เธอจะรู้ไหม....ว่าความห่างใกลทำร้ายฉัน

เมื่อฟ้าไม่มีดาว

รินน้ำตาใต้แสงดาว 
อธิฐานกับลมหนาวที่พัดผ่าน 
อยากให้เวลาแห่งความปวดร้าวยาวนาน 
ช่วยพาคนที่ใจต้องการกลับมาที
ความเหงามันทำร้ายฉัน... 
กับทุกๆคืนวันที่ทนอยู่ 
เธอไม่เคยเหลียวแลไม่รับรู้ 
ถึงความรู้สึกที่มีอยู่ในหัวใจ 
หากเธอจะเหลียวแลกันบ้าง... 
อย่าปล่อยให้ฉันอ้างว้างหวั่นไหว 
กลับมาเถอะนะ...มาดูแลหัวใจ 
ก่อนทุกอย่างจะสายเกินไปนะคนดี 
ในทุกๆวันที่ไกลห่าง... 
อยากให้รับรู้บ้างถึงหัวใจใครคนนี้ 
มันช่างเหงา...เหว่หว้าสิ้นดี 
กับทุกๆนาที่ที่ไม่มีเธอ(เคียงข้างกาย)				
comments powered by Disqus
  • กุหลาบหิมะโปรย

    29 มกราคม 2550 19:23 น. - comment id 650500

    แต่งเพราะจังค่ะ
    
    มองท้องฟ้าที่แสนว่างเปล่า
    ไม่มีแม้เงาของเธอตรงนั้น
    ความรู้สึกของฉันเงียบงัน
    ไม่มีแม้พระจันทร์ที่คอยส่องทาง
    
    เดินไปบนถนนความมืดมน
    เพียงเพื่อให้พ้นผ่านความหวั่นไหว
    แต่สุดท้ายต้องกลับมาตายรังที่หัวใจ
    กอดหัวใจตัวเองน้ำตาไหลริน
  • จีจี้จัง..จ้า

    30 มกราคม 2550 14:15 น. - comment id 650733

    ค่ะ..ปกติแล้วเป็นคนที่ชอบอ่านกลอนค่ะแล้วพอได้มาอ่านกลอนบทนี้แล้ว รู้สึกว่าเพราะนะคะใช้คำเชื่อมกันได้ดี ไม่มีสดุดทำให้คนที่อ่านมีอารมณ์คล้อยตามเข้าถึงเนื้อหาที่ผู้แต่งแต่งออกมาได้อย่างลึกซึ้ง(นี่ขนาดอ่านยังไม่จบนะเนี้ย..งิงิ)โดยส่วนตัวแล้วชอบค่ะถือว่าแต่งใช้ได้ทีเดียว  46.gif41.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน