แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 09:55 น. - comment id 661311

คุณ  ครูพิม

           จินตนาการของคนเราย่อมมีเสมอตั้งแต่
จำความได้ก็เกิดสุขทุกข์ปะปนในความฝันเสมอมา
แต่สุดท้ายก็ย่อมลงตัวคือการสิ้นสุดแต่ไม่หมาย
ความว่าตายนะครับ อุปมาดั่งขึ้นเขาสูงเมื่อขึ้นสูง
แล้วจะอยู่ได้ไม่นานก็ย่อมจะต้องลงมายังพื้นเสมอ
นี่แหละคือชีวิตที่หมุนเปลี่ยนเวียนไปแต่นั่นก็ต้อง
แล้วแต่สิ่งที่เคยสร้างไว้ทั้งในปัจจุบันและอดีตเป็น
ตัวชักใยอยู่ครับ ขอบคุณคุณครูมากนะครับขอบคุณยิ่ง

                แก้วประเสริฐ.

ราชิกา

25 กุมภาพันธ์ 2550 09:48 น. - comment id 662409

สุดขอบฟ้าแสนไกลใช่ขีดคั่น
จงบุกบั่นมั่นคงมิสงสัย
ทางข้างหน้าไขว่คว้าอาจยาวไกล
อยู่ที่ใจ..ของเรา..อย่าเศร้าเลย

ไกลสุดตาฟ้ากว้างหนทางสู้
ยังคงอยู่ความจริงสิ่งเฉลย
หยุดที่ใจ..ปรับจิตมิ่งมิตรเอย
ดั่งที่เคยหวังไว้สมใจปอง....ฯ

แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ...ห่างหายไปนานพอสมควร...ยังระลึกถึงเสมอค่ะ..ดูแลสุขภาพนะคะ....

ติดตามเสมอครับ

25 กุมภาพันธ์ 2550 10:20 น. - comment id 662416

ฟ้าเปลี่ยนสีเพราะมีเมฆมากั้น
สายลมพัดเมฆผ่านฟ้าสดใส
แสงสว่างสาดส่องศิวิไล
งามสดใสดังเดิมไม่เปลี่ยนแปร

แต่ชีวิตผกผันหวั่นวิตก
เดี๋ยวระกำช้ำอกเดี๋ยวฝ่ายแพ้
ทุกข์เรื่องนั้นช้ำคนมารังแก
ยังอ่อนแอแพ้โรคอยู่เนืองเนือง

ยึดพระธรรมค้ำจิตไว้ให้มั่น
ยั่งยืนฝันฟ้าหม่นยังฟุ้งเฟื่อง
จิตงดงามแสนสุขไว้ย้ำเตือน
อรุณสาดประเทืองสุขหทัย

รักษาสุขภาพด้วยครับ

เพียงพลิ้ว

25 กุมภาพันธ์ 2550 11:52 น. - comment id 662432

มีอะไรในชีวิตพินิจแล้ว
ไม่มีแววจะได้ในคำตอบ
ผ่านผิดถูกผูกพันทั้งรักชอบ
จะสืบสอบเท่าไรไม่จัดเจน

รักษาสุขภาพนะคะคุณลุง

ครูพิม

25 กุมภาพันธ์ 2550 12:19 น. - comment id 662460

มีอะไรในชีวิตที่คิดฝัน
มัอะไรมาแบ่งปันสุขสัตน์เหลือ
มีความรักห่วงหามาจุนเจือ
แต่สุดท้ายก็ไม่เหลือ  ซึ่งผู้ใด

ดูแลสุขภาพนะคะ

อัสสุ

25 กุมภาพันธ์ 2550 12:22 น. - comment id 662462

ขอบฟ้าอยู่ทุกที่

ของฟ้า แค่มองคนละมุมก็จะเห็นครับ

เหมือนอาทิตย์ มองที่ไหนก็เห็น

nig...

25 กุมภาพันธ์ 2550 13:00 น. - comment id 662479

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

25 กุมภาพันธ์ 2550 16:12 น. - comment id 662506

ฟ้าเปลี่ยนผันวันคืนฝืนยากยิ่ง
สรรพสิ่งไม่จีรังดั่งความฝัน
เป็นเช่นนี้นมนานแต่ปางบรรพ์
ตราบชีวันสิ้นสลายมิกลายแปร...

สิ่งที่แน่นอนคือความไม่แน่นอน

ปราณรวี

25 กุมภาพันธ์ 2550 22:44 น. - comment id 662554

โลกเวียนวน ระคนทุกข์ ปนสุขเศร้า
อยู่ที่เรา ยอมรับ ปรับได้ไหม
เส้นขอบฟ้า แสนกว้าง อยู่ห่างไกล
ไม่มีใคร ไปถึง ซึ่งเส้นนั้น

เพียงมองกรอบ รอบกาย ที่ใกล้ชิด
พบมวลมิตร ที่อยู่เคียง เพียงฝากั้น
เหม่อมองสิ่ง ห่างไกล ทำไมกัน
เพราะมีฝัน อยู่ข้างกาย มากมายเอย... 

สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ...คุณลุงสบายดีนะคะ..อย่าถือสากลอน ป. นะ กลอนพาไปค่ะ 

นางฟ้าซาตาน

25 กุมภาพันธ์ 2550 23:02 น. - comment id 662568

สวัสดีค่ะ
ไม่ได้เจอกันนานเลย
สบายดีนะคะ

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

25 กุมภาพันธ์ 2550 23:13 น. - comment id 662576

เพราะสุดขอบฟ้าที่เห็นเป็นเช่นดั่งชีวิต

วิภาวดี/บิ๊ก

26 กุมภาพันธ์ 2550 06:14 น. - comment id 662616

สวัสดียามเช้า

กาลเวลาเป็นผู้สร้าง หรือทำลาย เสมอมา....

แต่ธรรมที่อยู่ในใจ....

กาลเวลาแม้จะนานเพียงใด....

ก็ไม่สามารถมาอยู่เหนือธรรมได้....

"ธรรมอยู่เหนือขอบของกาลเวลา"

เบรฟฮาร์ท

26 กุมภาพันธ์ 2550 08:54 น. - comment id 662639

สุดขอบฟ้า ห่างไกล อยากไปถึง
     พอได้ซึ่ง ที่หมาย ก็คลายฝัน
     มิมีสิ่ง อันใด ให้ชมกัน
     เพราะสิ่งนั้น ว่างเปล่า เหมือนเงาตัว....

ไม่มีอะไรเลยในครับ ในฟากฟ้าไกล ที่เราปรารถนาอยากจะไป นอกจากความว่างเปล่า นะครับพี่แก้วฯ

 

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 09:40 น. - comment id 662660

คุณ ราชิกาเพื่อนรัก

            ผมเองไม่ค่อยสบายบ่อยๆสมองเลยเฉื่อยชา
ไป  จนทำให้นึกไม่ออก เช่นกันครับคุณเป็น
คนที่ผมระลึกถึงเสมอๆไม่เคยลืมเลือนไปจาก
ใจผมได้หรอกนอกเสียจากจะสิ้นลมไปเท่านั้น
เองแหละครับ ผมลองรักใครแล้วมักจะรักเขา
ตลอดไป อย่างเช่นเวปฯนี้เช่นกันทั้งๆที่มีตั้ง
หลายเวปฯที่บอกให้ผมไปส่งผลงานผมก็ยัง
ทำบ้างบางครั้งเพราะความเกรงใจกันและกัน
แต่ที่สุดก็จะมาลงที่เวปฯนี้เสมอๆ เช่นผมเล่น
อยู่หน้ากลอนตามใจคุณตั้งแต่เล่นครั้งแรก
ก็ส่งอยู่เฉพาะหน้านี้ตลอดกาลครับ ขอบคุณยิ่ง
ในความห่วงใยผมเสมอมาครับแฝดเพื่อนที่รัก

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 09:46 น. - comment id 662662

คุณ ติดตามเสมอครับ

          ครับพระธรรมเป็นสิ่ยึดน้อมนำจิตใจของเรา
ให้อยู่ในกรอบแห่งความดีครับ ขอบคุณมากนะครับ

                        แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 09:50 น. - comment id 662664

คุณ เพียงพลิ้ว

         หนูกานต์โลกเรานี้มีอยู่สองขั้วหากมองเห็น
คือขั้วเหนือและขั้วใต้ และส่วนที่สำคัญคือขั้วแห่ง
ความดีคือขั้วบวกกับขั้วแห่งความชั่วคือขั้วลบ หาก
เราทำจิตใจเราให้อยู่กึ่งกลางได้ก็จะเป็นสูญญกาศ
นี่คือความคิดอ่านของผมนะหลานรักแต่มักจะถูก
กระแสร์ขั้วดึงไปเสียมากกว่าเพราะจิตใจเรามัก
จะไม่เป็นกลางจ๊ะ รักหลานเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 09:58 น. - comment id 662666

คุณ อัสสุ

     การมองของคนเรานั้นย่อมแตกต่างกันไปเช่น
ดวงอาทิตย์จันทร์หรือดารา หากส่องแสงแล้วย่อม
มองได้แตกต่างกัน ความชั่วดีก็เหมือนกัน หากเรา
อยู่ในสถานะที่เหมือนๆกันย่อมมองคล้ายๆกันหาก
แตกต่างสถานะย่อมมีเมฆบดบังกันมากหรือน้อยครับ
ขอบคุณมากนะครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:01 น. - comment id 662668

คุณ nig

       ขอบคุณมากในกุหลาบแดงสื่อแห่งความรัก
เมตตาครับขอบคุณยิ่ง

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:04 น. - comment id 662669

คุณ ฤกษ์ฯ

      ขอบคุณพ่อรูปหล่อนะครับที่แวะมาเยี่ยมคน
รูปร่างอัปลักษณ์เช่นผม ตอนนี้ฟ้าเปลียนสีชีวีของ
ผมเสมอๆครับ ที่แน่ๆคือเปลี่ยนสภาพร่างกายไป
เสียเกือบหมดแล้วครับ เพราะวิ่งมาเหนื่อยนาน
มองเห็นเส้นชัยแล้วครับขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:15 น. - comment id 662673

คุณ ปราณรวี

          หามิได้ครับคุณปราณกลอนคุณไพเราะมาก
ทั้งถูกต้องตามหลักทุกประการส่วนการดำเนินนั้น
ย่อมแตกต่างกันแต่ละบุคคลไม่ผิดฉันทลักษณ์ที่
วางไว้ย่อมถือว่าถูกต้องหมดครับ หากเราไม่รู้วิธี
การดำเนินให้แตกต่างบ้างดำเนินไปตามที่วางไว้
กลอนย่อมจะเหมือนๆกันหมดความเจริญของการ
เล่นกลอนย่อมจะสูญหายไปคุณดูอย่างฝรั่งซิครับ
กลอนโบราณกับสมัยใหม่แตกต่างกันอย่างหน้ามือ
เป็นหลังมือไปแต่เขาก็ดำรงไว้ได้รับความนิยม
เสมอแต่จะขาดไปคือความไพเราะเพราะเน้น
แต่เนื้อความมากไปครับ กลอนของเราก็เหมือน
กันแต่ยังรักษาไว้ซึ่งครูบาอาจารย์วางไว้จึงวน
อยู่แบบนี้แหละ  ไม่กี่ปีนี้มีกลอนอยู่สองประเภท
คือกลอนเก่ากับกลอนใหม่ที่เขาเรียกว่ากลอน
เปล่ายังไงครับ เพราะผู้ริเริ่มอยู่ถิ่นภาคเหนือ
ดำเนินไปในทางฝรั่งผสมผสานกับจีนเข้ามา
สู่ในไทยยังได้รับความนิยมแต่เพียงเล็กน้อย
ไม่ยั่งยืนไปจึงผันแปรไปเป็นเพลงใหม่ๆหมด
ครับ  นี่คือความคิดของผมคนแก่นะครับ แต่
เราควรอนุรักษ์ของเก่าไว้ให้มากจะแปรเปลี่ยน
ไปเป็นสิ่งที่ดีแต่ต้องไม่ผิดฉันทลักษณ์นั่น
แหละคือสิ่งดีงามครับ ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา
ไว้ครับ ขอบคุณมากครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:17 น. - comment id 662674

คุณ นางฟ้าซาตาน

        ไม่ค่อยสบายครับ แต่ยังรักษาเท่าที่จะรักษา
ได้ครับ เหมือนผมแหละที่หายไปนานแต่ไม่ลืม
ครับขอบคุณมากครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:19 น. - comment id 662675

คุณ เปเป้ซังฯ

       ครับทุกๆคนย่อมอยากไปสุดปลายฟ้ากันทุกคน
แต่สิ่งนั้นคือสิ่งในความปรารถนาจะได้หรือไม่ย่อม
แล้วแต่ความฝันของแต่ละคนเปรียบคล้ายดั่งชีวิต
คนเราครับ ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:23 น. - comment id 662677

คุณ  วิภาวดี/บิ๊ก

          ขอบคุณที่ให้ชื่อเล่นมาครับ ถูกต้องคุณ
ธรรมย่อมอยู่เหนือสิ่งอื่นใดแม้แต่กาลเวลา แต่
ทว่าใครบ้างล่ะที่จะซึ้งถึงแก่นอันแท้จริงได้ เหตุใด
รึก็คือตัณหาคือความอยากเป็นกำแพงกั้นอย่าง
มหึมายากจะฝ่าทะลุออกไปครับ หากตัดเจ้าตัวนี้
ได้กาลเวลาย่อมสิ้นสุดการเดินทางของมันครับ
ขอบคุณมากครับ

แก้วประเสริฐ

26 กุมภาพันธ์ 2550 10:26 น. - comment id 662679

คุณ เบรฟฮาร์ท

        ครับความใฝ่ฝันของคนเราย่อมเปรียบเสมือน
เข้าสู่ขอบฟ้าไกล ขอบฟ้านั้นเปรียบดั่งจินตนาการ
ของมวลมนุษย์ครับได้ไปได้ใกล้แค่ไหนย่อมอยู่
ที่ความพยายามหรือทางพระว่าวิริยะ ขันติครับ
ขอบคุณมากครับในความรักที่มีให้ผมเสมอมาครับ

                    แก้วประเสริฐ.

ก่องกิก

26 กุมภาพันธ์ 2550 13:16 น. - comment id 662784

แวะมาชมผลงานครับ.........

sun strom

26 กุมภาพันธ์ 2550 14:04 น. - comment id 662809

ลุงแก้วจ๋า

พึ่งตามมาทันลุงแก้วค่ะ
ฝีมือไม่มีตกเลยนะคะ

คิดถึงค่ะ

whitelily

26 กุมภาพันธ์ 2550 16:50 น. - comment id 662873

แวะมา "สวัสดี"  ค่ะคุณลุงแก้ว.....

