ที่เคยทำ ช้ำใจ ไว้แต่ก่อน ภาพสะท้อน แจ่มชัด ไม่อาจฝืน มาวันนี้ ใจดวงน้อย ค่อยค่อยยืน เคยสะอื้น ร่ำหา สุดอาลัย เมื่อก้าวเดิน ทิ้งไป ใยต้องกลับ ไม่อาจรับ อาจทน ต่อไปได้ จึงต้องจบ พบจุดร้าง..ยอมห่างไกล ขออย่าได้. ตามราวี เลยพี่ยา เคยอ้อนวอน อย่าทิ้งขว้าง ไปห่างน้อง ไม่อาจร้อง ขอสิทธิ์ เสน่หา พี่ผลักไส ใจเจ็บ เกินเยียวยา อย่าหวนมา ทางเก่าเก่า ให้เศร้าตรม มาบัดนี้ พบทาง สว่างแล้ว ดั่งดวงแก้ว สุกใส ไร้ขื่นขม ไม่อาจรับ ฟังถ้อย ร้อยคารม ไม่อยากจม..บ่อน้ำตา..ขอลาที ๒๑ ก.พ.๒๕๕๐
ครูพิม 22 ก.พ. 2550 09:17 น. - ID 98908 
993
15
0
22 กุมภาพันธ์ 2550 09:30 น. - comment id 660801
สายไปจริง ๆ ค่ะพี่พิม เก้าโมงกว่าแหละ
22 กุมภาพันธ์ 2550 09:35 น. - comment id 660807
ทางข้างหน้ายังยาวไกลไม่สิ้นสุด แม้สะดุดในบางครั้งตั้งต้นต่อ จงก้าวย่างอย่างมีหวังอย่ารั้งรอ หากย่อท้อมองดูบ้างคนข้างเคียง. เป็นกำลังใจให้ครับ.
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:15 น. - comment id 660819
ตัดเยื่อจนขาดใย สายไปจนสุดกู่ รับรสและรับรู้ หดหู่จนชาชิน.......
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:43 น. - comment id 660832
จะคุกเข่า อ้อนวอน เธอสักหน เธอคงทน รับไว้ ได้หรอกหนา สิ่งที่พี่ ผิดพลาด ที่ผ่านมา ให้แก้วตา ยกโทษ อีกสักที ไม่ได้มี เจตนา ให้ขึ้งโกรธ ขอได้โปรด เมตตา อีกครั้งนี่ พี่รู้ว่า แก้วตา แสนใจดี ทำผิดครั้ง ที่สิบสี่ ยังให้อภัย
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:52 น. - comment id 660843
สายไป.. ดีกว่าไม่มีได้แก้ตัวนะคะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 10:53 น. - comment id 660847
อย่าน้อยใจไปเลยครับคุณครู...วันนี้สายพอถึงวันใหม่ก็มีเช้า......
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:03 น. - comment id 660859
สวัสดีค่ะพี่ครูพิมของน้อง ป.พี่ครูพิมงอนใครแต่เช้าเลยคะ
เขามาง้อก็หายโกรธนะคะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:04 น. - comment id 660862
สวัสดีค่ะ เดินคนละทางอย่างหมดเยื่อ ใจไม่เหลือสิ่งใดไม่ร้องขอ นับจากนี้เจ็บมันมากพอ ไม่ไปต่อขอจบอย่าพบกัน....
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:09 น. - comment id 660868
บ่อน้ำตาอยู่นานแล้วแก้วลาก่อน จะไม่ย้อนกลับคืนสู่ขื่นจม ลาความหลังครั้งเก่าเคยเจ่าจม ขอไปชมโลกงามลืมความเดิม มาค่ะ กานต์ฉุดมือขึ้นจากบ่อน้ำตาค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:25 น. - comment id 660883
สายเกินไป สำหรับฉัน คิดหันกลับ เธอลาลับ เพราะสุดทน หม่นหมองศรี ขออภัย เถิดหนา น้องคนดี ต่อแต่นี้ พี่ไม่ทำ ให้ช้ำเลย.....
