คนมีคู่...ไม่รู้หรอก

แก้วใจ...พิมพ์กมล

ได้แต่นั่ง  ตรงนี้  ไม่ไปไหน
คุยกับลม  หายใจ  เหมือนทุกครั้ง
เสียงของคน  ไร้คู่  ใครจะฟัง
ได้แต่นั่ง  คนเดียว  ไม่มีใคร
     
     อยากอยู่ใน  อ้อมแขน  อันแสนอุ่น
อยากจะคุ้น  คำว่ารัก  ซึ้งมากไหม
อยากจะมี  สักคน  เป็นคู่ใจ  
อยู่ใกล้ใกล้  ให้ได้ใช้  คำว่าเรา
     เหมือนกระดาษ  หมองหมอง  และมัวหม่น
ไม่มีคน  ให้รัก  เหมือนใครเขา  
อิจฉาคน  มีคู่  คอยเป็นเงา
แต่ตัวเรา  เมื่อไร  จึงจะเจอ
     เพลงเปิดดัง  ฟังไว้  ไล่ความเหงา
กลัวความเงียบ  รุมเร้า  ให้พลั้งเผลอ
คนมีรัก  เขาไม่รู้  ไม่เคยเจอ
ไม่เคยเพ้อ  เผลอเดียวดาย  คล้ายตัวเรา
     รอตัวจริง  ที่สักวัน  คงได้พบ
รอให้ลบ  สยบใจ  ให้คลายเหงา
รอให้เขา  เข้ามาเป็น  คำว่าเรา
ต้องรอเขา  นานเท่าไร  เหนื่อยใจจัง				
comments powered by Disqus
  • ชูรส

    29 มกราคม 2550 23:15 น. - comment id 650609

    ก็กล้ากล้ากลัวกลัวตัวเรานี้
    จึงไม่มีคู่ขวัญทุกวันเหงา
    ใครกันหนอ..อยากรู้..เป็นคู่เรา
    คงหน้าเศร้า..อย่างนี้..อยู่ที่เดิม...
  • เกล็ดทราย (เบญจมาศ)

    30 มกราคม 2550 10:44 น. - comment id 650649

    คนไม่มีคู่  ไม่รู้หรอก
    ชีวิตซ้ำซอก ขนาดไหน
    ใครบอกมีคู่แล้วสุขใจ
    อยากบอกเอาไว้ เหนื่อยใจเหลือจะทน
    
    อยากกลับไป ไร้คู่ดูอีกครั้ง
    ชีวิตคงสะพรั้ง เหมือนดอกไม้
    คงยิ้มร่า บอกกับตัวเอง แสนสบาย
    พึ่งรู้ไง อิสระตามสไตร์ ไร้คู่ดูสุขสม (อิอิ)
    
                                         โดย...เกล็ดทราย
    29.gif
  • invisble

    30 มกราคม 2550 11:32 น. - comment id 650669

    แล้วเราจาเอาไงดีนี่  มีคู่ก้อทุกข์ใจแสนสาหัส  ไม่มีคู่ก้อสุดเหงา   แต่เราว่านะ  การรอคอยคงทรมานมากกว่าอย่างอื่น

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน