..๏ ดูเหมือนนานผ่านผันแล้ววันเศร้า คล้ายรอยเจ็บบางเบามิเฝ้าหลอน ความทรงจำหลายหลากมากบทตอน หลบเร้นซ่อนซุกกาลที่ผ่านเลย มีเพียงรอยยิ้มรื่นสดชื่นยิ่ง ถ้วนทุกสิ่งจริงใจใคร่เปิดเผย บางกระทำคล้ายคุ้นดูคุ้นเคย ฤๅเจ็บเอยจบสิ้นมิยินดี แท้ที่จริงส่วนลึกยังสึกกร่อน บางบั่นทอนคลอนใจมิหน่ายหนี ยามลำพังเคว้งคว้างกลางราตรี เจ็บทวีย้อนรอยเกี่ยวสอยทรวง อาจดูนานผ่านผันแล้ววันเศร้า คล้ายโศกเงาสูญดับเลือนลับล่วง เผชิญโลกความจริงทุกสิ่งปวง แท้เพียงลวงตัวตนให้พ้นวัน๚ะ๛
2 กุมภาพันธ์ 2550 00:56 น. - comment id 651673
ให้สุขเพียงวันวันผันผ่าน เจ็บลึกร้าวรานผ่านผัน ดาวลาลุล่วงเลยตะวัน พระจันทร์สีสันอีกคืน นั่งเหม่อมองฟ้าเดียวดาย หวังคลายความเหงาสุดฝืน หลงหลอกว่าลืมความกล้ำกลืน ตัวตื่นคืนนี้ยังปวดร้าว..........
2 กุมภาพันธ์ 2550 05:45 น. - comment id 651698
หลอกคนอื่นหลอกยังไงก็หลอกได้แต่หลอกใจตัวเองนี่มันยาก หัวอกเดียวกัน ป.ล.คนที่หัวเราะดังที่สุดอาจเป็ฯคนที่ร้องไห้ได้ดังที่สุดเช่นกัน
2 กุมภาพันธ์ 2550 06:57 น. - comment id 651723
เคยเจอแต่ถูกหลอก...... นี่กลับมาหลอกตัวเอง...... คิดใหม่..... จริงใจ...ซื่อและจริงใจ... ไม่หลอกใคร แม้ตนเอง.... ชีวิตจะพบกับสุข...และอบอุ่นตลอดกาล...
2 กุมภาพันธ์ 2550 07:46 น. - comment id 651760
กานต์ว่าเดี๋ยวนี้คุณตาเขียนเก่งจังนะคะ ชื่นชมค่ะ ชอบค่ะโดยเฉพาะบทสุดท้าย
2 กุมภาพันธ์ 2550 08:05 น. - comment id 651772
หลอกตัวเอง ยังดีกว่า ถูกคนอื่นหลอก ระวังหัวโกร๋น นะคะ
2 กุมภาพันธ์ 2550 10:51 น. - comment id 651812
เฮ้อ!!!! ยังม่ะหายเศร้าอีกเร้อ พี่ชาย หลอกตัวเองว่าเศร้าอ่ะเป่า น่านะ !!!! มายิ้มสู้โลกเศร้าๆช่วยกันดีก่าเนาะ
2 กุมภาพันธ์ 2550 14:44 น. - comment id 651954
หลอกอะไรก็หลอกได้นะพี่ แต่หลอกใจตัวเองหน่ะยาก .....
2 กุมภาพันธ์ 2550 15:17 น. - comment id 651980
เป็นกำลังใจให้หาคนมาดูแลใจได้เร็วๆนะคะ..