คืนเดียวดายกายเปลี่ยวเปล่าแสนเเหงาหงอย กับคนคอยน้อยใจหมองร้องเรียกหา ทนรอรักที่พลัดพรากจากชีวา ร่ำน้ำตาสัญญาไว้ก่อนไกลกัน คืนเหน็บหนาวคราวนั้นวันที่จาก รักนี้ยากหากหัวใจนั้นไหวหวั่น ความเปลี่ยนแปลงแห่งเวลาพาชีวัน รักคงมั่นอาจเปลี่ยนไปใจสองเรา ยามสับสนจนใจให้จำไว้ เชื่อหัวใจในศรัธทาอย่าหมองเศร้า ความรักมั่นผันแปรได้หากใจเบา ความหงอยเหงาเราอ่อนล้าอย่าท้อใจ หากคิดถึงเพียงมองฟ้าดาราจันทร์ มองหาฉันจากจันทร์ดาวคราวอ่อนไหว หากท้อถอยพลอยอ่อนล้าลงคราใด ฉันอยู่ใกล้เธอเสมอเหม่อมองดาว แม้เป็นคืนยืนเดี่ยวดายกายเปลี่ยวเปล่า ใจสองเราไม่เหงาหงอยคอยปวดร้าว ถึงจะจากพรากไกลนักรักยืนยาว สองเราก้าวด้วยรักมั่นในศรัทธา
18 กุมภาพันธ์ 2550 12:00 น. - comment id 658736
คิดถึงฉัน..มองจันทร์ดาว คราวเหงาใจ ฉันอยู่ใกล้....เธอเสมอ .. ให้สัญญา..
18 กุมภาพันธ์ 2550 12:32 น. - comment id 658748
อบอุ่นที่สุด..ของความรัก..
18 กุมภาพันธ์ 2550 12:46 น. - comment id 658751
ขอนั่งมองจันทร์ด้วนคนนะคะ.....เราเองหาเพื่อนนั่งมองมานานแล้ว.....เป็นเพื่อนกันนะด้วยศรัทธาแห่งรัก....ขอจันทราเป็นพยาน...
18 กุมภาพันธ์ 2550 13:51 น. - comment id 658759
ถ้ามีรัก ดูอะไรก็ดีไปหมดเน๊าะ
19 กุมภาพันธ์ 2550 12:48 น. - comment id 659132
เป็นบทกลอนที่ไพเราะมากเพราะมีสัมผัสในทุกบรรทัด ขอเป็นกำลังใจให้มีการพัฒนางานต่อไป