ปราณรวี

4 กุมภาพันธ์ 2550 18:33 น. - comment id 652678

สุดท้าย ในชีวิต คิดเอาไว้
ไปให้ไกล สุดกู่ สู่ความฝัน
จุดสงบ พบพร่าง ทางนิรันดร์
วางชีพนั้น แทบบาท องค์ศาสดา...

White roses

4 กุมภาพันธ์ 2550 19:06 น. - comment id 652681

เวียนว่ายตายเกิดเป็นสิ่งที่แน่นอนที่สุดค่ะ..

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

4 กุมภาพันธ์ 2550 19:17 น. - comment id 652683

กุ๊กกู๋

ปราณรวี

4 กุมภาพันธ์ 2550 19:23 น. - comment id 652688

สวัสดีค่ะ Whiterose..............

**************************************

จ๊ะเอ๋ เปเป้.....ไม่ไปเชียร์บอลกะเค้ามั่งเหรอค่ะ....

เรนเอง..

4 กุมภาพันธ์ 2550 19:35 น. - comment id 652693

เป็นบทกลอนที่สื่อความหมายได้ดีมากๆด้วยดิคะ....
  เรนแวะมาทักทายพี่ปราณรวีนะคะ..

Salukphin

4 กุมภาพันธ์ 2550 20:47 น. - comment id 652713

จุดสงบพบวังเวงเพลงป่าช้า

ดั่งบอกว่าทุกอย่างหยุดวางนิ่ง

หยุดไขว่คว้าหานิยามคือความจริง

หยุดทุกสิ่งสับสนบนความตาย


หยุดกิเลสความอยากมากทับถม

หยุดอารมณ์ถมเถเร่กระหาย

หยุดอาฆาตปรารถนาในหญิงชาย

หยุดสุดท้ายจบลงตรงป่าช้า.

กุหลาบน้ำตา

4 กุมภาพันธ์ 2550 21:23 น. - comment id 652722

ทักทายนะครับ...ปราณรวี

      เพลงป่าช้าครวญแว่วมาพารำลึก

ชีวีตรึกไตร่ตรองดูรู้กาลขัย

ปุถุชนบ่นว่าเกิดมาทำไม

มนุษย์ไซร้ต้องตายวายชีวา

       

ปราณรวี

4 กุมภาพันธ์ 2550 21:28 น. - comment id 652723

สวัสดีค่ะ เรนเอง....ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม

ปราณรวี

4 กุมภาพันธ์ 2550 21:31 น. - comment id 652724

คือปลายทาง ของชีวิต ที่แสนสั้น
คือนิรันดร์ ที่เราพบ ประสบหนอ
คือความจริง ไม่แรมร้าง แต่สร้างรอ
ที่เคลียคลอ รอเรา ทุกเช้าเย็น

หวัดดีจ้านางฟ้า...วันนี้กลอนวังเวงหน่อยนะคะ

ปราณรวี

4 กุมภาพันธ์ 2550 21:37 น. - comment id 652726

เพลงป่าช้า พาเศร้า เหงาดวงจิต
เรื่องชีวิต ผิดหวัง ชิงชังเหลือ
เกิดมาแล้ว ช่างวายวุ่น ไม่จุนเจือ
บนความเชื่อ บ่วงกรรม ที่ทำมา.....

สวัสดีค่ะกุหลาบน้ำตา.........

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

4 กุมภาพันธ์ 2550 22:49 น. - comment id 652765

เชียร์ค่ะเชียร์แต่เชียร์ที่บ้าน
เสียดายบอลแพ้
อุตส่าห์ลุ้นไปกินข้าวไป
สรุปข้าวติดคอหลายรอบ...แล้วบอลยังแพ้
เซ็งมากกกกกกกกก

ครูพิม

5 กุมภาพันธ์ 2550 08:50 น. - comment id 652835

ที่ที่เราจะต้องไปกันทุกคน
ขอให้เราจงเตรียมพร้อม
สร้างและทำดี..
ก่อนที่ร่างจะลับดับสูญ..
ให้คนข้างหลังที่ได้กล่าวขวัญถึง..
จงสมค่าที่เกิดมา..
..เพราะมากนะคะ..

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 10:46 น. - comment id 652873

ค่ะเปเป้  ป. ก็ลุ้นอยู่หน้าเนตค่ะ คอยถามเพื่อนในห้องแชทว่าแข่งกันไปถึงไหน...แย่เลย สงสารนักบอลน่ะ..คงผิดหวังน่าดู....

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 10:49 น. - comment id 652877

ค่ะครูพิม...คือปลายทางของทุกคน ไม่มีใครหนีพ้น แต่ทั้งที่รู้ว่าปลายทางแล้วไม่มีใครเอาอะไรไปได้เลย คนเราก็ไม่ลดกิเลส และความอยากลงเลยนะค่ะ.......

คอนพูทน

5 กุมภาพันธ์ 2550 10:50 น. - comment id 652879

เพลงเศร้าจัง
ที่พึ่งสุดท้ายทุกคนเอย

แม่มดใจร้าย

5 กุมภาพันธ์ 2550 11:04 น. - comment id 652891

มาฟังเพลงป่าช้า ถ้าจะสงบดีนะแต่เพลงดังหรือเปล่า เดี๋ยวไปรบกวนผู้ที่อยากนอนหลับนะ

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 12:31 น. - comment id 652925

เปิดเพลงกล่อมคนเข้ามาอ่านน่ะจ้ะ....
คนใต้ดินคงมะด้ายยินหรอกค่ะ..อิอิ
สวัสดีค่ะแม่มด....

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 12:32 น. - comment id 652928

สวัสดีค่ะ คอนพูทน.....

น้ำนมราชสีห์

5 กุมภาพันธ์ 2550 13:53 น. - comment id 652959

สวัสดีครับ ปราณรวี

กลอนไพเราะมากนะครับ เนื้อหาแนวคิดดีด้วย
 ความไพเราะของกลอนคุณปราณรวี ผมว่าเด่นที่สัมผัสสระคู่หลังที่เชื่อส่วนกลางและส่วนท้ายของวรรค มีลีลาคล้าย ๆ ครูกลอนพระศรีสุนโวหาร ซึ่งอาจสลับแบบการเชื่อมแตกต่างไป แต่ก็ส่วนหน้าและส่วนกลางก็ยังมีการเชื่อมอยู่บ้าง โดยรวมแล้วกลอนก็จะเด่นสัมผัสสระมากกว่าสัมผัสอักษร ไม่ถึงขั้นแพรวพราวจนรก แต่ก็ยังไม่ถึงกับแพรวพราวเสียทีเดียว  ซึ่งน้ำนมราชสีห์มองว่าเป็นลีลาของคุณปราณรวี ที่สร้างขึ้นด้วยสั่งสม ดูเป็นลีลาที่ดูไม่เชย และสามารถพัฒนาต่อไปได้อีกมาก จึงถือว่าเป็นอีกคนที่น่าจับตามอง 
ส่วนแนวคิดในเรื่องนี้เป็นเเนวพุทธปรัชญา กล่าวถึงเรื่อง ชีวิตหลังความตาย อันเป็นอนัตตา มีลักษณะคล้าย ๆ กับดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า ซึ่งคุณปราณรวีเรียบเรียงได้เกือบดีทีเดียว
สิ่งที่น่าสนใจอีกอย่างคือการใช้คำขยายนั้น สามารถใช้ได้ถูกต้อง และใช้ได้ดีที่เดียว รวมถึงการใช้ภาพพจน์ที่เร้าความรู้สึก สร้างจินตภาพ และโน้มน้าวให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วมด้วย เช่น ฝนบ่นอำลา ลมครวญคราง เป็นต้น
งานของปราณรวีนั้นถือว่าเป็นงานระดับที่ถือว่า มีลีลา และแนวคิดที่น่าอ่านทีเดียว แต่น้ำนมราชสีห์คิดว่ายังมีบางจุดที่ยังไม่ชัดเจนนัก
คือ การใช้คำของปราณรวี ยังไม่ชัดเจนนัก แต่ไม่ได้หมายความว่า สื่อความไม่ได้ เพราะกลอนของปราณรวีสื่อความได้ครบ และสื่อความรู้สึกได้อีกด้วย แต่การที่กล่าวว่าไม่ชัดเจนนั้น เป็นเรื่องหน่วยเล็ก คือ "คำ" กล่าวคือ การใช้คำยังไม่ตรงนัก เข่น วรรคที่ว่า " อาณาเขตเหลือเพียงแต่แค่เท่าหลุม " สิ่งที่น่าสังเกต คือ กลอนสูญเสียความงามด้านความหมาย เพราะปราณรวีหวงความงามด้านเสียง นั่นคือ เพียงแต่ - แค่ ซึ่ง สรุปไม่ได้ว่า เพียงแต่ หรือ แค่ หรือ เพียงแค่ ทำให้ความหมายแกว่ง ผู้อ่านสามารถเข้าใจได้ แต่จะเกิดความกังขาในภาษา และบางครั้งการคำนึงถึงแต่ความงามด้านเสียงก็ทำให้กลอนแข็ง ๆ ไปบ้าง ดังนั้นการเขียนน่าจะคำนึงถึง รส พจน์ ภาพ และความหมายด้วย นอกจากนี้คำว่า ขรม  ที่หยิบใช้ยังไม่น่าจะตรงกับบริบทและบรรยากาศของเรื่องเท่าไรนัก
ส่วนชื่อเรื่อง เพลง นั้น ไม่น่าจะมีความหมายถึงเพลง คุณปราณรวีคงจะใช้เพลงเป็นตัวแทนของสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในป่าช้า ภูมิทัศน์ บรรยากาศและความจริง ประสานความกันเป็นเพลงที่สะท้อนบรรยากาศและแนวคิดขึ้นมา ซึ่งอาจจะไม่มีเนื้อร้องในเพลงป่าช้า แต่ผู้สัมผัสนัยของเพลงได้ด้วยปัญญาและจิตใจของตน
  ถึงอย่างไรก็ตาม เพลง....จากป่าช้านี้ ก็สามารถบรรเลงความหมายให้ผู้อ่านเข้าใจ และเกิดความสะเทือนอารมณ์ได้ระดับหนึ่ง ถึงแม้จะมีจุดบกพร่องบ้างก็ตาม 
  น้านมราชสีห์จึงขอชมไว้ ณ ที่นี้ว่าประทับใจ และแจ้งไว้ด้วยความจริงใจว่า สนใจกลอนบทนี้จริง ๆ จึงวิจารณ์ มิได้มุ่งโจมตีเพื่อประโยชน์อยากใด ๆ ทั้งสิ้น หากสร้างความขุ่นเคืองใด ๆ น้ำนมราชสีห์ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

จาก
คนอ่านปากดี แต่ไม่มีฝีมือ  

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 14:51 น. - comment id 652995

สวัสดีค่ะ คุณน้ำนมราชสีห์

ก่อนอื่นต้องขอกราบขอบพระคุณด้วยใจจริงสำหรับคำวิพากษ์ในบทกลอนค่ะ ... ป. มองเห็นจุดบกพร่องในกลอนที่แต่งแต่ละครั้งพอสมควร แต่งเสร็จแล้วก็นั่งอ่าน ทบทวน หลายรอบ แต่ถึงมองว่าคำ สระ หรือสัมผัส หลายที่มีปัญหา ก็ไม่ทราบจะแก้ไขอย่างไรค่ะ  เพราะ ป. มีปัญหาเรื่องภาษาไทยพอสมควร...ทุกวันนี้ได้ใช้ภาษาไทยก็เฉพาะในการแต่งกลอน กับคุยกับเพื่อนคนไทยในเวบบอร์ดเท่านั้นค่ะ (อยู่ต่างประเทศมานาน ได้กลับบ้านช่วงสั้น ๆ เท่านั้นค่ะ) ....คำที่ใช้ทั่วไปจึงเป็นคำทั่ว ๆ ไป ที่ไม่ไพเราะเพราะพริ้งเท่าที่ควรจะมีในบทกลอน...บางทีใช้คำผิดความหมาย บางทีสะกดผิดก็มีค่ะ ก็ได้อาศัยเพื่อนทางไกลจากเนตช่วยในบางครั้ง...กลับบ้านคราวหน้าคงนำพจนานุกรมไทยกลับมาด้วยค่ะ เพื่อไว้ดูความหมาย และคำที่ถูกต้องค่ะ.....ถึง ป. มีประสบการณ์การแต่งกลอนมาตั้งแต่เรียนมัธยม แต่ก็ทิ้งช่วงไปนานพอควรค่ะ...การเขียนกลอนแต่ละเรื่อง ต้องพล้อตเรื่องทุกครั้ง เหมือนเขียนเรียงความ...ดังนั้นจึงเขียนได้เฉพาะเรื่องที่มีความรู้บ้างเท่านั้น...และบางเรื่องในบางบทกลอนก็ไม่สมบูรณ์ดังเช่นที่คุณได้วิพากษ์ไว้ข้างต้นค่ะ....แต่สำหรับเพลงนั้น ป. ไม่มีตัวเลือกค่ะ เพลงที่ใส่มาด้วยมาจากเวปไทยโพม นี่แหละค่ะ....อิอิ....เค้ามีให้เลือกแค่ 10 เพลงเองค่ะ และ ป. ก็ไม่ทราบวิธีเอาเพลงที่เราสนใจมาลงได้อย่างไร.........อย่างไรก็ตาม ขอกราบขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำที่ให้ไว้ค่ะ ป. จะรับไว้เพื่อปรับปรุงการแต่งในครั้งต่อ ๆ ไปค่ะ  

ปราณรวี

5 กุมภาพันธ์ 2550 15:17 น. - comment id 653005

คราวต่อไป ถ้าไม่เป็นการรบกวน และคุณน้ำนมราชสีห์มีเวลาว่าง กรุณามาวิพากษ์กลอนที่ ป. แต่งอีกได้ไหมคะ?? จะได้เห็นจุดบกพร่องในกลอนที่แต่งแต่ละครั้งค่ะ

กราบขอบพระคุณด้วยความเคารพค่ะ

แมงกุ๊ดจี่

5 กุมภาพันธ์ 2550 16:53 น. - comment id 653046

มีเกิด  ก็ดับไป...
สุดท้ายร่างกายก็เป็นดินดั่งเดิม..

กุ้งหนามแดง

5 กุมภาพันธ์ 2550 18:55 น. - comment id 653095

:)  อ่านแล้วได้มองย้อนคิดว่าชีวิตนี้สั้นนัก  ต้องเร่งรัดศึกษาธรรมค่ะ

ขอบคุณค่ะ

กุ้งหนามแดง

ชูรส

5 กุมภาพันธ์ 2550 19:07 น. - comment id 653102

สุดเส้นทางชีวีที่ป่าช้า
จนหรือรวยล้นฟ้ามหาศาล
จบสิ้นลงตรงนี้มิเนิ่นนาน
ดับวิญญาณสลายกายตายทุกคน

ชมพู

5 กุมภาพันธ์ 2550 21:56 น. - comment id 653232

หดหู่ค่ะ  คือความจริงที่เราไม่ค่อยอยากนึกถึง นึกถึงก้อหดหู่อีก เฮ้อ หดหู่ กลัวตายค่ะ

ปราณรวี

6 กุมภาพันธ์ 2550 01:38 น. - comment id 653328

สวัสดีค่ะ แมงกุ๊ดจี่  ......กุ้งหนามแดง  
 .... ชูรส  .... ชมพู 

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน...กลอนเรื่องนี้ ป. แต่งมานานแล้วค่ะ...เจตนาแต่งให้นายก คนเก่าน่ะค่ะ...อิอิ...

