ก็เพียงเพื่อน คนหนึ่ง ที่พึงคบ แค่เพียงพบ พึ่งพา และอาศัย อยากคิดเพียง เท่านั้น แต่ฉันใด ให้คิดไกล ว่าฉัน นั้นคิดเกิน รู้เพียงว่า ตัวเธอ ไม่คิดหรอก ว่าคนนอก คิดไป ไม่ขัดเขิน คนคนนี้ เพื่อนดี ที่พาเพลิน คนคิดเกิน ก็คนนี้ ไม่มีใคร นี้หรือว่า จะเป็น เพียงเพื่อนรัก จะคิดหนัก หัใจ ไม่หวั่นไหว มีให้เพียง ความรัก ความห่วงใย ความรู้สึก ในใจ ต้องเก็บงำ รู้สึกดี ที่ได้ อยู่เคียงข้าง ดีใจพลาง พูดไป ให้น่าขำ ดีใจที่ เพื่อนคนนี้ น่าจดจำ ให้เพียงคำ ว่าเพื่อน คงเหมือนเดิม เธอช่วยฟัง ความในใจ ได้ไหมว่า เสมอมา ไม่หลอก ไม่คิดเสริม ตลอดไป ยังไง ให้คงเดิม ไปเพิ่มเติม เพียงเพื่อนรัก ฉันรักแก......
19 กุมภาพันธ์ 2550 10:01 น. - comment id 659032
แล้วเราก็เจอกันอีกจนได้นะ คุณ รชนิศ กลอนที่คุณเริ่มไว้ที่บ้านเพชรฯ เราได้ต่อเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญคุณไปต่อด้วยนะคะ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง
19 กุมภาพันธ์ 2550 10:08 น. - comment id 659036
เพื่อน...ยังไงห่างแค่ไหนก็ใช่เพื่อน ไม่...มีเลือนแม้กาลเคลื่อนสักแค่ไหน มี...แต่ความห่วงหายามห่างไกล จาง...ความเหงามีเพื่อนใกล้ไม่ทิ้งกัน
19 กุมภาพันธ์ 2550 10:20 น. - comment id 659044
ยินดีครับคุณพรานอักษร ผมก็เพิ่งมา แหะๆ บ้านนอกจิ๊บเป๋งเลยเพิ่งรุจักเวปนี้ เลยไปลอกกลอนเก่าๆที่แต่งไว้มาใส่ที่นี่คับ ไว้เจอกันที่โน่นที่นี่แหละครับ อิอิ
19 กุมภาพันธ์ 2550 22:19 น. - comment id 659468
เมื่อเพื่อนรักรักเพื่อนมิเลือนลบ ที่สุขพบพบสุขความทุกข์เผลอ แต่สุดท้ายท้ายสุดต้องหยุดเจอ เมื่อเพื่อนเกลอเกลอเพื่อนนี้ไม่มีใจ คำว่าเพื่อนเป็นสิ่งที่มีค่า และเราขอรักษาไว้ด้วยใจเราค่ะ