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:32 น. - comment id 660886
มาแล้วค่ะน้องแม่มด.. นั่งฟังนักเรียนท่องบทอาขยานกันนะคะ มาสายจริงๆด้วยแหละอิอิอิ มาสายดีกว่าไม่มา
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:42 น. - comment id 660895
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:45 น. - comment id 660898
22 กุมภาพันธ์ 2550 11:51 น. - comment id 660901
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:06 น. - comment id 660905
อย่าปล่อยให้เวลาผ่านพ้น ร้อนรนรีบเร่งค้นหา อาจมีบ้างบางครั้งเสียเวลา ไร้ค่าแต่อย่าทุกข์ทน
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:32 น. - comment id 660928
-ของกระต่ายไม่สายค่ะจะบ่ายแล้วค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:37 น. - comment id 660932
๐ แรงคลั่งแค้นเรื่อรองดั่งต้องพิษ เหมือนเพลิงรุมหุ้มจิตยากคิดหนี เอ่ยคำไว้ให้เป็นสัตย์ต่อปฐพี ชั่วชีวีไม่ขอพบลบจากกัน ๐ หากเจ้านั้นอยู่ในทะเลกว้าง จะขอร้างห่างไปอยู่ไพรสัณฑ์ หากเจ้าอยู่ใต้แสงแห่งตะวัน ขออยู่ใต้เงาจันทร์นิรันดร์ไป ๐ หากเจ้าขึ้นสวรรค์ไปชั้นเจ็ด ขอเล็ดลอดขุมนรกยอมหมกไหม้ หากว่าเจ้ารายล้อมด้วยหอมใด ขอประสาทฆานไร้ไปชั่วกัลป์ ๐ หากแม้นเจ้ามีเสียงสำเนียงเพราะ จะเลาะโสตเอาทิ้งทุกสิ่งนั่น หากโฉมเจ้างามงดปรากฏพลัน ขอตานั้นบอดสิ้นด้วยยินดี ๐ แม้นเจ้าพันผูกใจในไพรกว้าง จะขอร้างทางมุ่งสู่กรุงศรี แม้เจ้าแรมรอนห่างกลางนที จะเร็วรี่ไปบกทุกศกกาล ๐ หากเป็นเจ้าสูงส่งในวงศ์ศักดิ์ จะยอมหักเป็นไพร่ไกลสถาน หากนงนุชเป็นครุฑใหญ่ในวิมาน อธิษฐานขอเป็นเช่นนาคี ๐ แล้วตั้งจิตคิดไปให้ปรากฏ คนใจคดให้ขาดกันแต่วันนี้ ดุจมีดตัดชายสไบสิ้นไมตรี ต่อแต่นี้ไม่ขอพบประสบเจอ
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:38 น. - comment id 660933
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:40 น. - comment id 660935
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:41 น. - comment id 660941
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:43 น. - comment id 660945
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:44 น. - comment id 660946
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:45 น. - comment id 660949
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:47 น. - comment id 660954
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:47 น. - comment id 660956
22 กุมภาพันธ์ 2550 12:51 น. - comment id 660964
22 กุมภาพันธ์ 2550 13:16 น. - comment id 661015
ไม่มีคำว่าสายไป ถ้าจะเปลี่ยนแปลง..
22 กุมภาพันธ์ 2550 13:31 น. - comment id 661026
22 กุมภาพันธ์ 2550 14:22 น. - comment id 661059
ชอบคะ เด็ดขาดดี แผลสดดีกว่าแผลเน่เนอะา
22 กุมภาพันธ์ 2550 14:36 น. - comment id 661078
22 กุมภาพันธ์ 2550 15:15 น. - comment id 661131
เอาชูชีพมาให้ค่ะ ไม่ต้องกลัวจมบ่อน้ำตานะคะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 15:18 น. - comment id 661140
22 กุมภาพันธ์ 2550 15:28 น. - comment id 661152
ยอมรับไม่ได้เหมือนกันค่ะ..เจ็บมาพอแล้ว..
22 กุมภาพันธ์ 2550 15:41 น. - comment id 661173
22 กุมภาพันธ์ 2550 17:05 น. - comment id 661241
จวนค่ำแล้วครับ เพิ่งเลิกเรียนมา สายยังไงก็มา ดีกว่าไม่มาใช่ม่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2550 17:34 น. - comment id 661279
22 กุมภาพันธ์ 2550 18:38 น. - comment id 661322
ใช่ครูพิม บางครั้งการให้โอกาสใครบางคน ก็เป็นการเสียเวลา .... แต่เอมเป็นคนใจอ่อน ถ้าเค้าขอโทษในวันนั้นเอมก็ไม่แน่ใจว่า วันนี้จะยังเข้มแข็งเหมือนวันนี้หรือเปล่า
22 กุมภาพันธ์ 2550 22:08 น. - comment id 661425
มาบัดนี้ พบทาง สว่างใส การทำใจ ได้ผล จนวิถี ทางเริ่มเปลี่ยน แปรไป ในทางดี จึงขออย่า ตามราวี เลยพี่ยา เพราะความเจ็บ ครั้งก่อน ในตอนเก่า มันจบลง แล้วเล่า เฝ้าหรรษา จึงขอพี่ ลาจาก พรากไกลตา อย่ากลับมา ให้เห็นกัน กระนั่นเลยสายเกินไปแล้วจริง ๆ ด้วย คนอื่นมาตอบไปหมดแล้ว ฮือ ฮือ
23 กุมภาพันธ์ 2550 00:48 น. - comment id 661508
ปิดฉากลงตรงนั้นความฝันเศร้า เรื่องราวเก่าช้ำใจลืมให้หมด ก้าวย่างพ้นนิยามความรันทด โลกจึงสดสวยใสไร้ลมลวง
23 กุมภาพันธ์ 2550 06:23 น. - comment id 661575
แต่งได้ดีมากค่ะคุณครู มัดหมี่ว่าจะแต่งกลอนตอบบ้างก็เลยคิดไม่ออก ขอให้มีความสุขตลอดไปค่ะ คิดถึงนะคะ
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:21 น. - comment id 661614
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:23 น. - comment id 661617
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:24 น. - comment id 661619
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:26 น. - comment id 661620
คนปลอบใจไปไหนค่ะเนี่ย..
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:27 น. - comment id 661621
23 กุมภาพันธ์ 2550 08:28 น. - comment id 661624
23 กุมภาพันธ์ 2550 09:54 น. - comment id 661682
อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปน่ะค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2550 14:48 น. - comment id 661855
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
