อุษาภิรมย์..!

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song314.html
บทเพลง*บ้านเรา*

ลืมตาตื่นช้าช้ากับฟ้าหวาน
ลั่นทมบานเคลียหน้าต่างพร่างกลิ่นหอม
มาลัยเกลียวริมหมอนเคียงพุดซ้อน
ราวออดอ้อนลืมเหว่ว้าฟ้าชมพู
โลกภายใจใจดวงน้อยแสนชื่นฉ่ำ
แว่วเสียงพร่ำกระซิบอยู่ริมหู
ไม่กี่วันพี่คืนหลังนะโฉมตรู
มาเคียงคู่มาเคียงข้างมิร้างไกล
ดวงดอกไม้สยายกลีบคลี่ทายทัก
แกล้มลมภักดิ์ลมเพ้อจนหวามไหว
เหมือนลมรักคอยพัดหวนจากคนไกล
สู่เรือนใจไม่ช้านาน..มิรานรอ
จูบจากใจฝากกลับไปกับมวลเมฆ
ท่ามวิเวกอวลอุ่นขวัญฝากพ้อ
อ้อมอกนวลคงมิหนาวคลึงเคล้าคลอ
รอและรอ...นะยอดดวงใจ....ในรอยกาล....กลับบ้านเรา..!!
........................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song314.html
บ้านเรา 
บ้าน เรา แสน สุขใจ
แม้จะอยู่ ที่ไหน
ไม่สุขใจ เหมือนบ้านเรา
คำ ว่าไท ซึ้งใจ เพราะใช่ ทาสเขา
ด้วยพระบารมีล้นเกล้า
คุ้มเรา ร่มเย็น สุขสันต์
รุ่ง ทิพย์ ฟ้า ขลิบทอง
พริ้วแดดส่อง สดใส
งามจับใจ มิใช่ฝัน
ปวง สตรี สมเป็นศรีชาติ เฉิดฉัน
ดอก ไม้ชาติไทยยึดมั่น
หอมทุกวัน ระบือ ไกล
บุญ นำพา กลับมาถึงถิ่น
ทรุดกายลงจูบดิน ไม่ถวิลอายใคร
หัว ใจฉัน ใครรับฝาก เอาไว้
จาก กัน แสน ไกล ยังเก็บไว้ หรือเปล่า
เมฆ จ๋า ฉัน ว้า เหว่ ใจ
ขอวานหน่อยได้ไหม
ลอยล่องไป ยังบ้านเขา
จง หยุดพัก แล้วครวญรับฝาก กับสาว
ว่าฉันคืนมาบ้านเก่า
ขอยึดเอา ไว้เป็น เรือน ตาย... 
 
เธออยู่ไหน

ดึกแล้ว
จันทร์ดวงงามลอยเด่น
นภานวลสว่างกระจ่างแจ่ม
ดวงเดินเดียวดายหนาวใจ
ไปเด็ดดวงดอกลั่นทมมาแซมผม
และ
แหงนเงยดูดาวประจำเมือง
แล้วก็เฝ้าพ้อถาม...เพ้อถาม..ด้วยน้ำตาปร่าปริ่มเต็มเรียวตา
.........


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song304.html
เธออยู่ไหน   
ญใครคนนั้น ที่ ฉัน ฝันถึงเขา
ใครคนนั้น ยิ้มเศร้าเศร้า เขาอยู่ไหน
ใครคนนั้น ที่ฉันรัก เหมือน ดวงใจ
อยู่ที่ไหน นะจันทร์ ฉัน หลงคอย
ชอยู่ที่ไหน ไม่สำคัญ หรอกขวัญ จิต
โปรดจงคิด ถึง กัน สักวันละหน่อย
อาจแทรกอยู่ กับน้ำค้างตาม ดาวลอย
อาจจะยิ้ม อย่างละห้อย คอยสัมพันธ์
ญเธออยู่ไหน
ชฉันอยู่นี่ ที่รัก จ๋า
ญเธออยู่ไหน ชในดาราคือตาฉัน
ญเธออยู่ไหน ให้ฉันเห็น เป็น สำคัญ
ชที่กลางใจ เธอ นั้น คือฉันเอย
ญเธออยู่ไหน
ชฉันอยู่นี่ ที่รัก จ๋า
ญเธออยู่ไหน ชในดาราคือตาฉัน
ญเธออยู่ไหน ให้ฉันเห็น เป็น สำคัญ
ชที่กลางใจ เธอนั้น คือ ฉัน เอย...
..........................


