-ร้อยแปดพันเก้า- 4 ก.พ. 2550 13:41 น. - ID 98067 
1280
11
0
4 กุมภาพันธ์ 2550 15:44 น. - comment id 652622
โยนดอกไม้ใต้หมอนกับกลอนทิ้ง มองความจริงด้วยใจไม่หวั่นไหว ใครอยากมันจากฉันให้มันไป เพราะตัวฉันอยู่ได้ด้วยตัวเอง จะยิ้มหยิ่งเยาะหยันวันเก่าก่อน จะแนบหมอนโดยไม่ให้น้ำตาเหง กลอนของคุณไพเราะมาก อดไม่ได้ที่จะ ล้อ บ้าง จะยืนหยัดก้าวไปไม่กลัวเกรง จะกล้าเก่งด้วยความแกร่งแห่งตัวตน
4 กุมภาพันธ์ 2550 16:58 น. - comment id 652638
มีแต่ดอกอโศกค่ะตอนนี้
4 กุมภาพันธ์ 2550 17:32 น. - comment id 652652
เอาดอกไม้มาฝากเช่นกัน
4 กุมภาพันธ์ 2550 20:12 น. - comment id 652699
ไพเราะที่สุดด้วยดิคะ..
4 กุมภาพันธ์ 2550 22:18 น. - comment id 652745
ดีครับร้อยแปดพันเก้า ปทุมมาลย์เคียงเขนยเกยรองเศียร หอมเวี่ยเวียนมิเจียนสร่างห่างนาสา หมู่ภมรร่ายร่อนรับปรับเพลา มวลพฤกษาตราประจักษ์ว่า..... รักเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2550 22:33 น. - comment id 652758
ไม่มีนะ ดอกไม้เคียงหมอน .. มีแต่ ดอกอะไรไม่รู้ เสียบไว้ในรูหู ฉันอยากจะรู้ว่าดอกไม้นั้น ซ่อนกลิ่น บานเย็น หรือจะเป็นดอกมะลิวัลย์ โอ้ดอกไม้นั้น ขอให้ฉันจะได้ไหมเธอ .. ปล . ขอประกาศว่า ..ไม่เอาน้ำกรดเด็ดขาด .. ฮา
5 กุมภาพันธ์ 2550 04:04 น. - comment id 652805
เพราะจัง
5 กุมภาพันธ์ 2550 10:19 น. - comment id 652855
เราไม่เคยรักกัน เป็นเพียงความผูกพันเกี่ยวกันอยู่ ผ่านคืนวันเก่าเก่าเธอเฝ้าดู ไม่รับรู้..หรือคลับคล้ายผ่านสายตา เราไม่เคยรักกัน เพียงเพราะฉันไม่เห็นในคุณค่า รักที่เธอให้..ฉันกลับเฉยชา วันนี้เธอไม่มา..จะตามหาก็ไม่เจอ กว่าจะรู้ว่ารักเธอมากมาย ดูเหมือนสายไปแล้วเสมอเสมอ ไร้ถ้อยคำเหนี่ยงรั้งเธอ จึงมองเหม่อ..กับภาพเธอที่จากไป สวัสดีครับ น้ำนมราชสีห์ ถึงล้อก็ล้อเพียง กละเยี่ยงวิถีสหาย.. นะครับ
----------
หวัดดีคับ เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
เอาดอกไม้มาฝากเช่นกันครับ คุณโคลอน
หวัดดีคับ..น้องเรน
5 กุมภาพันธ์ 2550 10:40 น. - comment id 652868
เอาดอกลั่นทมสีขาวนี้ฝากน้องเรนละกัน พี่งงว่า ทำไมถึงโพสต์ไม่ขึ้นน่ะครับ
5 กุมภาพันธ์ 2550 10:48 น. - comment id 652876
สวัสดีครับ คุณอัลมิตราดอกอะไรไม่รู้ เอียงหูมาใกล้ใกล้ กระซิบฝากจากหัวใจ รู้ความนัยเพียงสองเรา
คอจะขาดมั้ยเนี่ย..
5 กุมภาพันธ์ 2550 11:24 น. - comment id 652899
ขอบคุณมากครับ คุณ nig..
