หนาวน้ำตานางฟ้าลดาหนาว ด้วยรักร้าวหวั่นไหวใครสงสาร ใจเจ้าเจ็บเหน็บหนาวเศร้าร้าวราน ชีวิตผ่านเจ็บจำช้ำติดใจ แม้นใจอยากเดินผ่านด่านความช้ำ เหมือนมีกรรมผูกมั่นเจ็บหวั่นไหว มิเปิดช่องมองความจริงทิ้งห่วงใย เก็บรักไว้ในอดีตกรีดจดจำ แม้ชีพดับลับไร้ร่างมิสร่างรัก ร้อยสลักภักดิ์คงมั่นคนขันขำ ทั้งที่รู้รักครั้งนี้เป็นสีดำ ยังถลำซ้ำดื้อรักยากหักลา นั่งเหม่อมองท้องฟ้าคราโพล้เพล้ ดูทะเลเห่คลื่นคลั่งซัดฝั่งซ่า ตะวันรอนอ่อนแรงแสงโรยรา ใจก็ล้าอ่อนแรงแข่งตะวัน ต้องกลับมาซุกใจในอ้อมอก แม่กอดกกซับน้ำตาคราไหวหวั่น เก็บพี่เขาไว้ข้างในใช่ลืมกัน อย่าปิดกั้นตัวเองไว้มันไม่ดี นางฟ้ารู้แม่รักหวงห่วงเสมอ มิพลั้งเผลอห่างไกลในทุกที่ สายตาแม่อบอุ่นกรุ่นไมตรี สองมือนี้ไล้น้ำตาที่บ่านอง นิ่งเถอะนะจะร้องไปพี่ไม่ฟื้น เขาไม่คืนกลับมาอย่าหม่นหมอง เก็บความดีพี่คงไว้ในใจน้อง แม่ขอร้องหนูอย่าเศร้าหนาวน้ำตา ในคืนเหงาค่ำนี้มีเพื่อนดาว ที่พร่างพราวแสงส่องเยี่ยมท้องฟ้า เขียนความทุกข์ซุกเรื่องรักลงอักขรา กรองภาษาสื่อเล่าเขียนเงารัก.
30 มกราคม 2550 22:25 น. - comment id 650911
จากไปแล้วจากลับไม่กลับหลัง วันสิ้นหวังร้องไห้ใจสลาย ความท้อทุกข์เริ่มบางเบายามเศร้าคลาย เป็นนิยาย..เรื่องจริง...ของหญิงงาม..
30 มกราคม 2550 23:31 น. - comment id 650925
สงสารเจ้า นางฟ้า ลดาสวรรค์ รักเสกสรรค์ กลั่นแกล้ง เหมือนแสร้งเส ทำชอกช้ำ ซ้ำทรุด สุดเกเร อยากจะเห่ กล่อมกานท์ ประสานใจ ให้นางฟ้า ครานี้ มีสุขสันต์ ทุกคืนวัน พ้นทุกข์ สนุกใส ฝากดาวเดือน เป็นเพื่อนกล่อม น้อมดวงใจ จากคนไกล ฟากฟ้า คราค่ำคืน ฝากดาวเดือนเป็นเพื่อน Salukphin ให้มีความสุขด้วยค่ะ......
31 มกราคม 2550 00:14 น. - comment id 650934
เศร้าหนอเศร้า อ่านแล้วหนาว ในหัวอก ใจพลอยฟก เขียวช้ำ กรรมหนักหนา เคยร่วมเรียง เคียงคู่ อยู่ทุกครา กลับต้องมา พลัดพราก จากกันไกล เป็นกับตาย จากแบบไหน เล่าเจ็บกว่า โอ้อุรา ก็ร้าวราน ปานกันไหม ถึงที่สุด เหลือก็เพียง รอยอาลัย กับหัวใจ ที่ร้าวราน ผ่านวันคืน
31 มกราคม 2550 19:37 น. - comment id 651177
แวะเอาผ้านวมมาให้ค่ะ..จะได้หายหนาวววว...