ดาวประจำใจประจำเมืองเมินหน้าหนี
เดือนดาราพลอยหลีกลี้พราย
หลบหายเข้าไปในม่านเมฆ
ทิ้งวิเวกหวานเศร้า
ให้ยิ่งหนาวแสนหนาว
หนาวในนวลเนื้อใจ..นวลเนื้อจิตนี้เป็นยิ่งนัก
เธอ..อยู่ไหน เธอ อยู่ไหน เธอ อยู่ไหน
ที่รัก ที่รัก ที่รัก เธออยู่ไหน เธออยู่ไหน......
ฉันอยู่นี่ ที่รัก จ๋า
เธออยู่ไหน 
ในดาราคือตาฉัน
เธออยู่ไหน ให้ฉันเห็น เป็น สำคัญ
ที่กลางใจ เธอนั้น คือ ฉัน เอย...
.............


ใช่ละหรือ...คนดีที่รัก..ยอดดวงใจ
หวังว่า
นี่คือคำตอบอันคิดชอบคิดเข้าข้างตัวเอง
อันคือบทเพลงรักนิรันดร์
ที่บรรเลงฝากความงามงด
พิสุทธิ์ใสให้รับรู้ในดวงใจแห่งสองเรา
ดั่งคำมั่นสัญญาก่อนลาพราก
ก่อนกระซิบฝากคำริมแก้มริมหูให้รู้ถนอมใจ
รอวันที่ยอดดวงใจจะคืนกลับมา..


ดั่งสายแสงแสนรักแห่งนภา
ดั่งดาราจักร
ดั่ง
ความหนักแน่นคงมั่นแห่งแผ่นผาผืนใจ
ดั่งเดือนดาวบนฟากฟ้าไกล
ที่จักหมุนวนกลับมาใหม่
พราวพร่างไสวมิร้างแรมลา
ดั่ง
สายธารธาราแห่งรัก
อันจักหยาดสายหวานหอม
ห่มห้อมในห้วงหฤทัย
ในดวงชีวี
ให้ปิติเกษมใจ
ให้กระจ่างใจ

ให้มีพลังใจไฟฝัน
ให้หัวใจเอิบงามให้ท่ามท่วมท้น
ล้นด้วยแรงรักแรงคิดถึงคะนึงหา
ให้ดวงวิญญาญ์สุกใสแสนงามพอกัน
กับ
ดาราขวัญดาราฝันบนฟากฟ้า
ในทุกครายามแหงนเงยมอง
ในทุกห้วงหอมแดน


ดวงกำลังนอนซุกตัวนิ่งๆ 
ในโซฟาขาวนุ่มแล้วหลับตา
ได้ยินเสียงกระรอกกระโดดไปมา
พร้อม
ฟังเพลงบรรเลง*สายน้ำนิรันดร์*
พร้อมพาใจดวงฝันฝันฝัน
หวานหวานหวาน
ดวงจิตวิญญาณ
รับหยาดสายหวานของ
น้ำผึ้งฝันพระจันทร์งาม
ในยามนี้มาประโลมใจ
ให้อย่าหวั่นไหววาบหวาม
ด้วยคิดถึงใครบางคนที่รักสุดหัวใจ... 
และห่วงใยสุดจะทนแล้ว
ฝากผ่านดวงตาดารากาล
ผ่านฟ้ากว้างขุนเขาและเงาเมฆ
ถึงคนดีนะยอดรัก
หากทว่า
ไปที่ไหนเล่า..คนดี


เหนือ หรือว่า
ใต้ที่กำลังร้อนรุ่มดั่งไฟรุมน่าห่วงใย
หรือ
บนภูสูงสวยใส
ด้วยสายหมอกสายเหมยราวสายไหม
ที่กำลัง
หยอกสายเย้ยฟ้าท้าดิน
ในถิ่นอิสาน
หรือ
แดนดินไหนเล่า
โอพระเจ้า..
กระซิบบอกลูกที
จงปรานีมีเมตตา
อย่าราแรม..ร้างเลือน
ให้ติดเตือนใฝ่หา
ใช่เลย!....ระหว่างเรา..
ดวงไม่รู้ ว่า
*เธออยู่ไหน..เธออยู่ไหน*นะที่รักนะยอดรัก
...................


