นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ รู้ก็รู้ว่าผิด.แต่ยังทำไปได้ ยื้อแย่งเธอมาจากเขา.โดยไม่สนใจใคร รู้อย่างเดียวว่าต้องได้.อะไรหน้าไหนไม่สำคัญ เชื่อมั่นว่าเธอยังคงมีคำว่าเรา เลยทุ่มเทความรู้สึก.หูเบา.เรื่องเขาคนนั้น ฉันเชื่อมาตลอดว่าเขามาแทรกความสัมพันธ์ แต่ที่จริงคือฉันที่มาทีหลัง.เขาและเธอ ทุกอย่างล้วนแสนสับสน เริ่มจากเธอผูกปม.เพ้อเจ้อ ส่วนฉันก็โง่งม.เชื่อทุกอย่างจากปากเธอ สิ่งที่ได้เจอคือคำตอแหลสิ้นดี มองเห็นเขายืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น อ้อนวอนให้ฉันปล่อยเธอ.จากเรื่องราวเหล่านี้ น้ำตาของเขาไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อนเลยคนดี แต่ความจริงที่เขามี.ทำให้ฉันนิ่งงงงัน ที่แท้ที่ผ่านมาหลอกทุกอย่าง ทั้งแนวทาง.ความรัก.ความฝัน คำป้อยอหลอกหลอก.ที่บอกกัน ก็แค่พูดไปงั้นงั้น.ไม่ใส่ใจ วันนี้ฉันจะคืนให้เธอทุกอย่าง วิมานในอากาศ.คำพูดบ้าบ้า.ที่เธอฝากไว้ เอามันกลับไปด้วย.ไม่อยากจำคำพูดของคนหลายใจ จบละครน้ำเน่าที่เคยออกฉาย.กับตลกร้ายบ้าบอ
20 กุมภาพันธ์ 2550 23:53 น. - comment id 660239
จิ๊ดๆ.....555+
21 กุมภาพันธ์ 2550 02:39 น. - comment id 660252
สะใจอ่ะ นี่..อย่าหาว่าเค้าบร้านะ แต่สะใจจริงๆ เรื่องจริงอ้ะป่าว ไม??แต่งได้ใจจริงคร๊าพี่น้อง สู้ๆน๊า หวังดีเสมอ แม้ไม่ได้ออกไปพบหน้าเท่าไหร่ หุหุ
21 กุมภาพันธ์ 2550 11:30 น. - comment id 660383
ไม่ได้อ่านกลอนของน้องนานมากๆเลยค่ะ เด๊วนี้..ฝีมือร้ายกาจ อ่านแล้วสะใจดีจ้ะ
21 กุมภาพันธ์ 2550 12:53 น. - comment id 660440
แล้วนี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ เมื่อคนที่เชิดชูที่เคยเคียงคู่ต้องห่างหาย สาเหตุเพราะความอิจฉา...ทำให้ฉันต้องมาเดียวดาย เมื่อเธอได้ทักทายรักมากมาย..ที่แสนดี แล้วนี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ ถึงทำให้คนที่เคยเป็นคู่ต้องห่าง..หนี ทำให้รักที่มีในชีวิต...ทำให้เกิดต้องปิดบัญชี กลายเป็นความร้าวราวที่มี...กลายเป็นคนที่ไม่รักดี..และร้ายเกิน แล้วนี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ จึงทำให้ตาของใครในทุกคู่มองดูฉันอย่างห่างเหิน คงเป็นเพราะความใจร้าย...คงไม่ใช่แค่เหตุบังเอิญ ที่ทำให้ฉันต้องเผชิญความห่างเหินและเดียวดาย แล้วนี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ จึงทำให้ต้องหดหู่อยู่กับความห่างหาย ไม่มีใครที่รัก....ไม่มีใครยอมทักทาย และสุดท้ายก็เดียวดาย...ทั้งที่น่าจะมากมาย...คนรัก คิดถึงละครเรื่องละอองดาวเลย สำหรับบทที่เขียนเนี่ย สำหรับผดาชไม นางร้ายแห่งละครเรื่องละอองดาว อิอิ
21 กุมภาพันธ์ 2550 13:31 น. - comment id 660486
มันเจ็บยิ่งกว่าเขาบอกไม่รักอีกค่ะ