นสถานวิเศษ
กอปรกับวันนี้เป็นมงคลมาฆะบูชา และวันเกิดมิ่งมิตรนาม *พุดพัดชา*
ข้าพเจ้าจึงขออวยพรด้วยบทนี้  หวังให้ไฟฝันและลมหายใจแห่งกวีทุกนาม
สถิตอกาลิโกและโชติช่วงไม่มีวันมอดดับ เพียรรังสรรค์งานงามกำนัลโลก
เมื่อลาลับวิญญาณกวีจักสถิตคู่ลมหายใจแม้จักเกิดและตายกี่อสงไขย


และบทหนึ่งใน *ปณิธานกวี* กล่าวไว้ว่า

สิ้นเสน่ห์วรรณศิลป์ชีวิตเสนอ
ละเมอหาค่าทิพย์ไหนสนอง
อเนจอนาถชีวีทุกธุลีละออง
สยดสยองแก่ถ่านเถ้าเศร้าโศกนัก

แล้งโลกกวีที่หล้าวูบฟ้าไหว
จะไปรจนารุ้งมณีเกียรติศักดิ์
อำลาอาลัยมนุษยชาติน่ารัก
จักมุ่งนฤมิตจิตรจักรวาล

ให้ซาบซึ้งกาพย์กลอนโคลงฉันท์
ไปทุกชั้นอินทรพรหมพิมานสถาน
สร้างสรรค์กุศลศิลป์ไว้อนันตกาล
นานช้าอมตะอกาลิโก


 
24 ก.พ. 48 - 16:10 IP 203.151.217.160  
ลำน้ำน่าน

อัลมิตรา

1 มีนาคม 2550 09:04 น. - comment id 664221

ตอนที่พลิกอ่านพ็อกเก็ตบุคเรื่อง "คาวราตรี" ที่อาทิวาเขียน..
ให้นึกถึงหน้าตาท่าทางของคนเขียนไปด้วย
อัลมิตรามองนายทิวาเป็นอาทิวา ส่วนนายทิวามองอัลมิตราเป็นลูกลิง
ความสัมพันธ์เป็นเช่นนี้มานานหลายปี ยังจำรอยยิ้มเขิน ๆ ของอาทิวาได้

นึกถึงตอนที่ลุงรามแวะมาเยือนที่กรุงเทพฯ แล้วทานข้าวร่วมกันกับศาลาไทย,อาทิวา
อัลมิตราก็ได้รับเสื้อตัวหนึ่ง เสื้อตัวที่เคยบอกไว้กับอาทิวานานแล้วว่า "ชอบแบบนี้จัง"
ทำให้อัลมิตราประทับใจอาทิวา เขาเป็นคนที่เก็บรายละเอียดได้อย่างน่าทึ่งทีเดียว (คิดในใจ)

"..หายใจไปก็เท่านั้น ชีวิตมันไร้ความหมาย อยู่ไม่สู้ตาย เมื่อพังทลายทั้งวิญญาณ
    รีบชงเถอะน้อง คืนนี้ไม่กองไม่มีเลิกลา 
    คบคนมันมีแต่ท้อ คบแอลกอฮอลล์ดีกว่า คำสั่งราชายกมาอีกแบน.."

นี่ล่ะ สไตล์ของอาทิวา ที่อัลมิตราอยากให้เพื่อนบ้านกลอนสนใจ

แก้ว กรุงเก่า

1 มีนาคม 2550 16:46 น. - comment id 664487

แม้...แก้ว...กร้านราญแหลกหรือแตกร้าว
น้ำตาดาวร่วงรินดินทับถม
หมดแววใสสาดแสงแข่งโคลนตม
ตราบสิ้นลมดับดิ้น....ไม่สิ้นกลอน

กุหลาบน้ำตา

1 มีนาคม 2550 17:52 น. - comment id 664508

สวัสดีครับ  มารแมงมุม

      วรรณศาสตร์ศิลป์สมานด้านกานท์กลอน

ลื่อกระฉ่อนทั่วแคว้นแดนสยาม

บทกวีวจีรสกำหนดนาม

ล้วนแต่งามตามวิถีกวีไทย

เฌอมาลย์

1 มีนาคม 2550 19:22 น. - comment id 664569

มาชื่นชมผลงานค่ะ

จันทร์เพ็ญ จันทนา

1 มีนาคม 2550 21:17 น. - comment id 664597

มาร่วมแจมจ้า

"ลมหายใจ (บทกวี) ที่ไม่แพ้"

จะสิ้นลมหายใจ เมื่อไหร่ไม่รู้
และจะมีชีวิตอยู่...ถึงวันไหน
อยากจะรู้ แต่ไม่รู้ จะถามใคร
ถ้าสิ้นลมเมื่อไร คงได้รู้!

แต่ในวันที่หัวใจ ยังไหวเต้น
และร่างกายยังเป็น ยังคงอยู่
ปลุกสำนึก ถามสำนึก แล้วตรึกดู
เราจะมีชีวิตอยู่ ในรูปใด

ถ้ารักดี ทำดี ได้ดีตอบ
ก็คงจะยิ่งชอบ ตอบว่าใช่
ถ้ารักดี ทำดี ดีไม่ได้
ไม่เป็นไร อย่าให้ร้าย ก็แล้วกัน

ถ้าได้ร้าย...แม้ว่าไม่อยากได้รับ
จะซึมซับทำไม ให้ไหวหวั่น
โลกน่าอยู่และยังดี ทุกวี่วัน
เพราะคนดี รู้เท่าทัน...ไม่ท้อแท้

จะสิ้นลมหายใจ เมื่อไหร่ไม่รู้
ขอชื่นชู คนรักดี ที่แน่วแน่
คนที่ลมหายใจ ไม่ยอมแพ้
คนที่เป็นเพชรแท้...แน่และจริง!

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

1 มีนาคม 2550 23:25 น. - comment id 664645

นายทิวา

4 มีนาคม 2550 18:59 น. - comment id 665687

สวัสดี ขอรับ ทุก ๆ ท่าน
ขออนุญาต ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจและทุก ๆ สิ่ง ขอรับ
แหะ แหะ ขอรับ
ขอบคุณมากมายจริง ๆ ขอรับ