แค่...ใบไม้.....ร่วงหล่น......ลงสู่ดิน ปลิดใบสิ้น ยามแล้ง.....ดูแห้งห่อ เพียงลมแผ่ว สลัดหลุด ไม่รั้งรอ เหลือก้านกอ แห้งเฉา ดูเศร้าสร้อย ฟุ้งตลบ....กลบมัวทั่วแผ่นฟ้า ฝุ่น.....เข้าตา...น้ำตา...รื้อ มือป้ายป้อย ระคายเคือง ขยี้ซ้ำ ย้ำเป็นรอย หัวใจพลอย....แอบริน....น้ำตาร่วง วันเวลา....พ้นผ่าน ไม่พักหยุด อยากยื้อยุด ย้อนกลับ.....อย่าลับล่วง..... ดังชีวิต เหนื่อยหน่าย ทุกข์หนักหน่วง สิ้นคนห่วง.....สิ้นกำลัง.....สิ้นหวังใจ มองชีวิต.....มองทาง ช่างมืดมัว ฟ้าสลัว ใจสลาย อยากลาไกล แล้งลมฟ้า แล้งหวัง แล้งฝันใฝ่ ดั่ง...ต้นไม้...ยามแล้ง รอวันล้ม...
9 กุมภาพันธ์ 2550 19:16 น. - comment id 655104
ทำไมร่วงหลายต้นจังคะ อย่าร่วงบ่อยนะ สงสารต้นไม้ค่ะเดี๋ยวโกร๋นหมด
9 กุมภาพันธ์ 2550 19:31 น. - comment id 655109
ใบไม้ปลิวไม่ว่า แต่ใบอย่างอื่นห้ามปลิวนะจ้า
9 กุมภาพันธ์ 2550 20:56 น. - comment id 655139
เป็นกำลังใจให้ค่ะ..ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคทั้งหลายให้ได้ค่ะ.
9 กุมภาพันธ์ 2550 21:47 น. - comment id 655164
บทกลอนของคุณ..เศร้าจัง.... เรนขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ.. ..
9 กุมภาพันธ์ 2550 21:51 น. - comment id 655166
ไม้ผลัดใบ ไม่นานนัก จักกลับต้น เมื่อลมฝน พ้นผ่าน กาลเปลี่ยนผัน แต่รักเรา ที่เฝ้ารอ ท้อนานวัน ถูกลงทัณฑ์ ไม่คืนกลับ ไปลับลา...
10 กุมภาพันธ์ 2550 04:38 น. - comment id 655228
หัวใจที่อ่อนล้าเหมือนต้นไม้ที่อ่อนแรง อย่าปลิวบ่อยนะ....เดี๋ยวจะหนาววว
10 กุมภาพันธ์ 2550 08:47 น. - comment id 655255
สัจธรรมค่ะ ไปม่มีอะไรแน่นอน
23 พฤษภาคม 2550 10:56 น. - comment id 700176
ถ้ารันเป็นต้นไม้ต้นนี้ รันก้อจะรอให้มีใครสักคนที่เห็นว่ามันยังมีค่า และมีความหมายเพื่อหาน้ำมารด หาปุ๋ยมาใส่ให้ จะไม่มีวันรอวันล้มค่ะ แต่จะรอวันออกดอกที่สวยงามอีกครั้ง แม้ว่ามันจะมีชีวิตมานานแล้วก้อตาม แต่ก้อยังมีสิทธิ์ที่จะหวังไม่ใช่หรอค่ะ ....ในเมื่อมันยังไม่ตายนี่ค่ะ .... รักค่ะ