จันทร์ครึ่งดวงใจดายเดียว! พุดพัดชา 
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song973.html
คืนนี้กางเต็นท์นอนบนระเบียงบน 
กับฟ้ากว้างกับจันทร์ครึ่งดวงนวลผ่องผุด
สวยสุดใจ กับดวงดาวสุกใส 
กับหอมอวลของการะเวกที่ปล่อยให้เลื้อยพันชูช่อ
กับหอมละออจากมวลหมู่ดวงดอกไม้นานาพรรณ...
ตื่นขึ้นมา 
เพราะเจ้าแมวน้อยกระโจนจนกระถางตกแตก...
จันทร์สาดส่อง แสงนวลใย
ประกายทองทาทาบ วะวาบวะวับวาว..
ทายทักปลุกให้ตื่นจากหลับไหล..
มารับหวานหยาดราวหยาดน้ำผึ้งจากพระจันทร์ดวงสวยสีทองสุกปลั่ง...


จันทร์ครึ่งดวง.... จันทร์ครึ่งเดียว.... จันทร์ดวงเดิม..จันทร์ใจดี..
ที่คอยเติมใจไฟฝันให้กับผู้หญิงคนนี้ เสมอมา ตลอดไป
และหวังใจตราบนานเนา ชั่วฟ้าดิน...
นอนนับดาว รับหนาวจากหยาดน้ำค้าง 
กับหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ กับหยาดน้ำตานิดนิด
ในยามนี้ที่ใจนิ่งๆ เมื่อมองเห็นรวงดาวราวกระพริบล้อเลียน 
รับรู้ว่ากำลังดายเดียว....


บรรยากาศเป็นใจ..ความห่างไกล 
และความคิดถึงเป็นแรงฝันบันดาล ให้ใจดวงนี้อยากจับปากกา
รจนาเรื่องนี้ ที่คงเป็นแค่อารมณ์ธรรมดาๆที่เดียวดาย 
เกิดมาคู่ใจกับฉัน กับคนที่ยังมีฝัน ให้เพ้อ
มีคนดีที่แสนรักให้ละเมอห่วงหา 
มีความหลังฝังฝากใจ ให้อาวรณ์ อาลัย..จนกว่าใจดวงนี้จะสิ้น...
หมดไฟรัก...ไฟฝัน หมดสิ้นเสน่หาผูกพัน 
ไร้เยื่อขาดใย ไม่อาลัยอีกเลย..แล้ว...


นอนร้าวระบมกาย พลอยพาให้ร้าวระบมใจ 
ด้วยความกลัวที่อยู่ดีๆ แขนขวาและมือนี้ที่ช่าง
ขีดเขียนเรื่องเพ้อเพ้อ เรื่องฝันฝันเรื่องหวานหวาน 
มีอันยกไม่ค่อยขึ้น.. 
นอนน้ำตาไหล ใจยิ่งเหน็บหนาว...
กับดาวพราว กับหยาดน้ำค้าง 
กับความหวั่นกลัว กลัวจะเขียนไม่ได้..อีกนาน...


ค่อยค่อย จุดเทียน วะวับแวมแกล้มคลอกับลมหนาวพรู 
วางไว้ในตะเกียงโบราณคู่ใจ แล้วพยายาม
จับปากกาออกมาเขียน..ด้วยใจดวงนี้
ที่อยากระบายสีให้พระจันทร์อยากระบายฝันให้ดวงใจ คลายหม่น
ในความหมองหม่นของใจ 
ในความกลัวว่ากายจะผิดปกติ 
กลับมองเห็นความหมดจดของจันทร์ดวงแจ่ม
ทำให้แฝงความสุขเล็กๆหวานล้ำลึก 
สุขกับจันทร์สุขกับใจ ที่ยังมีไฟฝัน 
ที่รู้ว่ายังมีวัน มีหวัง มีหวาน มิมอดสิ้น...นานเนา.....