กุ้งหนามแดง

26 กุมภาพันธ์ 2550 16:51 น. - comment id 662875

มองธรรมชาติ ย่อมเห็นธรรมค่ะ

:)

เฌอมาลย์

26 กุมภาพันธ์ 2550 23:48 น. - comment id 663010

ตอนนี้มืดมิดค่ะ ไม่เห็นเส้นขอบฟ้าเลย ง่วงด้วยดิคะ 

แก้วประเสริฐ

27 กุมภาพันธ์ 2550 11:07 น. - comment id 663186

ึคุณ  ก่องกิก

         ขอขอบคุณมากที่กรุณาผ่านมาแวะชมผลงาน
ของผมซึ่งเป็นผลงานตามอารมณ์มากไม่เน้นไปใน
ทางอื่นใดๆสร้างความเดือดร้อนนอกจากตัวผมเอง
ครับ ซึ่งเป็นผลงานแสนจะธรรมดาๆครับขอบคุณ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กุมภาพันธ์ 2550 11:12 น. - comment id 663188

คุณ sun strom

         สวัสดีครับคุณมัดหมี่ เราไม่ได้เจอกันนาน
แสนนานแล้วนะครับ เมื่อเห็นคุณผมดีใจมากที่
เพื่อนเก่าๆยังรำลึกนึกถึงเสมอ ใช่แล้วระยะนี้
ผมห่างเหินไปนานเหมือนกันเกี่ยวกับสุขภาพ
แต่นับวันจะถอยหลังดั่งนาฬิกาเสียแล้วล่ะ แต่
ช่างเถอะชีวิตก็คือชีวิตย่อมเปลี่ยนสภาพไป
ฝีมือหรือก็แสนจะธรรมดาเพราะจะดีไปกว่านี้
คงไม่ได้แล้วมีแต่เสื่อมถอยไปตามกาลเวลาครับ
แต่ผมหาคำนึงไม่เพียงแต่คิดว่าเป็นสิ่งที่ผมใช้
ระบายอารมณ์ในยามอัดอั้นตันใจเท่านั้นครับ
หากว่างๆแวะมาเยี่ยมเพื่อนเก่าด้วยนะครับ
ขอบคุณอย่างลึกซึ้งรักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กุมภาพันธ์ 2550 11:15 น. - comment id 663191

คุณ whitelily

         สวัสดีครับคุณ whitelilyผู้น่ารัก คนแก่ดีใจ
ยิ่งที่ยังได้รับน้ำใจเหล่านี้ เป็นสิ่งประโลมใจผม
ดีกว่าสิ่งที่เป็นวัตถุเสียอีก เพื่อนย่อมเป็นพลังใจ
ที่ให้ก่อเกิดพลังงานอย่างหนึ่ง ขอบคุณมากสวัสดี
ครับ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กุมภาพันธ์ 2550 11:21 น. - comment id 663193

คุณ กุ้งหนามแดง

          เป็นความคิดเห็นที่ถูกต้องที่สุดครับกุ้งเพื่อนรัก
ศาสนาทุกๆศาสนาย่อมมาจากธรรมชาติทั้งสิ้น
แม้กระทั่งศาสนาพุทธที่เราเคารพนับถือศรัทธา
ก็มาจากธรรมชาติ ดังความบทหนึ่งในพระไตรปิฏก
เคยลงไว้ว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยให้สาวกของ
พระองค์สังเกตุอาการเคลื่อนไหวของใบไม้แล้วน้อม
จิตเข้าสู่ร่างกายเราเพื่อค้นหาธรรม อันได้แก่
อนิจจัง ทุกขังและอนัตตา เป็นเครื่องปลงจิตให้
อ่อนลงเพื่อใช้ในการตัด โลภะ โทสะ โมหะ เมื่อ
จิตสามารถรู้แจ้งเห็นจริงก็สามารถตัดกิเลสทั้ง
อ่อนและแข็งได้  นี่ผมอธิบายตามความนะครับ
ไม่สามารถนำมาลงทั้งหมดได้ครับ ขอบคุณ
เพื่อนรักมาก

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กุมภาพันธ์ 2550 13:06 น. - comment id 663250

คุณ เฌอมาลย์

         ก็เจ้าหญิงมองกลางคืนก็แบบนี้แหละจ๊ะ
หากไปแถวท้องทุ่งหรือแถวทะเลก็จะเห็นจ๊ะ
อีกอย่างที่เห็นคือเห็นภายในใจเรา อิอิ

                แก้วประเสริฐ.