ที่ที่เป็น..ของเรน

rain..

   ณ ที่นั้นแปลกใหม่..ใจสัมผัส
สายลมพัดลูบไล้กายไหวสั่น..
คล้ายดนตรีสื่อประสานนัยกานต์กัน
ดั่งสวรรค์เงียบสงบ..ภาพลบไป..
   มีท้องฟ้าสีฟ้านกกาผ่าน..
มีลำธารไหลเซาะ..เสนาะใกล้
มีภูเขาผีเสื้อ..สานเยื่อใย..
เป็นโลกใหม่เรนพบ..อบอุ่นจัง..
   ตื่นยามเช้าสดใสไร้เงียบเหงา..
ลบรอยเศร้าเลือนลบ..ภาพกลบฝัง
ไร้สายตายิ้มเยาะเพาะ..ชิงชัง..
ไร้คุมขังเขตกั้น.. แยกฉันเธอ..
   
   ขอวันนี้ที่เป็น..อย่าเร้นห่าง..
ขออย่าต่างโลกฝัน..นัยวันเพ้อ
ขอนะขออย่าปิด..ความคิดเจอ
 ขอแค่เผลอลืมเงา.. ที่เฝ้าเป็น..
     ....
 
     น่า.. นะ เรนขอไม่มากไม่มายร้อกกก .. เก๊าะเรนคิดถึงที่ตรงนั้นนะดิคะ..
วันที่เรนเป็นอิสระ ..
  ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่เห็น ..สิ่งที่เรนสัมผัส  หรือสิ่งที่ทำร้าย .. ณ วันนั้นที่ตรงนั้น ไม่มีด้วยดิคะ..
      ...
  ผีเสื้อ ดอกไม้สวย .. ดาวเต็มท้องฟ้า..  มีพ่อ มีพี่ชายยิ้มให้เรน
และเรนเก๊าะคิดถึง พ่อ..
        
  พ่อสอนให้เรนดูดาว..  เรียนรู้ความลี้ลับของดวงดาว ..พ่อบอกเรน ความสำเร็จของเรนเป็นสิ่งที่พ่อภูมิใจ..
  
   เก๊าะเรนถ่ายภาพดาวตอนที่เรนหัดดูดาวกับพ่อจนเรนได้รางวัลมากมาย..   น่า นะ อย่าทำหน้างงแบบไม่เชื่อเรนดิคะ .. เก๊าะรางวัลอันนั้น มีเรนทำได้อยู่คนเดียวเนี่ยน๊า.. อิอิอิ
 
   จะอย่างไร..พ่อเก๊าะสอนเรนให้เรียนรู้ความอ่อนโยน ความอดทน.. ความเป็นผู้มีน้ำใจ และการเป็นผู้ ให้ ..
 
      มากมายที่เรนทำไม่ได้..
ร้องไห้ทุกครั้งเมื่อเรนรู้สึก โดดเดี่ยว..
 
     อันนี้ไม่ใช่บทกวี..   ไม่ใช่บทกลอน เป็นเพียงความรู้สึกที่เรนอยากจะเขียน เก๊าะที่ตรงนี้ พี่อัลมิบอกเรนเอง .. เรนจะเขียนอะไรเก๊าะได้..
ขอเพียง..  สื่อจากหัวใจของเรน..
   เรนขอบคุณนะคะ..
ซาแว้ปปป..