วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว

สุสานสีน้ำฟ้า

ตั้งแต่เธอเข้ามาในชีวิต
ฉันเริ่มคิดได้สิ่งที่สร้างสรรค์
แม้ปัญหามากมายเป็นร้อยพัน
ไม่เคยหวั่นเพราะมีเธอเป็นแรงใจ
ฉันนอนดึกทุกคืนเพราะทำงาน
ไม่เกียจคร้านไม่ท้อแท้และอ่อนไหว
ฉันตื่นเช้าก่อนนาฬิกาอย่างชื่นใจ
และยิ้มได้ต้อนรับแสงแห่งวันใหม่
ฉันตื่นเช้าด้วยแรงเธอที่ผลัดดัน
และนอนฝันด้วยแรงแห่งหัวใจ
ยามรุ่งเช้าตื่นมายิ้มหน้าใส
ใครต่อใครมองว่าฉันเริงร่า
ฉันเข้าครัวทำกับข้าวอย่างมีสุข
ไร้ความทุกข์เพราะ.ฉันนั้นไร้น้ำตา
แม้ว่าเราจะอยู่ห่างไกลหน้า
ทุกเวลาฉันนั้นมีเพียงเธอ
มีหลายครั้งที่ฉันพูดในใจ
และยิ้มให้ห่วงใยเธอเสมอ
ขำตัวเองเพราะฉันเหมือนคนเวอร์
เพราะมีเธอจึงยิ้มได้ตลอดเวลา
มาวันนี้เธอจากไปทิ้งฉันอยู่
ฉันเพิ่งรู้ว่าวันนี้ช่างเหนื่อยล้า
ตื่นเช้ามาเห็นรอยคราบน้ำตา
เหมือนไร้ค่าไร้เธอไร้ความหมาย
ตกกลางคืนฉันนั้นไม่อยากนอน
หัวถึงหมอนเมื่อไหร่หลับเป็นตาย
มิหนำซ้ำแถมยังจะฝันร้าย
มองข้างกายมีเพียงแค่หมอนข้าง
เช้ามาไม่อยากตื่นฝืนนอนต่อ
ยามเมื่อพ่อเข้ามาปลุกบอกไม่ว่าง
แม่เข้ามาบอกว่ายังไม่สว่าง
เหมือนคนคว้างไร้แรงไร้พลัง
เหน็ดเหนื่อยจังวันนี้ฉันเพิ่งรู้
นั่งเฝ้าดูเงาตัวเองอย่างสิ้นหวัง
เธอคงไม่หวนกลับคืนมาอีกครั้ง
ไร้พลังจะสู้ในวันใหม่
ฉันเพิ่งรู้ว่าวันนี้ฉันเหนื่อยเป็น
แสนยากเย็นที่จะตื่นอย่างสดใส
คงอีกนานกว่าฉันนี้จะยิ้มได้
หรืออาจไม่มีวัน...วันนั้นเลย