เปิดเพลง คลาสสิค บรรเลง เคล้าลมหนาว 
ให้ดวงดาว บนฟ้าหม่น เริงระบำ..แย้มยิ้มยั่ว ให้กำลังใจ
ทุกดวงใจบนผืนโลกที่กำลังโศกเศร้าตรม 
ที่กำลังเฝ้ามอง ได้เบิกบาน ยิ้มหวานรับกับจันทร์กับดาวกับ
ฟ้ากว้างในยามนี้ ลบหมองหม่น..
หวังมวลผกา ทุกถิ่นที่ 
ทุกดอกดวง แย้มหวาน บานรับหยาดน้ำค้าง...
กุหลาบงาม ค่อยค่อยคลี่กลีบเผยอแย้ม 
ฟังเสียงเพลงหวานแว่วลอยล่องมาตามสายลมแห่งวสันตฤดู...
ปลุกมวลหมู่สรรพสัตว์ร้องก้องพงไพร 
กับดาวสวย ฟ้าใส ในค่ำคืนนี้..ไปด้วยกัน...
ในเงาไม้ ในเงาเงียบ ในใจนิ่งงัน...
ในดวงใจฉันกลับแสนนิ่มนวล เงียบงาม อ่อนโยน..
ค่อยๆให้ธรรมชาติ ไหลริน สัมผัส ขัดเกลา .
.ความละมุนจากบทเพลงฟ้า เพลงฝัน เพลงธรรมชาติ
รินรดสู่อ้อมใจ สู่อ้อมฝัน สู่ทุกคน 
ทุกธุลี ทุกผืนดิน ทุกถิ่นที่ ให้รัก เข้าถึงงามง่าย..ไร้มายาที่รายล้อม


ฉากฟ้า ฉากฝัน ในคืนเงียบงาม ..
เคยบ้างไหม มีใครแหงนมอง รอคอย เห็นค่า รอคืน ตื่นขึ้นมาชื่นชม
หรือให้ผ่านเลย ลาลับ จนวันหนึ่งอยากจะซึ้งค่าก็สายเกิน....
ค่ำคืนแสนงาม มิได้มีให้กับพวกผีเสื้อราตรี
ที่แค่ใช้แสงสีมอมเมา แปลกปลอม ย้อมใจ 
จนเร่าร้อน ราโรยไร้งาม เป็นเหยื่อเกมกามแผดเผา 
หลงผิดบินไปติดกับไฟโลกีย์
ที่เผาไหม้มอดหมดสิ้นดวงชีวี 
มิทันได้เห็นงามตามใจสวยใสแสนบริสุทธิ์ 
ในชีวิตหนึ่งนี้ที่โชคดีได้เกิดมาบนผืนหล้า....


ให้ธรรมชาติหวานหวาน....ปลุกดวงใจ
ให้ละมุนใจ ละไมฝัน ให้มีรักสวยใส ให้มีใจเมตตา
อยากแบ่งปัน กันและกัน 
และให้อยู่กับโลกฝันที่เป็นจริงได้ 
เพื่ออยู่กันอย่างกลมกลืนไม่เบียดเบียน...
ในโลกแสนสวยนี้ ที่ทุกคนแค่มาฝากร่าง 
ฝากรัก ฝากใจ กับใครสักคนเพื่อเคียงข้างกันไป
ตราบลมหายใจสุดท้ายแห่งชีวิตนี้ ที่แสนสั้นยิ่งนักแล้ว....


ฉันรจนาเรื่องนี้ ที่หวังวาด ฝากฝัง 
ให้ทุกดวงใจรู้ค่าเงียบงามง่ายใกล้ตัว ใกล้ใจ 
เพียงเปิดใจ เปิดดวงตา
ไขว่คว้า นำมาประโลมใจ ลดเร่าร้อน รุนแรง...
ที่รัก คนดี และเพื่อเธอ...
คนพิเศษ ในฝัน ในใจเสมอมา..
ลูกผู้ชายที่เกิดมารู้ค่าของการใช้ชีวิตบนผืนโลก
หวังเคียงฝันฝากใจกาย คู่กัน ตราบวันตายของสองเรา........
.......................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html
 วิมานดิน   นันทิดา แก้วบัวสาย 
ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า 
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป
เป็น วิมานอยู่บนดิน 
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...