....แมงเม่า....

ปราณรวี

อันตำนานขานกล่าวเล่าเอาไว้
เรื่องแมงเม่ากับไฟใคร่กล่าวถึง
ให้แง่คิดใคร่ครวญหวนคำนึง
เพราะลึกซึ้งเกี่ยวข้องกับผองเรา
 
จากตัวเล็กเจ้าเติบใหญ่จนได้ที่
ปีกก็มีบินได้ไม่อายเขา
อยากเห็นโลกสดใสไม่ซบเซา
จะมัวเศร้าไปใยใคร่โผบิน
จึงกางปีกกระพือขึ้นสู่ฟ้ากว้าง
มองเส้นทางอย่างท้าทายใคร่ถวิล
 ทั้งสีแสงแรงกล้าน่ายลยิน
จักโบยบินไปถิ่นไกลดั่งใจปอง
เพราะยังอ่อนต่อโลกวิโยคจิต
เจ้าไม่คิดอันตรายภัยทั้งผอง
เพราะแสงไฟที่เห็นว่าน่าลิ้มลอง
มันร่ำร้องเรียกเจ้าเข้าบีฑา
เมื่อเจ้าผกโผผินบินเข้าเล่น
ก็ไม่เว้นจะแผดเผาเจ้าหรอกนา
ปีกจะไหม้ไฟจะรมขมอุรา
สิ้นชีวาเพราะร้อนนั้นไม่บรรเทา
คำโบราณก็สอนไว้ให้ตระหนัก
อย่าหาญหักไฟฟ้อนอาจย้อนเผา
ไม่รู้ความจะลามไหม้เพราะวัยเยาว์
ต้องนั่งเศร้าเสียใจไปอีกนาน
หากอ่อนหัดต้องเรียนรู้ให้กล้าแกร่ง
จะเพิ่มแรงแฝงพลังแห่งสังขาร
มองสิ่งใดด้วยใจมั่นทันเหตุการณ์ 
เมื่อพบพานก็ผ่านพ้นให้คนลือ
จึงจะนับว่าเจ้านั้นเข้าขั้น
ต่างโจษจันกันไปใจนับถือ  
จะรู้โลกต้องขยันหมั่นฝึกปรือ 
อย่าไขสือเกียจคร้านเรื่องการเรียน 
แล้ววันหนึ่งถึงคราวเจ้าสามารถ
ดูเก่งกาจอาจผยองครองบังเหียน
แม้นไฟฟอนร้อนเฉียดมาเบียดเบียน
เจ้าก็เปลี่ยนปรับได้ดั่งใจเอย...
ภาพ: h**p://aura.zaadz.com/photos/
1/9920/large/firewalk_fire_web.jpg