ตายทั้งเป็น.....

วิภาวดี

ค่ำคืนหนึ่ง        ฉันยืน           กลางสายฝน
ที่ใจตน             แสนทุกข์      ไร้สุขฝัน
เธอทิ้งไป          ไม่บอก          ฉันโดยพลัน
เธอไปกัน          กับชาย         ที่เธอปอง
ฉันเข้าใจ          หัวใจ             ของเธอนั้น
ยามเธอฉัน       รักกัน            ฉันดูแล
เธอทุ่มเท          ความรัก         เป็นที่แน่
ฉันนั้นแพ้        รักเธอ            สุดหัวใจ
ที่สุดใน            ความจริง          ย่อมเปิดเผย
เธอมาเอ่ย        เดินทาง           ไปเมืองนอก
เธอนั้นบอก      ไปธุระ              ตามนายบอก
ฉันช้ำชอก        ที่เธอบอก         นั้นไม่จริง
ในใจนิ่ง           เก็บไว้               ไม่บอกเธอ
ที่ฉันเจอ           เธอนั้น              ไปกับชาย
ฉันทำดี            ใจเศร้า              หน้าแทบหงาย
เจ็บแทบตาย     เกินคน             จักทนได้
เธอร้องขอ         เพิ่มเงิน             ค่าครองชีพ
ฉันใจตีบ          เป็นข้ออ้าง          เหินห่างฉัน
พอไม่ได้           เธอบอก              ทางใครมัน
เหมือนตายพลัน  เธอไป              ไม่ใยดี
โอ้เธอนี้             ไม่รู้                    ความรักฉัน
ที่มีนั้น               ให้เธอ                รักเต็มที่
ต่อแต่นี้             คงเศร้า              เหงาทั้งปี
เธอคนนี้           ฆ่าฉันได้             ตายทั้งเป็น...