จากเพื่อน..ถึงเพื่อน

อนาลัย

29  มกราคม  2550   :  18.10 น.
The sunset always be beautiful
But today look so sad and mourn
Because all of us not see
Only me, stand by alone
On the top of the building in the town 

   ไปเก็บผ้าที่ตากไว้ริมระเบียงห้องบนตึกสูง เห็นพระอาทิตย์ดวงกลมโตสีแดงอมส้มอยู่เหนือเส้นขอบฟ้า คิดถึงเพื่อนหลายๆคนที่ล้วนแต่แตกต่างกันตามวิถีชีวิตของตน แต่สิ่งหนึ่งที่เชื่อมโยงพวกเราไว้ด้วยกัน คือ ความฝัน ที่แบ่งปันกันเวลาได้พบเจอ 
    ส่งข้อความข้างต้นนี้ไปให้ด้วยความคิดถึง เพียงครู่เดียวแม้แต่ผ้าก็ยังไม่ทันได้พับ เสียงโทรศัพท์สายหนึ่งก็ดังเข้ามาด้วยความห่วงใย เป็นอะไรไป ..  เสียงแจ๋วๆรุกเร้าเข้ามา ทำไมดูเหมือนเศร้าๆ .. มีอะไรหรือเปล่า ..อ่านข้อความแล้วตกใจน่ะ..กลัวคิดสั้นๆๆ...จะได้บอกวิธีให้.  
    ..ที่โทรเข้ามาเพราะเสียดายอวัยวะ อยากจะให้ถนอมไว้ให้คนอื่น ทั้งหัวใจ ไต ตับ เราจัดสรรได้ทั้งนั้น...
   .เอ้า เป็นงั้นไป...ลืมไปว่าเธอเป็นผู้ประสานงานด้านการบริจาคอวัยวะ..


     สัญญาณที่สองดังแทรกเข้ามา เสียงใสๆของเพื่อนตั้งแต่วัยเยาว์ ทำให้เราได้หัวเราะประสานเสียงกันอีกครั้ง ..ก็แค่คิดถึงจริงๆ  พระอาทิตย์ดวงกลมโตสวยมากๆ ..ก็เลยอยากบอกให้รู้  
     กำลังนั่งรถจะกลับบ้าน  อ่านข้อความแล้วอยากยืนอยู่บนตึกสูงบ้างจัง อยู่บนรถมองออกไปไม่เห็นพระอาทิตย์เลย  กว่าจะถึงบ้านพระอาทิตย์ก็คงหายลับไปแล้ว....อยากมายืนดูด้วยนะ..

     ..ว่ายังไงจ๊ะ....เสียงอีกสายดังเข้ามา หลังจากเวลาผ่านไปขณะหนึ่ง ผ้าที่เก็บมาก็ยังไม่ได้พับต่อ...
     พระอาทิตย์สวยมากมั๊ย ..กำลังขับรถอยู่ตอนได้ยินเสียงมีข้อความ กว่าจะได้อ่าน ก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว  ตอนนี้มีแต่แสงไฟเป็นดวงๆ  ไว้เป็นพรุ่งนี้นะ เราจะรอดูพระอาทิตย์ตกดินด้วย..
    เสียงสัญญาของคนใจดีดังผ่านเข้ามา ก็เลยตอบไปว่า เราอยากให้เธอมีโอกาสได้ดูพระอาทิตย์ตกทุกๆวัน  เพราะอยากให้เธอได้มีความรู้สึกที่ผ่อนคลายบ้าง ...


   ..พวกเราเป็นห่วงเธอนะ อยากให้เธอดูแลสุขภาพ เพราะสุขภาพของเธอนั้นสำคัญ และเธอก็สำคัญสำหรับหลายๆคน..
     ความห่วงใยผ่านออกไปกับคลื่นเสียง และแสงของดวงอาทิตย์ที่เรื่อเรือง รอพรุ่งนี้ ถ้าเธอ และก็เธอแต่ละคนได้มองเห็นพระอาทิตย์ตกดิน  เธอคงจะรับรู้ได้ในวันหนึ่งว่า ฉันคิดถึง และขอขอบคุณเพื่อนที่แสนดีทุกคนเสมอ 
     ด้วยความห่วงใยและด้วยความคิดถึงจริงๆ

     ดูแลสุขภาพของตัวเธอด้วยนะ และเราก็จะดูแลสุขภาพของเราด้วยเช่นกัน เพราะไม่ใช่เพื่อแค่ตัวเราและคนที่เห็นว่าเราสำคัญเท่านั้น แต่เพื่อใครบางคนที่กำลังรอคอยอยู่ การได้รับอวัยวะที่สมบูรณ์ เพื่อการดำรงชีวิตต่อไปนั้น สำคัญยิ่งนัก 	สำคัญยิ่งกว่าการดำรงไว้เพื่อคนที่สำคัญที่สุดของเราอีกด้วยซ้ำ เพราะหมายถึงว่า ได้สำคัญไปถึงอีกหลายคนที่เราอาจจะไม่มีโอกาสได้รู้จัก และได้เป็นคนสำคัญของเขาเหล่านั้นเลย
......
     พระอาทิตย์ตกดินไปนานแล้ว พระจันทร์ทอดวงสุกสว่าง ใกล้ขอบฟ้าตะวันตกอีกไม่นานพระอาทิตย์ก็จะกลับมา เธอทุกคนอาจจะพักผ่อนแล้ว...คงมีแต่ฉันเพียงคนเดียวอีกแล้วกระมัง ที่ได้เห็นพระจันทร์เสี้ยวเพียงคนเดียว
The moonlight always be soft and calm
But tonight look so bright and shiny
Just only me can see now,
But I know all of you could see the same
       Not only the moon or the sun
       But all of stars  on and above the sky
      We always see as together 
      With all our hearts  that  no one  never seen.