เฌอมาลย์

6 กุมภาพันธ์ 2550 20:51 น. - comment id 653810

มาอ่านแล้วชอบตรงเม้นท์ตะกี๊อ่ะค่ะ

เจตนาแต่งให้นายก คนเก่าน่ะค่ะ...อิอิ

สุดท้ายต้องไปสุสานกันทั้งสิ้น ทำดีฝากไว้ให้โลกจำดีกว่า

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

7 กุมภาพันธ์ 2550 00:26 น. - comment id 653861

คม..ครับ
ทั้งคำและความหมาย
อ่านแล้วชักสยอง

ปราณรวี

7 กุมภาพันธ์ 2550 03:42 น. - comment id 653885

สวสัดีค่ะเฌอมาลย์ 

ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยม...แต่นายกคนนั้นน่ะ ไม่รู้ว่าสุสานเค้าจะอยู่ที่ไหน นิ...อิอิ 

ปราณรวี

7 กุมภาพันธ์ 2550 03:44 น. - comment id 653886

สวัสดีค่ะครูใหญ่ฯ 

ครูใหญ่สยองอะไรคะ?? ...อิอิ.......ใครก็หนีไม่พ้นตรงนี้หรอกค่ะ ที่นัดหมายของเราทุกคนค่ะ....

เงา

12 กุมภาพันธ์ 2550 14:43 น. - comment id 656099

ณ ป่าช้า แห่งนี้ ที่ไม่แคล้ว
ชี้ชัดแนว ให้คนคิด ชีวิตเอ๋ย
เป็นลิขิต สอนใจ ดีจังเลย
ขอชมเชย กลอนป่าช้า ที่น่าชม

มีฮวงซุ้ย เรียงราย อยู่หลายหลาก
คลุมเศษซาก ของชีวิต สนิทสนม
หญ้าญี่ปุ่น สวยสดชื่น ดูรื่นรมย์
คลี่คลุมห่ม หลุมฝังศพ  สงบสบาย

อนิจจา อนิจจัง หลุมฝังศพ
ที่กลืนกลบ ร่างมนุษย์ เป็นจุดหมาย
ต้องล้มนอน แน่นิ่ง ทั้งหญิงชาย
ต้องถึงซึ่ งความตาย ทุกนายนาง

แม้ยิ่งใหญ่ ยืนยง ดำรงค์ยศ
เกียรติปรากฎ กึกก้อง ไม่หมองหมาง
แม้รูปกาย แสนสุภา อ่าสำอางค์
ก็ทิ้งร่าง กายลง ที่ตรงนี้

กายเหนื่อยล้า ซมซาน ทำงานหนัก
ทุกชีวิต สนิทนัก พักที่นี่
เกิดสำนึก ตรึกธรรม ฉ่ำฤดี
จึงแจมถ้อย ...ร้อยกวี...บทนี้เอย  

---------------------------เงา 

ปราณรวี

10 มีนาคม 2550 08:11 น. - comment id 668399

ว่าที่กวี

15 มีนาคม 2550 12:50 น. - comment id 671057

ขนลุกเลยครับ...

หญิงหญ้า

28 มีนาคม 2550 11:18 น. - comment id 677467

กลอนเพราะมากค่ะ  ให้ข้อคิดดีนะคะ ไม่ว่าอย่างไรทุกคนก็จบอย่างเท่าเทียมกัน 

p

16 กรกฎาคม 2551 12:40 น. - comment id 874295