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:07 น. - comment id 652967
เถ้ามาลาบุหงาร่ำโรยช้ำชอก กลายจากดอกดวงลดาค่าถนอม ร่วงระบัด..วันที่ตัดเยื่อใยตรอม สุดจะห้อมออมกลิ่นรินข้างใคร แม้อยากแย้มแก้มกลีบประโลมหล้า จุดศรัทธาพาฝันฝ่าหวั่นไหว กลับมิอาจพริ้งพรายวางวายไป เกินจะแอบแนบให้..ใครดอมดม กลิ่นประทิ่นยังโรยรื่นชื่นจริงอยู่ ทั้งที่รู้แรงฤทธิ์พิษคำขม หากยังออมถนอมแนบแอบคนชม ไม่พร่างพรมฉมวาง....ข้างหมอนใด หนาวหัวใจยินคำฝากย้ำชัด เพียรพร่ำตัดมิ่งมิตรจิตผลักไส ทั้งหมิ่นหยามดูแคลนค่าน้ำใจ ใยเยื่อไร้สิ้นแล้วเกลอแก้วตา ที่สุดลึกยังนึกขอบคุณเสมอ ไม่เคยเผลอวาดหวังเสน่หา เพียงยังเป็น..ที่สุดเสมอมา แม้ค่ามีความผูกพันมั่นฝ่ายเดียว
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:34 น. - comment id 652990
ใจท้อแท้เนือยเนือยและเหนื่อยนัก ฉันฟุ่มเฟือยความรักมากไปไหม เธอจึงอิ่มเอียนจนเปลี่ยนไป ไม่รับรู้ใดใดที่ผ่านมา สีของฟ้าเคยมีสีชมพู ช่างหดหู่ซึมเศร้าเคล้าห่วงหา คืนที่ไม่มีใครซับน้ำตา เหมือนโลกไร้วันข้างหน้าเผื่อหายใจ หนาวหัวใจหนักหนาเพลานี้ แล้งไมตรีคนรักคอยผลักไส ทั้งดูแคลนหยามหมิ่นสิ้นเยื่อใย สุดอาลัยห้ามรักหักอารมณ์ ยังคิดถึงกลิ่นจางเคียงข้างหมอน อุ่นอาทรหวานชื่นยามขื่นขม อยากปลดปล่อยพันธะความระทม เพราะยังจมความผูกพันตราบวันวาย สวัสดีครับ คุณรอยคำ ไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ ดีใจมากครับ
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:36 น. - comment id 652992
ไม่อาจเรียกว่ารัก เป็นเพียงภักดิ์ เป็นศรัทธาที่ทอถัก วันวารผ่านเคียงข้างรื่นรมย์นัก เป็นที่พัก ที่จุดหวังพลังใจ ไม่อาจเรียกว่ารัก เพราะตระหนักที่ทางเราอยู่ไหน ที่ห่วงหาที่อาทร..ยังมากไป ไม่มีสิทธิ์อาลัย ใจรอนราน ต้องอยู่ห่าง-ห่างอย่างแอบ-แอบ ดวงใจร้าวแทบยากกลับสมาน หากไม่อาจตัดเยื่อใยที่ทรมาน ทำได้เพียงมองผ่าน...ภาพแสนไกล
5 กุมภาพันธ์ 2550 14:53 น. - comment id 652996
สวัสดีค่ะคุณภาคิม..เรียกชื่อนี้ที่นี่ได้หรือเปล่าคะ? ดีใจมากเหมือนกันค่ะที่จำได้ ที่จริงไม่ใช่คนใหม่ที่นี่หรอกค่ะ เคยมาเขียนเล่น..นานมากแล้ว.. จนจำพาสเวิร์ดเดิมที่ชื่อเดิมไม่ได้แล้วน่ะค่ะ...น่าจะเป็นปี 47 นะคะ ไม่ได้เขียนอะไรลงเวปบอร์ดนานมากอรกเหมือนกันค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2550 15:32 น. - comment id 653011
ฤๅเพียงช่วงผ่านกาลเวลา เปี่ยมด้วยรักศรัทธาอันยิ่งใหญ่ ทุกสิ่งดูสวยงามแม้ยามไกล เพียงมีเธอชิดใกล้..อะไรก็ดี ฤๅเพียงเสี้ยวอารมณ์ ที่ใจถูกทับถมเกินหลีกหนี วันที่เธอหมดใจและไมตรี ความเงียบเหงาทบทวีมีมากมาย เพียงเฝ้ามองดูอยู่ห่างห่าง ความอดทนบนแนวทางยิ่งห่างหาย แสนอ้างว้างใจเปลี่ยวกับเดียวดาย อยากวอนสายลมไกวหัวใจคืน ครับ.. คุณรอยคำ เรียกชื่อไหนก็ได้ครับ คนเดียวกัน ยินดีครับที่มาช่วยสานร้อยกรองที่นี่ ผมคงต้องขอบคุณเจ้าของบ้านที่นี่ครับ ที่เอื้อเฟื้อพื้นที่ตรงนี้ให้ผมได้เขียนกลอน และได้พูดคุยกับเพื่อน ๆ ที่นี่ครับ ยินดีต้อนรับคุณที่กระทู้นี้เสมอครับ คุณรอยคำ
5 กุมภาพันธ์ 2550 19:00 น. - comment id 653099
มีแต่นาฬิกาปลุกน่ะเออ.. แวะมาแซว...ไม่เจอกันน๊าน นานค่ะ :)
6 กุมภาพันธ์ 2550 10:09 น. - comment id 653437
สวัสดีครับ คุณกุ้งหนามแดง ยังระลึกถึงเช่นเคยครับ สบายดีนะครับ
9 กุมภาพันธ์ 2550 08:50 น. - comment id 654832
กาลเวลาฤๅจะแปรแท้รากต้น ฝังลึกบนเนื้อหัวใจวัยแสนหวาน ความศรัทธาที่ซึมซาบในลมปราณ แตกเป็นกิ่งต่อเป็นก้านของตัวตน เสี้ยวอารมณ์ฤๅจะคมเท่าความคิด หัวใจตายเพราะพิษความสับสน จนด้วยทางจางด้วยถ้อยตัดเกินทน หายใจบนร่างกลกลวงวิญญาณ เที่ยวท่องล่องลอยร้อยแต่โศก เพียรตัดโลกต้านหัวใจที่พร่ำขาน แม้เป็นลมจะยอมหวนทวนทานกาล เพื่อพัดผ่านหาหัวใจของใครไปคืน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
