วินาศกรรมในหัวใจ
ถนปายี
โอ้ใจหนอหนอใจเรานี้เศร้านัก
เมื่อความรักมาจากไปไกลลับตา
ใจดวงน้อยที่เคยห่วงเลยทรมา
น้ำออกตาเลือดออกใจไหลร่วงริน
เมื่อก่อนนี้เราคอยรักคอยห่วงหา
เธอยังมามอบใจให้ถวิล
เคยร่วมรสร่วมรักเป็นอาจิณ
ฝากหัวใจให้ยุพินประคับประคอง
มาบัดนี้ยามลมหนาวพัดเฉื่อยฉิว
ลมริ่วริ่วพัดเรื่อยเรื่อยพาใจหมอง
เมื่อดวงใจแม่เนื้อนวลละออง
ปันเป็นสองให้ใครใยเจ้าทำ
ร้อนในออกเจ็บในใจดั่งไฟสุม
เช่นเสือหนุ่มหิวกระหายรุมขย่ำ
เจ็บหนอเจ็บเจ็บช้ำเพราะการกระทำ
ดังเส้นหญ้าเธอเหยียบย่ำไม่ดูแคลน
มอดลงแล้วดับไปแล้วหนอใจข้า
หลับนิทราหมดปัญญาไปหวงแหน
จากไปแล้วปล่อยแล้วไปไม่ดูแคลน
กลายเป็นแดน " วินาศกรรมในหัวใจ "...